نقد فیلم هفت

نقد فیلم هفت

اطلاعات فیلم:

نام فیلم: هفت (seven)

کارگردان: دیوید فینچر

نویسنده: اندرو کوین واکر

بازیگران: برد پیت، مورگان فریمن، کوین اسپیسی، گوئینت پالترو، جان کریستوفر مک گینگلی

تکبر، طمع، شهوت، حسادت، خشم، شکم پرستی و تنبلی هفت گناه کبیره در الاهیات مسیحی هستند. گناهانی که به زیبایی در شاهکار جاودانه ی ادبیات جهان یعنی کمدی الهی کنار هم آمده اند و دوزخیانی که مرتکب این گناهان شده اند تصویر شده است. گاهی قاتلان سریالی موجودات عجیبی هستند. تنها برای لذت یا به دست آوردن چیزی آدم نمی کشند، گاهی آدم می کشند تا پیامی را برسانند. پیامی که می تواند خیلی بزرگ باشد. چنین داستانی چیزی نیست که دیوید فینچر از آن عبور کند.

وقتی دیوید فینچر فیلم هفت را ساخت، کمتر کسی تصور می کرد این نابغه ی سینمای امروز بتواند چیزی از آن بهتر هم خلق کند. هرچند او باشگاه مشت زنی را هم ساخت و بار دیگر همه را متحیر کرد، اما هفت فیلمی است که از دیدنش سیر نمی شوید و فکر کردن به آن شما را تا مرز جنون می برد. قاتلی سریالی که به خاطر عمق ایمانش نسبت به ممنوعیت ارتکاب گناهان کبیره قربانیانی متناسب با گناهان می گیرد. قربانیانی که انتخابشان از مخیله ی شما خارج است و می تواند شما را متحیر کند. او فقط قربانی نمی گیرد. یک مراسم مذهبی اجرا می کند. مراسمی که متناسب گناهان کبیره در دوزخ است. کسانی که ایمان زیادی دارند یا خیلی دوست داشتنی هستند یا خیلی ترسناک.

جدال دو پلیس جوان و پیر با این قاتل سریالی و اتفاقات درون فیلم هم مثل همیشه مجموعه ای از غافلگیری در فیلم های فینچر را پیش روی شما می گذارد. تجربه ی غافلگیری گاه خوب است و گاه بد اما تجربه اش با فیلم های فینچر شبیه رخ دادن معجزه است. بازی برد پیت، مورگان فیریمن و کوین اسپیسی که هر کدام غولی در جهان بازیگران هستند شما را پای این فیلم میخکوب می کند. شاید بتوان گفت رده بندی فیلم های خوب باید مبتنی بر شخصیت بدی باشد که در آن حضور دارد و اگر آن شخصیت بد کوین اسپیسی باشد با شرحی که داده شد تبدیل به یک شاهکار می شود. برای همین است که این فیلم جایزه ی بهترین فرد شرور در ام تی وی را برنده شد و خواستنی ترین مرد و بهترین فیلم سال را هم به خود تعلق داد.