بررسی نظریات نشانه شناسی در ساختار روایی فیلم آگراندیسمان ساخته آنتونیونی (5)

بررسی نظریات نشانه شناسی در ساختار روایی فیلم آگراندیسمان ساخته آنتونیونی (5)

نشانه هایی که در سطح صفر اشیاء را تعیین می کنند خاص زبان عینی یا زبان سطح نخست می باشند. فرا زبان یا - زبان سطح دوم - شامل تمامی نشانه هایی است که برای تعیین نشانه های زبان عینی مورد احتیاج بوده است. اگر لازم باشد فرازبان را مورد بحث قرار دهیم آن وقت، از سطح سوم و الی آخر، گفتگو خواهیم کرد.

نتیجه اینکه، توصیف گر همواره در خارج از موضوعاتی مورد بحث بوده و دسته کم، به قدر يك درجه منطقی در بالای آن قرار دارد.

حقیقت علمی، برای هنر نیز پیامدهای مهمی در بردارد. یك پیامدش آنکه، در مقایسه با موضوع هنر یعنی زندگی، مسئله هنر به عنوان نوعی زبان را، در سطح رفيع تری از انتزاع منطقی مطرح می کند. در هنرهای کلامی این وضع بدیهی و حتی پیش پا افتاده است اما، در هنرهای تصویری و به ویژه درهنری مثل سینما که از نشانه های عکسی استفاده می کند مسأله هنوز مبرم و واقعی است . اگر چه، قبلا، هم بطور نظری وهم بگونه ای خلاقه توسط سرگئی ایزنشتاین مطرح شده است.

به هر حال، نظریه طبیعت ویژه هنر به عنوان يك نظام نشانه ای / معنایی، مسأله وجه دیگری را نیز ارائه می کند. در متن علمی، حضور يك فرا زبان (اصطلاح شناسی خاص و درست - ساخت هر شاخه مورد نظر دانش) برای تضمین اینکه پژوهشگر در خارج از موضوع مطالعه قرار خواهد گرفت، کافی است. برای هنرمند نیز لازم است که به منظور دست یافتن به این موضع در هنر، از قابلیت فراوان ایدئولوژیکی و اخلاقی برخوردار باشد زیرا، هنرمند غالبا هم وصاف، وهم موصوف، هم طبیب و هم بیمار را یکجا در شخص خود گرد می آورد. در فیلم آنتونیونی، عکاس، در تمامی وجوه ضمیر و آگاهی خود، به مقوله دوم تعلق دارد و طبعا نمی تواند موضع وصاف یا طبیب را اختیار کند. برای طبيب، قاضی یا پژوهشگر زندگی بودن، به قهرمانی کاملا متفاوت نیاز داریم و، فیلم انتونیونی به گونه ای متقاعدکننده این نکته را به اثبات می رساند.