شواهدی از زندگی در روستای ۱۲ هزار ساله
شواهدی از زندگی در روستای ۱۲ هزار ساله
همانطور که ما مسیر اصلی کرمان را به شهر بابک طی می کنیم بعد از ۲۲۰ کیلومتر، به یک سه راهی که به یک روستای قدیمی و تاریخی ارزشمند ختم می شود، می رسیم. حرکت از سمت راست سه راهی پس از گذشت حدود 16 کیلومتر از جنگل های زیبا پر از درختچه، پسته وحشی و درختان بادام، ناگهان یک اقامتگاه حک شده در کوه ها خود را نشان می دهد.
این روستای میمند، محل اقامت مردمانی باستانی با فرهنگ غنی است که در طول تاریخ استقامت کرده اند. صبر و قناعت از میان آشفتگی و تغییرات منجر به ایجاد فرهنگی شده است که دست نخورده و منحصر به فرد باقی مانده است. از طریق تلاش هماهنگ و پیوندهای نزدیک اجتماعی، مردم میمند در مقابل تهاجم و بی عدالتی ها به نفوذ به شیوه زندگی شان ایستادند و مقاومت کردند. تحقیقات نشان می دهد که مردمان روستا برای 8 تا 10 هزار سال سکونت داشته اند، اما هنوز مشخص نیست که چرا خانه ها در کوه حک شده اند.
به نظر می رسد که اسکان اصلی در امتداد شیب ناحیه ای با نام لاخورین بوده است، اما در نهایت، مهاجرت به کوه ها صورت گرفت. خانه های صخره ای، معماری که به واسطه نیاز به حفاظت در برابر حیوانات وحشی و تعرض آنها با استفاده از ارتفاع و زمین سفت به وجود آمد، ویژگی های خاصی از فرهنگ ایرانی باستانی را تعریف می کند. روستای میمند در محاصره تپه ها، رودخانه ها و دره ها قرار گرفته است، به طور طبیعی، دسترسی به آب نقش مهمی در انتخاب مکان داشت و در نهایت به عنوان یک عنصر مهم از نظر جغرافیایی و فرهنگی تبدیل شد. در اوایل میترائیسم، خانه ها به طور فزاینده ای نزدیک به رودخانه ها ساخته شده بودند و اعتقاد بر این بود که خدا در کوه های بلند زندگی می کند، قله های بالا مقدس و محل مناسب برای ساخت معابد بودند. همچنین اعتقاد بر این بود که خورشید بی وقفه و ابدی است؛ بنابراین، قله های کوهستانی و ارتفاعات بلند نماد ثبات و استقامت بود. این باور عامل دیگری است که چرا روستاهایی مانند میمند در دیواره های کوه ساخته شده اند.
- توضیحات
- بازدید: 533
نظرات
- هیچ نظری یافت نشد.
نظر خود را اضافه نمایید
ارسال نظر به عنوان مهمان