درمان بیماری آسپرژیلوزیس

درمان بیماری آسپرژیلوزیس

درمان

درمان های آسپرژیلوزیس بسته به  نوع بیماری متفاوت است. درمان های احتمالی عبارتند از:

• معاینه و تحت نظر بودن . آسپرژیلوما های ساده وتنها در بیشتر موارد نیازی به درمان ندارند و معمولا داروها در درمان این توده های قارچی هم موثر نیستند. در عوض، آسپرژیلوما هایی که باعث ایجاد علائم نمی شوند، به سادگی توسط اشعه ایکس ناحیه قفسه سینه  تشخیص و کنترل می شوند. اگر وضعیت مذکور پیشرفت کند، داروهای ضد قارچی توصیه می شود.

• دارو های کورتیکواستروئید خوراکی. هدف از درمان آسپرژیلوزیس نایی – ریوی آلرژیک جلوگیری از بروز و یا بدتر شدن وضعیت آسم یا فیبروز کیستیک است. بهترین راه برای انجام این کار استفاده از کورتیکواستروئیدهای دهانی است. داروهای ضد قارچی به تنهایی برای درمان آسپرژیلوزیس نایی – ریوی آلرژیک مفید نیستند، اما ممکن است با کورتیکواستروئیدها ترکیب شوند تا دوز مورد نیاز داروهای استروئیدی را کاهش داده و عملکرد ریه را بهبود بخشند.
• داروهای ضد قارچ . این داروها درمان استاندارد برای آسپرژیلوزیس مهاجم ریوی هستند. قدیمی ترین داروی انتخابی در این مورد آمفوتریسین B بوده است، اما داروهای جدیدتری مانند voriconazole در حال حاضر ترجیح داده می شوند، زیرا به نظر می رسد که موثرتر می باشند و ممکن است که عوارض جانبی کمتری نیز داشته باشند. 

تمامی داروهای ضد قارچ می توانند باعث بروز مشکلات جدی، از جمله آسیب های کلیوی و کبدی شده  و همچنین با اغلب داروهای دیگر که به افراد مبتلا به سیستم ایمنی ضعیف تجویز می شوند، تداخل داشته باشند.

• عمل جراحي. از آنجا که داروهای ضد قارچی به آسپرژیلوما نفوذ نمی کنند، انجام عمل جراحی برای برداشتن توده قارچی در مواقعی که خونریزی از این توده در ریه رخ میدهد، اولین روش انتخابی درمانی است. اما عمل جراحی خطرناک بوده و پزشک شما ممکن است به جای آن انجام آمبولیزاسیون را پیشنهاد کند.

در این روش یک رادیولوژیست یک کاتتر کوچک (سوند) را به شریانی که خون را به حفره حاوی توپی قارچی می رساند،وارد کرده و موادی را که عروق را مسدود می کنند را به داخل آن تزریق می کند. اگر چه این روش می تواند خونریزی گسترده را متوقف سازد، اما از تکرار آن جلوگیری نمی کند، و لذا عموما  این روش به عنوان یک شیوه درمانی موقت در نظر گرفته می شود.