تحلیل و بررسی بازیهای هفته پنجم فوتبال سری آ ایتالیا

تحلیل و بررسی بازیهای هفته پنجم فوتبال سری آ ایتالیا

در هفته پنجم بازیهای سری آ ایتالیا بازیهای مختلفی انجام شد. در سن سیرو، میلان به مقابل آتالانتا رفت و به یک تساوی دو به دو خانگی رضایت داد. رم مقابل بلونیا دو بر صفر باخت و شکست خود را ادامه داد. یوونتوس ساسولو را دو بر صفر شکست داد و اینتر هم سمپدوریا را یک بر صفر شکست داد. فوتبال ایتالیا در این هفته ها همچنان با رونق تمام و اوج جذابیت دنبال میشود. تازه پای کریس رونالدو هر هفته به گل باز میشود و موتور گلزنی تورینی ها روشن شده است. هیگواین هم دومین گل خود را با لباس شیاطین سرخ به ثمر رسانده است و اینتر هم پس از برد تانهام در لیگ قهرمانان اروپا، به نوعی ثبات در لیگ داخلی ایتالیا نیز رسیده است.

در بازی میلان مقابل آتالانتا، شاگردان گتوزو با همان آرایش همیشگی چهار سه سه به میدان رفتند. جی جی دوناروما درون دروازه ایستاده بود، رومانیولی کاپیتان تیم و مدافع مرکزی میلان بود و در کنارش نیز، متئو موساکیو او را همراهی میکرد. در دو دفاع چپ و راست هم، رودریگز و کالابریا توپ میزدند و نقش فول بکهای میلان را به عهده داشتند. در خط هافبک نیز کسیه در سمت راست، بیگیا در مرکز و بوناونتورا در سمت چپ میدان حاضر بودند. در خط حمله هم، سوسو و هاکان چالهان اوغلو دو وینگر راست و چپ گتوزو بودند و هیگواین هم مهاجم نوک این تیم بود. گتوزو بیش از یکسال است که با این ترکیب به میدان میرود و نشان داده است که چه در آرایش تیم و چه در میدان دادن به بازیکنان خیلی اهل تنوع نیست و میخواهد تمام تلاش خود را بکند تا تیم به ثبات برسد. برای مثال در شرایطی که لاگزالت بعنوان فول بک چپ، نشان داده که بازیکن شاخصی است و بسیار عالی میتواند به حملات اضافه شود، خوب میدود و سانترهای بسیار خوبی ا هم دارد، او هنوز لاگزالت را در دقایق پایانی بازی به میدان می آورد (در این بازی که اصلا او را داخل زمین نیاورد)، در شرایطی که هاکان چالهان اوغلو دوران اوج خود را سپری نمیکند و مشخص است که به تمرین و رشد بیشتری نیاز دارد و اتفاقا کاستیخو بسیار دونده و تکنیکی نشان داده است، گتوزو هنوز هم به استفاده از هاکان میپردازد و کاستیخو را بسیار دیر وارد زمین میکند. شاید تنها نکته مثبت این بازی آوردن باکایوکو در دقایق وسطی نیمه دوم بود. او همیشه باکایوکو را هم در دقایق پایانی به تیم اضافه میکرد اما در بازی مقابل آتالانتا اندکی زودتر او را وارد میدان مسابقه کرد.

گتوزو خود نیز به خوبی دلیل از دست دادن امتیازهای تیمش را میداند. اشتباهات فردی و عدم حفظ انسجام و یکپارچگی تیم در تمام مدت نود دقیقه، عوامل این اتفاق هستند. میلان در دقیقه دو با گل زیبای هیگواین مقابل آتالانتا به گل رسید، چند دقیقه بعد گل تساوی را خورد. سپس با گل بوناونتورا پیش افتاد اما باز هم در دقایق پایانی بازی گل تساوری را خورد تا گتوزو عصبانی ترین مرد شهر میلان شود. میلانیها در این بازی، مراتب پرس کردن از جلو را بهتر انجام دادند. آنها در بازیهای گذشته، پرس از عقب را در پیش میگرفتند و در آوردن این پرسینگ حتی به میانه میدان هم ناتوان بودند اما در این بازی، توانستند دقایق زیادی را مقابل دروازه آتالانتا خیمه بزنند و پرس را در همین ناحیه حفظ کنند.

