درخت سیب

درخت سیب

در روزگار های قدیم درخت سیب تنومندی وجود داشت. در کنار درخت، کلبه ی چوبی قرار داشت و هر روز پسر بچه ایی در زیر سایه درخت می نشست و بازی میکرد. درخت سیب هم با دیدن او خوشحال می شد. یک روز پسر بچه با ناراحتی به درخت سیب نزدیک شد و زیر سایه او نشست. درخت سیب علت ناراحتی او را پرسید و گفت: چرا ناراحت هستی؟ چه اتفاقی افتاده است؟

پسر بچه نگاهی به درخت کرد و گفت: من دیگر بزرگ شدم و اسباب بازی می خواهم ولی پدرم پول کافی ندارد که برایم بخرم. درخت سیب گفت: من پول ندارم به تو بدهم ولی می توانی سیب های من را بفروشی و با پولش اسباب بازی بخری. پسر هم خوشحال شد و تمام سیب های درخت را چید و به بازار برد و با فروش آنها برای خودش اسباب بازی های مختلفی خرید. مدت ها گذشت و از پسر بچه خبری نشد. بعد از سال ها پسر بچه که دیگر مردی شده بود، پیش درخت آمد. درخت سیب بسیار خوشحال شد و گفت: بیا و با من بازی کن ولی مرد گفت: من الان بزرگ شده ام و  تشکیل خانواده دادم  ولی پولی کافی برای خرید خانه ندارم. درخت سیب کمی فکر کرد و گفت: من خانه ندارم که بهت بدهم ولی می توانی شاخه های من را ببری و برای خانواده ات خانه ایی درست کنی. مرد بسیار خوشحال شد و شاخه های درخت سیب را اره کرد و با خودش برد. بعد از مدت ها مرد که سنش بالاتر رفته بود، پیش درخت آمد. درخت خوشحال شد و گفت: بیا کمی زیر سایه درخت بشین و با من حرف بزن. مرد گفت: من الان بازنشسته  شده ام و دوست دارم قایقی داشته باشم و با همسرم به جاهای مختلفی سفر کنم. درخت سیب گفت: میتوانی تنه ی من را قطع کنی و برای خودت قایق درست کنی. مرد بسیار خوشحال شد و تنه تنومند درخت سیب را قطع کرد و رفت. سال ها گذشت و پسر بچه که الان پیرمردی شده بود، پیش درخت سیب آمد. درخت سیب با دیدن او گفت: متاسفم دوست من؛ من دیگر نه میوه و نه شاخه و تنه ایی دارم که بتوانم بهت بدهم و تو را خوشحال  کنم. پیرمرد نگاهی به ریشه های درخت سیب کرد و گفت: فقط می خواهم کنار تو بشینم و آرامش پیدا کنم. درخت سیب با شنیدن این حرف خیلی خوشحال شد. پیرمرد ساعت ها کنار ریشه درخت سیب نشست و در مورد خاطرات گذشته  صحبت کرد. بچه های گلم دوستی ها هیچ وقت از بین نمی روند. قدر دوست های خود را بدانید.