موسیقی شهر بوشهر

موسیقی شهر بوشهر

بوشهر یکی از مناطق جنوب ایران می باشد که اشعار و نوع موسیقی های آن تاریخی و مناسبت ها را نمایان گر می شود. قسمتی از موسیقی آن ها به نوحه عزاداری ها خلاصه می شود که با ریتم خاص خود، فرهنگ و هنر آن شهر را نشان می دهد. در موسیقی های نوحه و عزاداری در شهر بوشهر بیشتر به سبک مصیبت، چاووشی و عزا، شعر ها خوانده می شود. و سبک های لیوا، زار، مشایخ در موسیقی های غیر مذهبی و شاد آن ها نماینگر اشت.

انواع مدل های موسیقی بوشهر:

یزله خوانی: این سبک، چه در عزا و چه در جشن ها اجرا می شود، یک نفر در میان جمع می خواند و بقیه با او همراهی کرده، جواب داده و دست می زنند. و در ابتدا یزله خوان می گوید: صل علی النبی یا هو

شروه خوانی: این مدل، نوعی آواز دشتی است که شاعرانی مثل فایز و مفتون، زیاد می خواندند و سختی های دوران را متصور می شود.

نوحه خوانی: این سبک، بیشتر در ایام عزاداری خوانده می شد و از اهمیت ویژه ای برخوردار بود.

بیت خوانی: این مدل خواندن چه در مراسم عروسی و چه در مراسم عزا، خوانده می شود. در مراسم عزا، بیت وارون و در مراسم عروسی، بیت معمولی می خوانند.

چاووش خوانی:در دستگاه چهارگاه و در مراسم و سفر های زیارتی خوانده می شده است.

جنگ نامه یا شاهنامه خوانی: در شب نشینی شاعران و بزرگان اهل ادب، تک تک به شاهنامه خوانی و یا شعر خوانی می پرداختند.

و در نتیجه موسیقی، در بین مردم بوشهر چه در جشن و چه در عزا، از جایگاه خاصی برخوردار بوده و با فرهنگ آن ها عجین یافته است. حتی برای کار روی دریا، بدون موسیقی رمقی برای کار کردن نداشته اند. چه در حین کار کردن و چه در مسیر جا به جایی اجسام سنگین از اینگونه نغمه ها استفاده می کردند. شاید نشات گیرنده از وجود برده های آفریقایی برای کار روی کشتی ها بوده است که در هنگام فعالیت آواز می خواندند. نغمه های کارگران بر روی دریا عبارت بودند از: نیمه میداف، نیمه گرگور، نیمه بالا کشیده سنگر یا بادبان