بازار محلی بندر انزلی

آشنایی با بازار محلی بندر انزلی

یادمان های تاریخی و ویژگی های فرهنگی شهرستان بندر انزلی و جاذبه های طبیعی مانند دریای خزر، ساحل شنی و تالاب انزلی از مهم ترین عوامل در جذب گردشگران به شمار می روند. علاوه بر این جاذبه های اقتصادی مانند بازارهای محلی که در آن انواع فرآورده های این شهرستان مانند ماهی سفید، دودی، شور، برنج، ترشی، سیر و محصولات حصیری و... عرضه می شود، تعداد زیادی گردشگر را به سوی خود جلب می کند. در ادامه با آژانس مسافرتی چهارفصل همراه باشید تا در مورد بازار محلی در شهرستان بندر انزلی بیشتر بدانیم.

بازار از مهم ترین ارکان اقتصادی مردم انزلی است که نقش مهمی در پیوندهای فرهنگی و اجتماعی دارد. علاوه بر بازارهای دائمی و بازار روز، بازارهایی به سبک بازارهای مرزی در این شهر با نام های گیلار، پردیس و کاسپین وجود دارد که به بازار روسی فروشی نیز معروف است. بازار هفتگی نیز در این شهرستان تشکیل می شود. شنبه بازار که محل تشکیل آن در جوار شنبه بازار روگا است از گذشته های دور تشکیل می شد. فراورده های مختلف شهرستان و شهرستانهای دیگر به وسیله قایق و اتومبیل به این محل حمل و با گستردن بساط توسط تولیدکنندگان و فروشندگان در طول این روگا به خریداران عرضه می شود. معمولا خریداران نیز از نقاط مختلف به این بازار آمده و علاوه بر محصولات خوراکی که شامل سبزی های محلی، تره بار و میوه های محلی است؛ صنایع دستی، لباس، وسایل تزیینی، لوازم منزل نیز به آنان عرضه می شد که هنوز این شیوه ادامه دارد.

علاوه بر فروشندگان محلی، از شهرستانهای دیگر نیز فروشندگان، محصولات خود را عرضه می کنند. دوشنبه بازار در کپورچال و چهارشنبه بازار در حسن رود نیز به همین شکل تشکیل می شود. براساس نوشته رابینو در ۱۹۰۶-۱۹۱۲، بازرگانان معمولا در بازار بودند و «بازار مج» که همان دوره گردها و طواف ها هستند، با کرجی به بازارهای مختلف می روند و کالاهایی به منظور فروش خریداری می کنند. آنها به بازارهای دیگر مانند چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه بازار می روند و سرانجام برای شنبه بازار به انزلی باز می گردند. این بازرگانان، از دهقان ها، برنج، جو، کتان، ماهی، توتون، میوه، ابریشم و زغال چوب خریداری کرده و در مقابل، چای، قند، لباس، پارچه های نخی، صابون، مصنوعات مسی و آهنی می فروشند، و محصولات وارداتی از روسیه مانند چای، نفت، قند و قماش و محصولات صادراتی از ایران به روسیه که برنج، خشکبار و پنبه است، می خرند.

در گذشته که وسایل حمل و نقل محدود بود، افراد با وسیله ای به نام چان / چانچو بارخود را حمل می کردند. درحال حاضر تعداد اندکی از آنها در گیلان دیده می شوند که به آنها چانچوکش می گویند. چانچو چوب بلند خميده و قابل ارتجاعی است که در دو سر آن قلاب چوبی وجود دارد و زنبیل ها (مملو از خوراکی ) در دو طرف آن قرار می گیرد و بسیار شبیه است به آنچه که آبکش های پاریسی به لهجة اورنی خود به آن Courre می گویند. هم چنین شباهت بسیاری به شیوه حمل بار دهقانان سواحل مالابار هند دارد. این شباهت موجب شگفتی افسرانی شده است که از هند به گیلان آمده بودند.