معرفی دو ویلای گردشگری اروپا

معرفی دو ویلای گردشگری اروپا

ویلا هنی هلند

رابرت ونت هوف در سال ۱۸۸۷ در روتردام به دنیا آمد و به تحصیل معماری در انگلستان، ابتدا در مدرسه هنرهای بیرمنگام و بعدها در انجمن معماری لندن پرداخت. در سال های قبل از جنگ جهانی اول او در چلسی زندگی می کرد و خانه های متعددی به سبک هنر و صنعت بریتانیایی طراحی کرد که یکی از آن ها متعلق به نقاشی به نام آگوستوس جان بود. سپس در سال 1913 او هدیه ای از پدرش گرفت که چشم انداز معماری وی را به کلی متحول کرد و آن یک کپی از نمونه کارهای فرانک لوید رایت به نام واز موت بود که اکنون معروف می باشد. ونت هوف آن چنان در اثر معماری جدید انقلابی این نمونه کارها تحت تأثیر قرار گرفته بود که بلافاصله عازم ایالات متحده شد و جشن ورود به خانه تازه آگوستوس جان را از دست داد.

ونت هوف در ایالات متحده، رایت و نمونه کارهایش را شامل ساختمان الارکین در بوفالو، میدوی رشود گاردنز در شیکاگو و معبد یونیتی در اوک پارک ملاقات کرد. وی در بازگشت به هلند در سال ۱۹۱۴ ویلایی در هوسترهاید به نام خانه تابستانی ورلوپ طراحی کرد که اگر چه از نظر اندازه نسبتا کوچک بود اما در فرم تا حدی شبیه خانه های ارگانیک و ساخته شده در دل طبیعت رایت بودند. اما این ویلای بعدی او در هوسترهاید برای بازرگانی آمستردامی به نام ای بی هنی بود که تاریخ معماری، آنرا به عنوان طرحی بارز برگزیده است. دلیل این امر این است که این طرح از دو لحاظ ابتکاری است: این خانه اولین ساختمان اصلی در اروپا برای نشان دادن تأثير واضح رایت بود و دیگر اینکه ساختمان با مصالحی جدید یعنی بتن مسلح ساخته شده بود.

برخلاف طرح های رایت، طرح های ونت هوف تا حدی خشک و رسمی بودند. ویلا هنی حجمی منظم و ایستا است که در میان چمن زاری با فرم همجوار خود، یعنی استخری به شکل مربع ایستاده است. پلان در هر دو جهت متقارن بوده و از کم تنوعی، به دلیل نیاز به حفظ تقارن رنج می برد. نیمی از طبقه همکف، توسط نشیمن بزرگی رو به جنوب که دارای شومینه مرکزی می باشد و به تراسی مرتفع رو کرده، بالا آورده شده است. هال ورودی محوری تا حدی باریک، در سمت شمال میان اتاق های خدماتی وجود دارد که به بهترین وجهی به طرح کلی ساختمان مد به طرح کلی ساختمان کمک می کند. تقارن در بالای پله ها حتی شدیدتر حکم فرمایی می کند. اتاق خواب ها، حمام ها و اتاق های مطالعه در پلانی مربعی و صلیبی شکل چفت شده اند که یاد آور کلیسای دوره بیزانس است.

در ترکیب خارج ساختمان است که تاثیر معماری رایت و پتانسیل سازه ای بتن مسلح خودنمایی می کند و هیچ چیز دو بعدی نیست. دیوارها گوشه هایی تو رفته و عقب نشینی هایی در مقطع دارند که بالکن هایی را در طبقات بالایی و جاگلی هایی را در پایین شان درست می کنند؛ پنجره ها همگی بازشوهایی جلو آمده هستند که از ردیف های سه تایی، چهارتایی و پنج تایی از قاب ها و لوله های همسان به وجود آمده اند و سطح تخت و مربعی سقف، كل ترکیب بندی خانه را با بیرون آمدگی های خوش فرمی از گوشه ها، به روشی کامل می کند که در سال ۱۹۱۹ کاری پر جرأت محسوب می شد.

ونت هوف با اعتبار و شهرت کسب شده از طرح ویلا هنی، به عضویت گروه پیشرو در سبک های هنری به نام دو استیل در آمد. او در این گروه با همکارانش. مقالاتی در مجله خودشان منتشر می کردند و با تئو ون دویسبورگ در پروژه های مختلفی فعالیت داشتند. وی همچنین به یک معمار مردم گرا تبدیل شده بود و به طرح های خانه کارگران علاقه نشان می داد؛ اگرچه ساختمان های معدودی از این قبیل ساخته شدند. او در سال ۱۹۳۳ با رهایی کامل از شیفتگی معماری، برای زندگی در اجتماعی هرج و مرج طلب، به انگلستان بازگشت.

خانه برنز آلمان

پیتر برنز شغل خود را به عنوان یک نقاش آغاز کرد اما در دهه ۱۸۹۰ به تجربه هنرهای کاربردی چون ظروف شیشه ای، سفال گری، مبلمان و گرافیک پرداخت و کارهای خود را با موفقیت در برلین و مونیخ به نمایش گذاشت.

او در سال ۱۸۹۹ به همکاری با یک گروه هنری در دارم اشتات دعوت شد که توسط دوک بزرگ شهر برای تشویق صنایع محلی و بالا بردن اعتبار شهر تأسیس شده بود. هفت هنرمند در این گروه بودند که به هر یک خانه ای بر روی تپه ای موسوم به ماتیل دن هو در نزدیکی شهر قدیمی داده شده بود. شش عدد از این خانه ها توسط معمار اتریشی جوزف ماریا اولبریچ نماینده برجسته سبک جاگنداستیل یا سبک آرت نوو یا هنر جدید، طراحی شده بود؛ اما برنز خانه اش را که پرکارترین و پرهزینه ترین آن ها بود خود طراحی کرد.

این اولین کار معماری او بود؛ وی هیچ گاه معماری را به صورت رسمی آموزش ندیده بود، اما یک پیش زمینه مناسب و بخت و اقبال شخصی، جایگزین های مناسبی برای این موضوع بودند. از خانه برنز به طرز نامشخصی با سبک آرت نوو کار شده است؛ ولی فرم قائم آن، سقف هرمی پرشیب آن، جناقی های آن و پنجره های جلو آمده زیر سقف ساختمان، به طور محسوسی جدا از خانه های آلمانی طبقه متوسط (بورژوا) در آن دوره نیستند.

دری در گوشه فضا، رو به یک تراس کوچک و یک بازوی پله منتهی به باغ دارد. برنز یک بروشور رنگی برای بازدید کنندگان تهیه کرد. او تقریبا هر عنصری از خانه را طراحی کرده است: مبلمان، دیوار و پوشش های کف، نورپردازی، پرده ها و حتی کارد و چنگال و ظروف سفالی. این کار، همان اصطلاح واگنر آهنگساز، به معنی کار کامل هنری می باشد. پشت بند دیوارها هم اندازه هستند اما درهای جلویی از هم متفاوت هستند و پنجره ها بدون پوشش و نامتقارن می باشند (پنجره های طبقه دوم در مرحله بعدی به بنا اضافه شده اند) و سقف اصلی بین پشت بندها خیز برداشته است تا آنها را به یک دیگر مهار کند.