معرفی دو ویلای ارزشمند کالیفرنیا

معرفی دو ویلای ارزشمند کالیفرنیا

ویلا مور

چارلز مور بیشتر یک معلم معماری بود و در طول حرفه طولانی خود در دانشگاه های سالت لیک سیتی، پرینستون، برکلی، ييل، دانشگاه کالیفرنیا و آستین و نیز تگزاس تدریس کرده است. معماری مور نیز دارای خصایص جمع گرایی و سخنوری حرفه دومش می باشد. او مانند رابرت ونتوری از چهره خشک معماری مدرن خسته شده و بر آن بود که معماری را دوباره لذت بخش سازد؛ او بسیار مسافرت می کرد و گفته می شود که حافظه ای قوی در بخاطر سپردن مکان ها و ساختمان ها داشت.

در معماری بومی و کلاسیکی که در دهه ۱۹۶۰ الهام بخش مور بود، فقط سازه و عملکرد مورد توجه بودند و آموزش معماری کاملا بر این دو تکیه داشت. طرح پلازا دی ایتالیا اثر او، یک معجون کلاسیک بی روح می باشد که در سال ۱۹۷۵ برای جمعیت ایتالیایی نیواورلئان در واقع نمونه کار او نبوده بلکه نشان دهنده تحقیر محافظه کاری مدرنیست ها توسط او بود که بعدها به نماد پست مدرنیست ها تبدیل شد.

لویی کان برای مدتی استاد مور بود و جلوه هایی از حمام ترنتون اثر کان در سال ۱۹۵۹ به وضوح در پلان مربعی و سقف شبه هرمی خانه کوچکی که مور سه سال بعد برای خودش در آورندا در کالیفرنیا طراحی کرد مشهود است. در داخل خانه دو مربع و دو هرم دیگر که این بار نه تأثیر گرفته از کارهای کان، بلکه الهام گرفته از مقاله کلاسیک جان به نام «عمارت آسمانی» می باشد که در آن او اهمیت ایدیکیول را در تاریخ معماری خاطر نشان ساخته است. اید یکیول، سایبان یا پاویلیون کوچکی است که معمولا بر روی چهار ستون تكيه داشته و در ترکیب با ایدیکیول های دیگر قرار می گیرد تا ترکیب بندی های قابل توجه معماری را به وجود آورد. ایدیکیول در سبک های دیگر مثل گوتیک، کلاسیک، مغولی و هندی دیده می شود.

ایدیکیول های مور، هرم های غیر متعادلی بودند که هر یک بر روی چهام ستون گرد چوبی که از بازیافت تخریب زمین های دیگر به وجود آمده بودند و تکیه داشتند؛ این هرم ها در داخل، سفید رنگ بودند تا نور روز تابیده شده از رئوس هرم را منعکس کنند تا در تضاد با الوار تیره رنگ سقف هرم بیرونی قرار گیرد. از این رو ایدیکیول ها مکان هایی خاص را در فضاهای عمومی باز به وجود می آوردند؛ مثلا در حالی که یکی محدوده نشیمن اصلی را تعریف می کرد دیگری که کوچک تر بود به طور شگفت آوری یک حمام باز را تعریف می کرد که مدل مدرنی از حمام در ویلاهای روم باستان بود.

فضای اطراف ایدیکیول، چیدمان آزادی از لوازم و مبلمان داشت: برخی ویترین های نمایش، شبیه موزه ها در کنار دیوار، رختکن، یک جفت تختخواب که توسط قفسه کتاب از هم جدا شده اند و یک پیانوی بزرگ.

ویلا ایمز

خانه ایمز که در ابتدا خانه نمونه موردی شماره ۸ نامیده می شد، یکی از مشهورترین نمایش های تجربی خانه در کالیفرنیا می باشد که مسئولیت آن توسط مجله معماری و هنر در اواخر دهه ۱۹۴۰ پذیرفته شد.

هنگامی که چارلز ایمز، نمایشگاهی از کارهای میس ون در رو را در نیویورک بازدید می کرد؛ متوجه شد که ناخواسته از اسکیس های میس، برای یک خانه در فرم پلی شیشه ای تبعیت کرده است. او هنگامی که برای مشورت با همسرش ری به سانتامونیکا باز گشت، با هم تصمیم به کنار گذاردن ایده پل و شکل دادن مجدد به کل طرح گرفتند؛ نتیجه این امر یکی از موثرترین خانه های قرن بیستم بود. با توجه به اینکه روش طراحی میس، حالتی نمادین و سلطه جویانه داشت؛ این طرح جدید با برش خطوط توپوگرافی سایت، ملایم تر و شاید کمی زنانه تر به نظر می رسید و در پیوند با زمین اطراف خود در پشت ردیفی از درختان اکالیپتوس قرار گرفته بود. اگرچه این طرح مطمئنا حالتی متداول نداشت. استفاده از فلز، شیشه و پانل های رنگ شده به نظر آرام بخش و طبیعی می آمد؛ اما هیچ کس قبلا از این مصالح به این صورت جدید استفاده نکرده بود.

دو مکعب ساده دو طبقه، یکی مخصوص خانه و دیگری مخصوص کارگاه، بایک حیاط کوچک از هم جدا شده اند. فضاهایی با ارتفاع دو طبقه، در دو انتهای بیرونی خانه و کارگاه وجود دارند تا ریتمی متنوع به وجود آید و محوطه بین این دو ساختمان، به عنوان فضای سومی با ارتفاع دو طبقه مطرح شود.

از نظر یک طراح دیگر (مثلا میس ون در رو)، ممکن بود این فرمول به طور آمرانه و سختی با تأكيد بر نظم و تقارن ساختمان، طرز رفتار سازه و مصالح مخصوص آن اعمال شود. پانل های شفاف و مات، نه مطابق سیستمی آبستره، بلکه برای خلق یک معماری داخلی زیرکانه با نور کنترل شده آرایش یافته اند. تأثیر معماری ژاپنی نیز در این طرح مشهود است. همچنین محصولات صنعتی ارزان قیمت، مانند تیرهای مشبک فولادی و قالب های فلزی، به طور واضحی در معرض نمایش قرار دارند؛ همچنین عدم حضور مصالح طبیعی گرمی، مانند کف چوبی در کارگاه و دیوار تخته کوبی بزرگ در نشیمن حس می شود؛ پلان ها نیز بسیار آرامش بخش می باشند؛ به طور مثال، اتاق خواب اصلی دارای جایگاهی است که به نشیمن پایین دست باز است، اما آنچه در نقشه ها ممکن است نامطلوب به نظر برسد، در فضای واقعی به خوبی عمل می کند.

خانه ایمز چنان معروف است که افسانه های متعددی نیز در باره آن گفته شده است: این که طرح جدید از کارهای فولادی سفارش داده شده برای طرح اولیه، به خوبی استفاده کرده است؛ یا اینکه خانه بسیار کم هزینه تر از یک خانه چوبی استاندارد، اجرا شده است؛ و یا اینکه ساخت خانه، تنها چند روز طول کشیده است؛ البته هیچ یک از این گفته ها درست نیست. سخنی که بیش از بقیه به واقعیت نزدیک است این مطلب است که خانه از اجزای استانداردی که مستقیما از روی کاتولوگ ها سفارش داده شده اند، ساخته شده است. به طور مثال پنجره ها اکثرا دارای عرض استاندارد یک متری هستند.

در معماری، این ایده ها هستند که مهمند، نه واقعیت های تاریخی و خانه ایمز منبع الهامی برای هر طراحی است که علاقمند به پتانسیل معماری مصالح پیش ساخته می باشد