میلان

پیاتزا دی مِرکانتی میلان

پیاتزا دی مرکانتی (Piazza dei Mercanti) یک میدان بدیع و تماشایی است که تنها فاصله کمی با دئومو (Duomo) دارد. در طول قرون وسطی، این میدان مرکز تجاری و حکومتی میلان بوده است.در آن زمان، ساختمان و شهرداری و حتی یک زندان در این میدان قرار داشت. مراسم ازدواج نیز در این مکان به اطلاع مردم می رسید. به دلیل اهمیت و موقعیت مرکزی آن، این میدان همیشه پر جنب و جوش و فعالیت بود و بازاری که در میدان دی مرکانتی قرار داشت، حتی آن را بیش از پیش شلوغ و پر سر و صدا می کرد. اما امروزه، دیگر این میدان پر جنب و جوش بنظر نمی رسد؛ هر چند که این میدان پیاده روی دلنشین به لطف معماری تاریخی آن، شما را به دوران قرون وسطی به عقب بر می گرداند.

ساختمان بزرگی در مرکز پیاتزا دی مرکانتی به نام Palazzo della Ragione قرار دارد که در بین سال های 1228 و 1233 ساخته شده است. این بنا به دستور رئیس بخش دادگاه میلان، Oldrado da Tresseno، احداث شده است که در مجسه یادبود آن سوار بر اسبی می باشد که بر روی طاقچه در بیرون از Palazzo قرار گرفته است.این مجسمه احتمالا توسط آنتلامی (Benedetto Antelami)، یکی از مشهورترین مجسمه سازان آن دوران بوجود آمده است.

طبقه اول ساختمان Palazzo della Ragione تا قرن هجدهم همچون خانه ای برای دادگاه قضایی شهر مورد استفاده بود و گذرگاه طاقدار باز در زیر آن مکان بازار روزانه بود. طبق فوقانی در سال 1773 به عنوان یک بایگانی به این ساختمان اضافه گردید.
احتمالا، جذاب ترین ساختمان در پیاتزا مرکانتی، Loggia degli Osii است که در سال 1316 به سفارش متئو ویسکنتی (Matteo Visconti)، حاکم شهر میلان در آن زمان، ساخته شد. این به شکل یک ایوان سرپوشیده با گذرگاه طاقدار بزرگ بنا گردید و محل کار دفاتر رسمی و قضات در آن قرار داشت.

نمای بیرونی ساختمان با مجسمه فرشته ها و نشان های ملی زینت داده شده است. از بالکن ساختمان، مراسم عروسی، دستورات رسمی و حکم دادگاه اعلام می گردید.
در مجاورت Loggia degli Osii، Palazzo delle Scuole Palatine قرار دارد که کاخ سلطنتی باروک در اینجا در سال 1645 ساخته شد. مجسمه های تزیینی در نمای بیرونی بنا، نمادی از سنت آگوستین و آوسونیوس (شاعر رومی) می باشند.
در سمت راست Scuole Palatine، یک ساختمان زیبا با طاق های رنگ شده به سبک گوتیک؛ یعنی ساختمان Casa dei Panigarola دیده می شود. این ساختمان به عنوان دفتری که در آن دستورات و فرمان های رسمی رونویسی می شد، مورد استفاده قرار گرفت.

در سمت شمال، در طول مسیر دی مرکانتی، ساختمان Palazzo dei Giureconsulti واقع شده است که مکانی برای اتاق بازرگانی در نظر گرفته شده بود. برج مرکزی با نام Torre del Comune شناخته می شود و در سال 1272 توسط Napo Torriani ساخته شد. Torriani حاکم شهر میلان بود تا زمانی که در سال 1277 بدست Ottone Visconti شکست خورد که آغازگر حکومت ویسکنتی بر میلان بود و تا قرن پانزدهم ادامه یافت. مجسمه ای که در طاقچه ای در نمای بیرونی ساختمان قرار دارد، آمبروز مقدس، حامی و پشتیبان شهر میلان را نشان می دهد.

خانه موزه پُلدی پتزولی میلان

علاقمندان و طرفداران هنر، با شور و اشتیاق فراوانی به یکی از بهترین سالن های هنری میلان پا می گذارند. موزه هنری پلدی پتزولی (Poldi-Pezzoli Museum) سرگذشت جالبی دارد که در سال 1881 آغاز می شود؛ در این زمان، دو سال پس از درگذشت جیان جیاکومو پلدی پتزولی، محل زندگی او به یک خانه موزه تبدیل شد که درهای آن به روی عموم باز می باشد.

هر اتاق از سبک خاصی در گذشته الهام گرفته شده است و انتخاب فوق العاده آثار هنری در آن به چشم می خورد که آن را به یکی از اصیل ترین و بدیع ترین موزه های اروپا مبدل کرده است. در این موزه هنری مجموعه های باارزشی از نقاشی های متعلق به قرن چهاردهم تا نوزدهم، مجسمه ها و تندیس ها، سلاح ها، ساعت ها، ظروف چینی، پرده های نقش دار، مبلمان و جواهرات دیده می شود ک متاسفانه بسیاری از دکوراسیون های این موزه بی نظیر پس از بمباران میلان در سال 1943 تخریب شد. با این وجود، این دکوراسیون ها در تصاویر نشان داده شده در هر اتاق، قابل مشاهده می باشد.

