درباره تبریز

تبریز

از شهر های استان آذربایجان شرقی و مرکز این استان است. تبریز از شهر های مهم تاریخی  ایران است که از دیر باز به سبب قرار گرفتن بر سر راه آسیا به اروپا و جاده ابریشم، اهمیت اقتصادی ، فرهنگی و سیاسی داشته است. تبریز در دوره های مختلف تاریخی مرکز حکومت های محلی و نیز پایتخت بعضی از سلسله های پادشاهی ایران بوده است. 
تبریز حدود ۱۴۰۰ متر بالاتر از سطح دریا در جلگه رسوبی هموار و حاصلخیزی قرار گرفته است. این جلگه از عرب تا دریاچه ارومیه ادامه دارد و با کوه های بلندی احاطه شده است. هوای آن به سبب کوه های اطراف و نزدیکی به دریاچه ارومیه سرد و نیمه مرطوب است. دمای هوای تبریز در تابستان به ۳۵ درجه و در زمستان تا ۲۰- درجه می رسد. تلخه رود ( آجی چای) از رودهای مهم حوضه آبریز دریاچه ارومیه است و این شهر را به دو قسمت تقسیم می کند. آب تلخه رود به علت عبور از زمین های دارای املاح مختلف شور و تلخ است.

تا اوایل قرن چهارم کشاورزی، بازرگانی و تولید صنایع دستی پایه های اصلی اقتصاد تبریز بودند. در همین قرن توجه به صنعت اهمیت یافت و به تدریج این شهر یکی از مراکز مهم صنعتی کشور شد. امروزه پایه اقتصاد تبریز بر کشاورزی و صنعت استوار است. 
در اطراف شهر تبریز به سبب آب و هوا و پوشش گیاهی مناسب، کشاورزی و دامپروری رونق دارد. در کوهپایه های اطراف تبریز دامپروری و تهیه محصولات لبنی، به خصوص پنیر رونق دارد. پرورش زنبور عسل، در دامنه های سهند و پروش ماهی در دریاچه توری گل و پرورش کرم ابریشم نیز در اطراف تبریز رواج دارد. 

در تبریز تاسیسات صنعتی مهمی وجود دارد که زیر بنای اقتصادی شهر است و فعالیت آنها به رونق بخش های دیگر صنایع کشور یاری می رساند از جمله: نیروگاه حرارتی برق در جنوب شهر و پالایشگاه مجهز نفت در غرب و کارخانه پتروشیمی. نفت منطقه اهواز به وسیله لوله به پالایشگاه تبریز وارد می شود و پس از تصفیه در استان های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل ، کردستان، زنجان و همدان مصرف می شود. و محصولات کارخانه پتروشیمی تبریز به جز استفاده های گوناگون در داخل ایران به خارج از کشور نیز صادر می شود. کارخانه های ماشین سازی تبریز، تراکتور سازی تبریز، و تولید موتور دیزل و پیستون سازی از صنایع مهم کشور هستند.

صنایع ریسندگی و بافندگی ، شامل کارخانه های کش بافی، پارچه بافی، پتو بافی، حوله بافی، کارخانه فرش ماشینی، کارخانه های کبریت سازی، کارخانه های چرم سازی و تولید کفش و کارخانه تولید و آماده سازی مواد غذایی، از جمله کارخانه میوه خشک کنی، تولید نوشابه و تولید مواد لبنی و چند کارخانه تولید مصالح ساختمانی مانند آجر پزی و موزاییک سازی در تبریز و اطراف آن دایر هستند. ( مواد اولیه کارخانه های مصالح ساختمانی از معدن های سنگ گچ و پوکه معدنی اطراف شهر تامین می شود). کفش دوزی، صابون سازی و تهیه خشکبار به روش سنتی از قدیم در این شهر رواج داشته است. امروزه بیشتر این محصولات را با ماشین در کارخانه و کارگاه تولید می کنند. تبریز یکی از مهم ترین مراکز صنایع دستی ایران است. کنده کاری روی چوب، ساخت انواع ظرف های نقره با نقش تبریز، بافتن انواع قالی و قالیچه، از جمله فعالیت هایی است که از قدیم مورد توجه مردم تبریز بوده است. قالی تبریز بیشتر به سبب طرح تبریز، بافت ظریف، تعداد گره و تنوع رنگ آمیزی آن مشهور است. 

راه ترانزیتی ایران-ترکیه که از مهم ترین راه های ارتباطی ایران است از تبریز می گذرد. شاخه آب از این راه که در سال ۱۳۴۶ به بهره برداری رسید از مرز بازرگان می گذرد. از سراسر کشور ترکیه عبور می کند و تا اروپا ادامه دارد. این راه از نظر حمل و نقل کالا و مسافر میان ایران و اروپا نقش مهمی دارد.شاخه دیگر این راه از جلفا می گذرد و یکی از راه های ترانزیت کال و مسافر از ایران به نخجوان در جمهوری آذربایجان است.