روش جدید هدف قرار دادن تومورها با استفاده از نانوتکنولوژی

روش جدید هدف قرار دادن تومورها با استفاده از نانوتکنولوژی

حتی اگر محققان درمان های موثرتر برای سرطان را طراحی کنند، همچنان با یک چالش عمده روبه رو هستند که داروها روی تومورها تاثیر بگذارند بدون اینکه به سلول های سالم آسیب زده شود. این مانع چندین درمان نویدبخش را بی اثر کرده است. حال، محققان مرکز Memorial Sloan Kettering Cancer Center و دانشگاه Weill Cornell Medicine یک استراتژی جدید را طراحی کرده اند تا این مشکل را رفع کنند. بجای هدف گیری مستقیم سلول های سرطانی، آن ها روی هدف گیری مولکولی در رگ های خونی تمرکز کرده اند که، به تومورها غذارسانی می کنند و با استفاده از نانوتکنولوژی، ذرات ریزی را خواهند رساند که به هدف خواهند چسبید و داروهای سرطانی که حمل کرده اند را آزاد می کنند. این متد در مجله Science Translational Medicine انتشار یافته است.

تصویر رگ های خونی توموری در مقایسه با رگ های بافت سالم

دکتر هلر گفت: «ما می دانیم که سلول های سرطانی درون خون به مجاورت P-سلکتین روی دیواره رگ های خونی رفته تا مانع از گردش آن ها شده و تشکیل تومورهای متاستازیک آغاز شود. بنابراین، ما روند متاستازی شدن را هک کرده تا سلول ها را متوقف و سرطان را نابود کنیم.» هدف، که پروتئینی به نام P-سلکتین است، به عنوان نوعی چسب مولکولی برای درمان سرطان عمل می کند. این عامل مخصوصا در خود رگ های خونی تغذیه کننده سرطان، شایع است از جمله در تومورهای متاستازی، که تقریبا 90% از مرگ و میر بر اثر سرطان و مخصوصا درمان سخت را شامل می شود. دکتر یوسی شامی بیان کرد: «این توانایی که داروها، تومورهای متاستازی را هدف قرار دهند بسیار در تاثیرگذاری آن ها موثر است و یک پیشرفت عمده در درمان سرطان است.

تصویر پروتئین p-سلکتین (قرمز) در رگ خونی (سبز) در تومور متاستازی ریه

محققان روی استفاده از نانوذراتی تحقیق کردند که داروها را به تومورها می برند. داروها درون نانوذرات بارگذاری شده اند، که باید به درون یا مجاور تومورها برسند تا درمان اثربخش باشد. p-سلکتین به عنوان یک هدف خوب برای نانوذرات متمرکز بر سرطان، عمل می کنند زیرا علاوه بر وجود آن ها در رگ های خونی توموری، این مولکول در کمک به متاستاز نقش دارد. وقتی که سلول های سرطانی تومور اولیه را ترک می کنند و در خون گردش می کنند، سلول ها می توانند به p-سلکتین بچسبند و از رگ خارج شده و یک تومور جدید راتشکیل دهند. محققان نانوذرات را از موادی به نام fucoidan که ارزان هستند و به وفور یافت می شوند ساخته اند، این ماده از جلبک قهوه ای دریایی استخراج می شود و تمایلی طبیعی برای اتصال به p-سلکتین دارد. حتی اگر رگ های تومور p-سلکتین را بیان نکنند، محققان می توانند با استفاده از تابش پرتو باعث بیان این پروتئین در محدوده تومور شوند قبل از اینکه نانوذرات وارد عمل شوند. دکتر هلر افزود: «ما نشان دادیم که داروها هنگامی که درون نانوذرات بارگذاری می شوند نسبت به هنگامی که تنها عمل می کنند، موثرتر هستند. درنتیجه ما قادر به استفاده از میزان دوز کمتر بوده که باعث کاهش اثرات جانبی می شود.»

تصویر میکروسکوپ الکترونی از نانوذرات p-سلکتین