در میان شاهکارهای موزه پلدی پتزولی، سه اثر هنری مهم را معرفی می کنیم: نقاشی " باکره و کودک" اثر آندره مانتگنا که در اواخر سال 1400 خلق شده است؛ " پورتره ی جیووانی فرانچسکو بریویو " (Portrait of Giovanni Francesco Brivio) اثر وینچنزو فوپا در سال 1495 و " شوالیه سیاه" اثر جیووانی باتیستا مورونی که در نمیه دوم قرن شانزدهم ایجاد شده اند.
بازدیدکنندگان موزه پلدی پتزولی، یک مسیر گشت صمیمی و دلپذیر را در حین عبور سالن ها و تالارها دنبال می کنند؛ زیرا در واقع اینطور بنظر می رسد که آن ها به یک محل اقامت خصوصی وارد شده اند که یک تجربه بسیار متفاوت در مقایسه با یک بازدید از طریق تور هدایت شده در یک موزه کلاسیک می باشد. این خانه موزه را می توان علاوه بر نقاشی ها و مجسمه ها، به عنوان یک گنجینه گلچین شده از زبان های هنری مختلف در نظر گرفت.
برای مثال، در طول قرن گذشته، این مجموعه با خرید و همچنین تقدیم هدایای مهم و با ارزش همچون ساعت های مکانیکی از مجموعه برونو فالک و ساعت های آفتابی متعلق به مجموعه Piero Portaluppi غنی شده است.

به صورت دوره ای، در موزه هنر پلدی پتزولی، نمایشگاه های موضوعی جالبی برگزار می شود. در هنگام بازدید از این موزه از 15 تا 28 سپتامبر، می توانید یکی از نمایشگاه های موقتی به نام  (Under Leonardo’s influence)، شکوه و جلال دربار اسفورزا در موزه پلدی پتزولی، را مشاهده کنید. این نمایشگاه اهمیت هنر لومبارد از اواخر قرن پانزدهم تا اوایل قرن شانزدهم را بطور برجسته نشان می دهد.
علاوه بر این، موزه پلدی پتزولی ابتکارات متعددی را در رابطه با نمایشگاه های موقت برنامه ریزی کرده است: سرو نوشابه ها و نوشیدنی های پیش از غذا، کنسرت ها و کنفرانس هاو همچنین کارگاه های آموزشی و سرگرم کننده برای کودکان.

بنای اعجاب انگیز میلان

این کلیسا که به دلیل معماری قرون وسطایی آن برجسته می باشد، در بین سال های 386 – 379 میلادی توسط آمبروز مقدس ساخته شده است. او که یک قدیس مسیحی و اسقف اعظم میلان بود، به تاثیر گذارترین شخصیت مذهبی سده چهارم میلادی بدل شد. کلیسای بازسازی شده در قرن یازدهم، الگو و سرمشقی برای تمام کلیساهای رومانسک لومبارد گردید و این همان کلیسایی است که امروزه در میلان مشاهده می کنیم.

کلیسای آمبروز مقدس ( Sant'Ambrogio )، که قدیمی ترین کلیسای میلان می باشد، در اندازه ای عظیم و بسیار باشکوه بر روی یک گورستان موجود بنا شده است که در آنجا آرامگاه تعداد زیادی شهید رومی می باشد که بر اثر شکنجه جان خود را از دست داده اند. در واقع نام اولیه کلیسا از همین اتفاق گرفته شده و کلیسای Martyrum نامیده می شد. کلیسای اصلی در زیر ساختمان موجود حفاری شده است. از آن زمان تاکنون، این کلیسای بزرگ در طول قرن ها چندین بار گسترش یافته و بازسازی شده است. در بین سال های 1492 – 1497، طراحی مجدد بخشی از کلیسا به دوناتو برمانت سپرده شد و او بخش عبادتگاه کلیسا را بر مبنای کلیسای سنت پیتر در شهر واتیکان طراحی نمود.

چیزهای زیادی برای دیدن در این کلیسا وجود دارد. بازدید شما با رواق بلندی شروع می شود که در قرن نهم ساخته شده است و تالار مرکزی آن با سنگ های تراش خورده، بهترین نمونه های دوران رومانسک اروپایی می باشند. در داخل کلیسا منبر تراش خورده به سبک رومانسک و تابوتی متعلق به قرن چهارم که بسیار منقوش است و در زیر آن قرار دارد، به چشم می خورند. محراب بلند آن شاهکار هنری کارولینگین است که در سال 835 در میلان یا ریمز ساخته شده است. گنبد موزائیکی این کلیسا از طریق آخرین کلیسای در سمت راست در دسترس است.

