اکوسیستم بیابان؛ زندگی گیاهی و جانوری

اکوسیستم بیابان؛ زندگی گیاهی و جانوری

بنا بر تعریف ویکیپدیا "اکولوژی، تجزیه و تحلیل علمی و مطالعه تعاملات موجود در موجودات زنده و محیط زیست است. این یک رشته بین رشته ای است که شامل زیست شناسی و علوم زمین می شود. اکولوژی شامل مطالعه تعاملات ارگانیسم ها با یکدیگر، دیگر ارگانیسم ها و با اجزای غیر زنده محیط آنها است. " جامعه اکولوژی آمریکا می گوید: "اکولوژی مطالعه رابطه بین موجودات زنده، از جمله انسان ها و محیط فیزیکی آنها است و به دنبال درک ارتباطات حیاتی بین گیاهان و حیوانات و جهان اطراف آنها است.

زندگی گیاهی
آب در همه جا و برای هر چیز زنده مهم است. و البته، در بیابان بسیار مهم است. به دلیل فقدان آب، گیاهان سازگاری زیادی را انجام داده اند.

سازگاری گیاهان:
بذر گیاهان سالانه تا زمانی که باران کافی برای حمایت از یک گیاه جوان وجود داشته باشد در خواب هستند. کاکتوس و دیگر گیاهان شیره دار آب را در خارهای خود ذخیره می کنند. ساقه جایی است که در آن فتوسنتز اتفاق می افتد ودارای چروک است که می توانند زمانی که باران می بارد به سرعت گسترش یابند. بیش از یک پنجم زمین از بیابان تشکیل شده است. کمبود آب می تواند مشکل بقا برای انسان، حیوان، گیاه یا ارگانیسم ها ایجاد کند. علاوه بر بارش های کم، بیابان ها مقدار زیادی از آب از طریق تبخیر از زمین و تعرق گیاهان از دست می دهند. پتانسیل تبخیرو تعرق مقدار آبی است که در صورت امکان در اثر تعرق و تبخیر از بین رفته است. دانشمندان این مقدار را تحت شرایط کنترل شده با یک ظرف بزرگ آب اندازه گیری می کنند.
خاک در بیابان به زبری و درشتی آن شناخته شده است، که اجازه می دهد رطوبت کمی که در آن است به سرعت عبور کند و از بین برود، بدین معنی است که برای گیاهان در دسترس نیست. به علت نرخ تبخیر بالا، نمک تجمع می یابد. خاک قلیایی می شود و رشد گیاه را محدود می کند که به عنوان باروری اولیه شناخته می شود.

زندگی حیوانات
به دلیل کل فرآیند مورد نیاز برای حفظ زندگی در بیابان، اندازه هر حیوان و همچنین اندازه جمعیت حیوانات محدود شده است. شدت گرما و خشکی باعث شده است که بیابان ها یکی از شکننده ترین و ضعیف ترین اکوسیستم ها در جهان باشند. بازدیدکنندگان بیابان همچنین باید اقدامات احتیاطی لازم را برای حفاظت از خود انجام دهند، زیرا محیط زیست بیابان بسیار متفاوت از هر مکان دیگر است. علیرغم افکار رایج که هیچ موجودی نمی تواند در بیابان زندگی کند، تعدادی از موجودات وجود دارند که زندگی کردن در شرایط سخت را یاد گرفته اند.

پستانداران بزرگی مانند شتر ها خانه های خود را در بیابان می سازند و برای گذراندن دوره ای طولانی بدون آب خود را وفق داده اند. شیرها در بیابانهای آفریقا زندگی می کنند، گرچه به علت تغییر الگوهای آب و هوایی و حضور انسان ها در معرض خطر هستند. جوندگان کوچک خانه های خود را در بیابان پیدا می کنند، از موش های صحرایی تا خارپشت. کفتارها و شغال ها نیز در بیابان یافت می شوند. مارمولک ها و مارها به طور خاص به آب و هوای خشک و گرم در بیابان عادت کرده اند، همانطور که موجودات دوزیست مانند وزغ ها و سمندر ها زندگی می کنند.