ایده طراحی فرودگاه باراخاس مادرید

ایده طراحی فرودگاه باراخاس مادرید

ساختمان پایانه برای پروازهای داخلی و پروازهای شینگن به اروپا اختصاص یافته است. سقف موجی شکل با طول بیش از یک کیلومتر و مساحتی در حدود نیم میلیون متر مربع  فضایی شامل ۱۷۴ میز کنترل بلیت را پوشش می دهد. این ساختمان در مساحتی حدود ۳۰۰ هزار متر مربع, جای پارک ۲۶ هواپیما را دارد و با متروی زیرزمینی به فضای اصلی متصل می شود. سیستم خودکار جابه جایی ۲۴ ساعته افراد, فاصله ۲ کیلومتری تا توقف گاه را در ۳ دقیقه طی می کند. نوآوری دیگر طرح، سیستم بازرسی خودکار بار است که امکان بازرسی در حدود ۱۶۵۰۰ وسیله را در ساعت دارد. سیستم, یک برگه شامل بارکد را بر چمدان می چسباند و از یک حرکت بصری خوانا برای جابه جایی مسیر از دستگاه خودکار حمل کننده به طرف هواپیمای موردنظر با سرعت ۱۰ متر بر ثانیه استفاده می شود. سیستم بازرسی خودکار بار و متروی خودکار بین دو ردیف تونل مشخص حرکت می کنند. مترو در سطح بالاتر و سیستم بازرسی خودکار بار در سطح پایین تر قرار دارد.

طبق ایده اصلی در طرح پیشنهادی، ساختمان پایانه شامل سه مدل خطی است که با کارکردهای مختلف براساس جریان مسافران تعریف می شود. در ابتدای حرکت، بازرسی بار مسافران انجام می گیرد، پس از آن مسافران قادر خواهند بود در فروشگاه های داخلی, خرید کنند. برای ورود به فرودگاه، جریان بازرسی بار معکوس خواهد بود: بازرسی بار مسافران در محل به زمین نشستن هواپیما انجام می گیرد و مسافران جدید, راهی محل تحویل چمدان های خود خواهند شد. این قبیل فضاها به وسیله طول فضا، یا به صورت فضاهای باز قائمه و عمق نور طبیعی در مرکز ساختمان از یکدیگر جدا شده اند.

محوطه های وسیع داخلی باعث تنفس ساختمان و ورود نور طبیعی و هوای تازه شده و فضاهایی روشن و پرنور را تامین می کنند. علاوه بر این, ساختمان از انرژی های تجدیدپذیر استفاده کرده و مصرف سوخت و هزینه های تعمیر و نگهداری را کاهش می دهد.

در شکل کلی ترمینال جدید, تناوب اشکال موجی شکل به وسیله بال های بسیار بزرگ فولادی پیش ساخته, خوانایی فضایی خاصی را برای ترمینال ایجاد کرده است. سقف موج دار ساخته شده به وسیله ستون ها و پایه های درختی مرکزی حمایت می شود تمامی قسمت های سقف بزرگ ترمینال به وسیله نورگیرهایی نقطه گذاری شده که نور طبیعی را از طبقات بالا وارد ساختمان کرده و دره های پر از نوری را سازمان می دهند و طبقات موازی را به بخش های مختلف تقسیم می کنند. این وریدهای عمیق مراحل ورود مسافران از نقطه ورود تا کنترل پاسپورت و قسمت امنیتی گرفته تا سالن انتظار و حرکت به سمت هواپیما را نیز نشان می دهند. با توجه به شفافیت سقف، از محیط داخلی ترمینال, هواپیماها و کوه های اطراف, همگی دیده می شوند.

لایه های فضایی در این ساختمان به نحوی طراحی شده اند که از انرژی خورشیدی حداکثر استفاده را می کنند. به وسیله سقف عمیق یکپارچه, بر روی نماها سایه ایجاد شده و در پایه پل ها و سایر قسمت های لازم از سیستم های تهویه با مصرف انرژی کم و بهینه استفاده شده است.

آرامش فضایی پایانه:

قسمت داخلی سقف پایانه به وسیله خیزران (نی هندی) پوشیده شده است تا احساس گرمی را در فضای داخلی ایجاد کند. مصالح کف نیز از سنگ آهک اسپانیایی غیرصیقلی است که نمودی گرم داشته و نسبت به سایر مصالح سنگی مانند گرانیت سختی کمتری دارد. برخلاف اکثر فرودگاه های مشابه، پایانه جدید فرودگاه به مسافران کمک می کند تا با محیط پیرامون خود ارتباط برقرار کنند. با وجود اینکه این پایانه یک ساختمان عظیم و غول پیکر است اما مسافران می توانند مسیر خود را از روی علائم بصری که در سراسر پایانه علامت گذاری شده است، پیدا کنند.

همچنین برای دسترسی به یک مقیاس قابل کنترل ساختمان به قسمت هایی تفکیک شده است. به علاوه انعطاف پذیری برای تطبیق با توسعه آینده و آرامش مسافران از موارد مهم و مورد توجه در طراحی بوده است. از میان نسل جدید فرودگاه ها فرودگاه باراخاس مادرید از معدود فرودگاه هایی است که برای مردمی که هر روزه از کنار آن عبور می کنند احترام قائل می شود چشم انداز ساختمان با شکل موج دار آن در مجاورت با تپه های اطراف, کامل می شود.