یکی از جالب ترین جاذبه های کلیسای آمبروز مقدس، خود آمبروز مقدس می باشد. بدن او در سردابه کلیسا در معرض نمایش قرار گرفته است. اسکلت او با یک پوشش محافظی لعاب و پوشانده شده است و لباسی فاخر به همراه جواهرات به تن دارد که با تاج سفید اسقف و کفش های زیبا تکمیل می یابد.

بهشت دوستداران نقاشی

در شهر میلان، پایتخت مد ایتالیا، موزه هنری کوچکی قرار دارد که محل شاهکارهای هنری بی نظیری از برخی بزرگترین هنرمندان ایتالیایی است؛ در حالی که بسیاری از افراد، موزه های واتیکان و یا گالری اوفیتزی را به عنوان بهترین موزه های هنری ایتالیا در نظر می گیرند، اما گالری کمتر شناخته شده ی پیناکوتکا دی بررا (Pinacoteca di Brera) یکی از بهترین موزه های هنر در جهان می باشد. گالری دی بررا در پلازو بررا (Palazzo Brera) واقع شده است که با آکادمی هنرهای زیبای بررا (Accademia di Belle Arti) در پلازو بررا شریک می باشند. این آکادمی در سال 1776 تاسیس گردید و هدف اصلی از تاسیس این بنا، آموزش و پژوهش در هنرهای خلاق (نقاشی، مجسمه سازی، گرافیک، عکس وغیره) می باشد.

پلازو بررا، کاخ ماندگار و تاریخی در شهر میلان، در منطقه لمباردی در شمال ایتالیا، خود یک اثر هنری زیبا می باشد. عیسویون، کاخ باروک را در اواخر قرن هفدهم به عنوان یک کلیسا بنا کردند و پس از مهاجرت آن ها، پلازو بررا به سبک نئو کلاسیک بازسازی شد. به محض ورود به حیاط، مجسمه ساخته شده از ناپلئون اول در سال 1809 اثر «کانوا» را خواهید دید. هنگامی که ماریا تریزا - ملکه اتریش-، مالکیت پلازو بررا را که در اختیار عیسویون بود، تصاحب کرد، به کانون پیشرفته ترین موسسات فرهنگی شهر تبدیل شد و در حال حاضر نیز این وضعیت برقرار است. علاوه بر آکادمی و گالری هنرهای زیبا، پلازو بررا دارای موسسات علوم و ادبیات لومبارد، کتابخانه ملی Braidense، رصدخانه نجومی و یک باغ گیاه شناسی است که از سال 1700 حفظ شده است.

گالری دی بررا، یکی از بهترین موزه های هنریست که تاکنون دیده اید. بیش از 400 اثر هنری متعلق به قرن چهاردهم تا قرن بیستم که به دست استادان بزرگ نقاشی همچون پیرو دلا فرانچسکا، رافائل و کاراواجو خلق شده است، در این موزه قرار دارد. گالری هنری، وجود آثار هنری ارزشمند از سراسر این سرزمین را مدیون ناپلئون بناپارت می باشد که کنترل ایتالیا را بدست گرفت و میلان را پایتخت این کشور قرار داد. این یکی از معدود موزه های ایتالیا است که بجای مجموعه های خصوصی، توسط دولت ایتالیا ایجاد شده است. نقاشی بوسه، که از پرشورترین نمایش های « بوسه » در تاریخ هنر غرب است، به عنوان نمادی از رمانتیسم ایتالیایی در نظر گرفته می شود. تاریخ این نقاشی که به قرون وسطی بر می گردد، تصویری از روح وحدت و یکپارچگی ایتالیا است. آثار هنری در گالری بررا، به ترتیب تاریخ در طی 6 قرن به نمایش گذاشته شده است. انتظار می رود که غالبا آثار نقاشی هنرمندان ایتالیایی، به ویژه آن هایی که متعلق به منطقه لومباردی و ونتو هستند، در گالری دیده شود؛ اما تحت دوران فروانروایی ناپلئون در تبادلی که با لوور پاریس انجام گرفت، برخی نقاشی های فلمنکی شامل آثار روبنس و ون دایک به بررا آورده شد.

از دیگر آثار می توان به تابلوی «دو بانو» اثر جیووانی بلینی، همچنین آثاری از پائولو ورونسه، تیتان، تینتورتو و چهره‌نگاری‌های لورنزو لوتو و جیووانی باتیستا مورونی اشاره کرد اما بی شک مهم‌ترین تابلوی این مجموعه، تابلو «ازدواج باکره» اثر رافائل است. همچنین دیدن نقاشی فوق العاده «در سوگ مسیح» اثر آندرا منتنا (Andrea Mantegna)، نقاش رنسانس اهل ایتالیا، را از دست ندهید.

هنگامی که این گالری توسط عیسویون اداره می شد، باغ های گیاه شناسی برای پرورش گیاهان دارویی به منظور آموزش به دانشجویان پزشکی مورد استفاده قرار گرفت که امروزه وجود این باغ در مجاورت گالری، زیبایی این مکان را دو چندان می کند.