تشخیص و درمان لوسمی حاد لنفوسیتی

تشخیص و درمان لوسمی حاد لنفوسیتی

آزمایشات و روش های مورد استفاده برای تشخیص لوسمی حاد لنفوسیتی عبارتند از: 

آزمایش خون. آزمایش خون ممکن است تعداد بسیار بیشتر از حد نرمال گلبول های سفید خون را نشان دهد، و این در حالیست که تعدادگلبول های قرمز خون و پلاکت ها به اندازه کافی نمی باشند. همچنین ممکن است در آزمایش خون سلولهای بلاست (اجدادی) نیز دیده شوند. این نوع سلول های نابالغ به طور معمول در مغز استخوان یافت می شوند.

آزمایش مغز استخوان. در جریان آسپیراسیون مغز استخوان، از یک سوزن بلند و ضخیم برای برداشتن نمونه مغز استخوان، از استخوان لگن یا استخوان جناغ سینه استفاده می شود. نمونه بدست آمده جهت انجام آزمایشات لازم برای بررسی سلول های سرطانی به آزمایشگاه، فرستاده می شود.

آزمایشات تصویربرداری. آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، سی تی اسکن و یا اسکن اولتراسوند ممکن است به تشخیص اینکه آیا سرطان به مغز و نخاع یا سایر قسمت های بدن گسترش یافته است یاخیر، کمک کند.

آزمون مایع نخاعی. از مایع مغزی- نخاعی ، نمونه برداری می شود تا مشخص شود که آیا سلول های سرطانی به مایع نخاعی گسترش یافته اند یا خیر. مراحل درمانی به طور کلی، درمان بیماری لوسمی لنفوسیتی حاد به مرحله جداگانه ای تقسیم می شود:

درمان مقدماتی. هدف اول در این فاز از درمان آن است که بیشتر سلولهای لوسمی خون و مغز استخوان را از بین برده و وضعیت بدن را به تولید عادی سلول های خونی بازگردانیم. درمان تلفیقی. این فاز که مرحله درمان پس از تجویز نیز نامیده می شود، با هدف از بین بردن هر گونه سلول های لوسمیک باقیمانده در بدن، از جمله مغز و نخاع ، انجام می گیرد.

درمان نگهدارنده. مرحله سوم درمان مانع از رشد سلولهای لوسمی می شود. درمان های مورد استفاده در این مرحله اغلب با استفاده از داروهایی با دوزهای بسیار پایین و در طول مدت زمان طولانی (اغلب به مدت سال ها)، انجام می گیرد.

درمان های پیشگیرانه با هدف درمان و مراقبت از سیستم اعصاب مرکزی. در طول هر مرحله از درمان، افراد مبتلا به لوسمی لنفوسیتی حاد ممکن است درمان های بیشتری را برای از بین بردن سلول های لوسمیک موجود در سیستم عصبی مرکزی دریافت کنند. در این نوع درمان، داروهای شیمی درمانی اغلب به داخل مایع مغزی - نخاعی تزریق می شود که رشته نخاعی را پوشش دهند. بسته به وضعیت بیمار، مراحل درمان لوسمی حاد لنفوسیتی ممکن است از دو الی سه سال طول بکشد. 

روش های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

شیمی درمانی. روش شیمی درمانی که از داروها برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می شود، به عنوان درمان مقدماتی برای کودکان و بزرگسالان مبتلا به لوسمی لنفوسیتی حاد محسوب می گردد.البته داروهای شیمی درمانی نیز می توانند در مراحل تثبیت و نگهداری درمان استفاده شوند.

درمان هدفمند. داروهای هدفمند به قسمت های غیر طبیعی خاصی که در سلول های سرطانی وجود داشته و به آنها برای رشد و توسعه غیرقابل کنترلشان کمک می کنند،حمله می کنند. یک اختلال مشخصی که اصطلاحا "کروموزوم فیلادلفیا " نامیده می شود، در برخی افراد مبتلا به لوسمی لنفوسیتی حاد دیده می شود. برای این افراد، ممکن است که از داروهای هدفمند برای حمله به سلول هایی که حاوی این نوع اختلال خاص هستند استفاده شود. درمان هدفمند ممکن است در طی یا بعد از شیمی درمانی استفاده شود.

پرتو درمانی. در پرتودرمانی با استفاده از پرتوهای پرقدرت مانند اشعه ایکس یا پروتون ها برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می شود. اگر سلولهای سرطانی به سیستم عصبی مرکزی نفوذ کرده باشند، ممکن است پزشک ، پرتودرمانی را توصیه کند.

پیوند مغز استخوان. پیوند مغز استخوان، که همچنین به عنوان پیوند سلول های بنیادی شناخته می شود، می تواند به عنوان درمان تلفیقی در افرادی که دارای ریسک بالایی برای ابتلا یا عود مجدد بیماری داشته باشند، مورد استفاده قرار گیرد. این روش، به فرد مبتلا به لوسمی این امکان را می دهد که مغز استخوان لوسمیک خود را با مغز استخوان سالم و بدون لوسمی از یک فرد طبیعی و سالم جایگزین کند. انجام پیوند مغز استخوان ابتدا با دوزهای بالای شیمی درمانی یا پرتو درمانی شروع می شود تا مغز استخوان تولیدکننده لوسمی را از بین ببرد. سپس مغز استخوان توسط یک اهدا کننده سازگار (پیوند آلوژنیک) جایگزین می شود.

اقدامات بالینی. اقدامات بالینی ،تجربیاتی هستند که برای آزمایش روش های درمانی جدید سرطان و نیز بهبود روش های درمانی موجود انجام میگردند. در حالیکه آزمایشهای بالینی به فرد بیمار شانس استفاده از جدیدترین روش های درمانی سرطان را می دهد، ولی در عین حال خطرات و مزایای این حالت نیز بایستی در نظر گرفته شود. در مورد مزایا و خطرات آزمایش های بالینی بایستی حتما با پزشک معالج بحث و گفتگو کرد.