بازی میلان بسیار شناورتر شده بود و پاسکاریهای در عرض و البته پاسهای طولی روسونری، بسیار زیباتر و کارآمدتر شده بود. آتالانتا که خود از تیمهای هجومی سری آ محسوب میشود، و در مقابل میلان مجبور بود بیشتر بر ضد حملات متکی باشد و همچنین ضربات شروع مجدد خود را جدی بگیرد. این بازی شاید اولین بازی فصل بود که در آن، بازیکنان میلان اشتباهات زیادی نداشتند. در واقع در بازی مقابل آتالانتا رسونری بازیکن بدی نداشت و فقط کسانی چون هاکان چالهان اوغلو و موساکیو هستند که هنوز به فرم ایده آلی نرسیده اند. سوسو ستاره تیم است، آنقدر با پای چپ خود به داخل محوطه جریمه توپ میفرستد که بالاخره گلی به ثمر برسد. در همین بازی هم ایگوایین و بوناونتورا بر پاسهای سوسو به گل رسیدند. جالب اینجاست که سوسو سالها سالهاست با همین تکنیک همیشگی خود مشغول پاس گل دادن است اما هنوز هنیچکدام از مدافعین ایتالیا نمیتوانند او را به خوبی مارک کنند و مقابل این نوع از تکنیکهای او را خنثی سازند. ایتالیا مهد فوتبال دفاعی جهان است و هر سال بهترین مدافعین دنیای فوتبال را تحویل ورزشگاهها میدهد اما هنوز بسیاری از همین مدافعان مقابل سوسو ناتوان هستند. نکته جالب توجهی است که سوسو هنوز هم با همان حرکت به گوشه و سپس انداختن توپ مقابل پای چپش، سانترهای زیبایی را به داخل پنالتی بیندازد.

ایگوایین بالاخره دومین گل خود را در لباس میلان زد و نشان داد که آمده تا در این تیم هم گل زن باشد. شاید بتوان گفت خرید ایگواین مهمترین اتفاق نقل و انتقالاتی برای میلان بود. ایگواین مهاجمی است که حداقل بیست گل در هر فصل به ثمر میرساند و خیال روسونری را از بابت داشتن یک مهاجم نوک تمام عیار راحت کرده است. هاکان اما در وینگ چپ، هنوز بازیکن مطمئنی نیست. او در فصل گذشته شوتهای بسیار زیبایی را میزد که بعضی از آنها نیز تور دروازه حریف را تا آستانه پاره شدن پیش میبردند، او گاهی مانند سوسو نیز توپهای مناسبی را به محوطه حریف میفرستاد و بازیکنی خوش تکنیک و با تفکر تاکتیکی نشان میداد اما امسال تمام این امتیازات خود را از دست داده و خیلی نمیتواند آن گوشه از زمین مثمر ثمر بازی کند.
در خط هافبک، کسیه اما بیش از گذشته رشد و پیشرفت داشته است. او دیگر نه توپ لو میدهد و نه در پاسکاریهای اشتباه، تیم را در معرض گل خوردند قرار میدهد. کسیه دیگر خودخواه نیست و نمیخواهد با شوت زنی های از راه دور تیم خود را به زحمت بیندازد. در کنارش هم بیگلیا هنوز به خط دفاع کمک میکند و با پاسهای بلند و طولی خود تلاش میکند که ایگواین یا وینگرهای تیم را صاحب توپ کند. در کنار بیگلیا نیز، جک بوناونتورا توپ میزند که همواره سطح مناسبی از آمادگی را با خود دارد و کمتر بازی پیش آمده که او روی فرم نباشد. در این بازی هم گلزنی کرد و نشان داد که امسال هم بازیکین جنگنده و شاخص برای میلان خواهد بود.