مرکز تئاتر میلان

تاریخ پرآوازه ترین مرکز تئاتر میلان

 پس از گذشت 200 سال، تئاتر لا اسکالا (Teatro Alla Scala) هنوز اعتبار خود را در میان سایر مراکز تئاتر حفظ کرده است و در هر شهر جهان بر این مرکز تئاتر باشکوه غبطه می خورند و آن را به شدت مورد تحسین قرار می دهند. استندال، نویسنده فرانسوی، این گونه تئاتر اسکالا را توصیف می کند؛ اولین تئاتر در سراسر جهان از نظر سبک موسیقی و معماری.

پس از رسیدن به محوطه تئاتر اسکالا، شما می توانید بر روی نیمکت هایی که در پشت مجسمه لئوناردو داوینچی در روبروی تئاتر قرار دارد، استراحت کنید و همزمان ساختمان زیبای این تئاتر را که گنجینه ای با قدمت بیش از 200 سال در تاریخ شهر میلان است، تماشا کنید. این ساختمان در گذشته محل یک کلیسا به نام سانتا ماریا لا اسکالا، بوده است که این تئاتر نام خود را از این کلیسا گرفته است. در سال 1776، پس از آتش سوزی و تخریب تئاتر دوک ها، این تالار به دستور ماریا تریزا ساخته شد که برجسته ترین معماران و هنرمندان کار ساخت این بنا را به عهده داشتند. تئاتر جدید در سال 1778 گشوده شد و در شب افتتاحیه نمایشی به نام معرفی اروپا (Europa Riconosciuta) اثر سالیری اجرا گردید. در اولین سال هایی که از ساخت این تالار می گذشت، اسکالا تنها به عنوان مکانی برای اجرای تئاتر بکار نمی رفت؛ در حقیقت آن یک سالن رقص، اتاق تشریفاتی و مکان قمار بود. از شنیدن این موضوع نباید متعجب شوید؛ چراکه تا سال 1788 قمار در تمامی شهر بجز مراکز تئاتر ممنوع اعلام شده بود.

با این وجود، به زودی، تئاتر اسکالا به عنوان مرکز فرهنگی این شهر، همچنین به لطف آغاز کار بسیاری از آهنگسازان احساسی و شور انگیز، جایگزین گردید. رابطه بین آهنگساز مشهور و معتبرترین تئاتر میلان بخاطر شخصیت طوفانی آن معروف شده است. Verdi عاشق تئاتر بود؛ اما بدلیل مخالفت با پیمانکاران، به مدت 20 سال تئاتر را رها کرد.
احتمالا نبود Verdi، دوره بحرانی را که اسکالا در سال 1800 متحمل شد، تحت تاثیر قرار داد. در سال 1897 شهر میلان با شرایط اضطراری اجتماعی جدیدی مواجه شد که بدین ترتیب مجبور به تعویق انداختن کمک های خود به این تئاتر شد که سرانجام به تعطیل شدن اسکالا انجامید.

در سال 1898، Guido Visconti di Modrone مبلغ قابل توجهی را به اسکالا اهدا کرد که در نهایت به راه اندازی مجدد تئاتر منجر شد. از آن سال، و همچنین به لطف رهبری هنری توسکانینی، اسکالا در شکوه و جلال تمام پابرجا بود. توسکانینی تا زمان ورود فاشیسم مسئولیت تئاتر و تشکیلات آن را عهده دار بود تا اینکه از اجرای Giovinezza به منظور ادای احترام به فاشیسم سرباز زد و بدین دلیل، پس از آنکه در میدان به او سیلی زده شد، تصمیم گزفت میلان را ترک کرده و به سمت نیویورک حرکت کند. پس از جنگ و بمباران های متعدد، دیوارهای اسکالا با پوسترهایی که خواهان بازگشت توسکانینی بودند، پوشیده شده بود؛ تنها رهبر هنری که مسولیت اداره تئاتر را بر عهده گرفته بود تا اسکالا همانند ستاره ای بدرخشد. در زمانی که کارهای نوسازی و بازسازی اسکالا رو به جلو و در حال انجام بود، توسکانینی به میلان بازگشت و در سال 1946، تئاتر اسکالای جدید را افتتاح کرد.

اسکالا در عصر جدید

دیگر کارهای بازسازی در بین سال های 2002 تا 2004، پیرو دستورالعمل های نوآورانه معماری به نام ماریو بوتا (Mario Botta) صورت گرفت. در طول شب افتتاحیه تئاتر، پس از انجام آخرین تعمیرات ساختمانی، نمایش معرفی اروپا (Europa Riconosciuta) اثر سالیری برای بار دیگر اجرا شد. امروزه اسکالا، درهای خود را به روی معروف ترین و پرطرفدارترین نمایشگاه های جهان می گشاید و شب افتتاحیه همیشه در طول تعطیلات Sant’Ambrogio برگزار می شود و ایستگاه های تلویزیونی و روزنامه ها بر آن نظارت دارند؛ زیرا افراد مشهور و سیاستمداران بسیاری در آن شرکت می کنند. چنانچه قادر به تهیه بلیط برای شرکت در یکی از این مهمانی ها نیستید، هنوز می توانید از این تئاتر دیدن نمایید. در واقع، موزه داخل تئاتر هر روز برای بازدیدکنندگان باز می باشد.