سیستان (۳)

سیستان (۲)

پس از احمد شاه درانی، سیستان دچار آشفتگی شد. امیران محلی کیانی با سران طایفه هایی که نادر شاه با سیستان کوچانده بود در جدال بودند. تا آنکه سپاهیان ایران در دوره قاجاریان سیستان را آرام کردند و دولت ایران امیری برای آنجا تعیین کرد. 

تقسیم سیستان
کشمکش ایران و افعانستان، بر سر سیستان از قرن ۱۸ میلادی با تشکیل نخستین حکومت افعانی آغاز شد. در قرن ۱۹ در دوره قاجاریان، درگیریهای محلی، سیاست های استعماری انگلیستان، و ناکارآمدی حکومت ایران، منطقه سیستان را به شدت دچار هرج و مرج کرد. سرانجام در دوره سلطنت ناصرالدین شاه قاجار، سپاه ایران به سیستان وارد و بر منطقه مسلط شد. انگلستان برای فشار آوردن بر دولت ایران، شماری از بندرها و جزیره های ایرانی خلیج فارس را اشغال کرد. پس از ان ایران ناگزیر شد برای بیرون رفتن لشکریان انگلیس از مناطق اشغال شده خلیج فارس، هرات و مناطق دیگر را به دولت افغانستان واگذار کند و استقلال افغانستان را به رسمیت بشناسد. ودر صورت بروز هرگونه اختلاف میان ایران و افغانستان حکمیت انگلیس را بپذیرد. سپس کمیسیونی به نام کمیسیون سیستان تشکیل شد. پس از چندین بار مذاکره، قسمتی از سیستان ایران به افغانستان واگذار شد. در همین مذاکرات مرز میان ایران و افغانستان تعیین و جنوب رود هیرمند با ایران و شمال آن با افغانستان واگذار شد. در دوره سلطنت محمد رضا شاه پهلوی(۱۳۲۰-۱۳۵۷) بر اساس قراردادی آب رود هیرمند، میان ایران و افعانستان، تقسیم شد اما دولت افغانستان از اجرای آن سر باز زد و این امر سبب آسیب فراوان به سیستان ایران شد. 

سرزمین 
سیستان ایران سرزمینی هموار است و مرز آن از شمال غربی، به استان خراسان جنوبی، ازشرق و شمال شرقی به سیستان افغانستان و از جنوب با شهرستان زاهدان محدود است. کوه خواجه بلندترین نقطه آن است. رودهای هیرمند، خاش رود، فراهرود و رودهای کوچک دیگر در سیستان جاری هستند که با هامون (دریاچه سیستان) می ریزند. مرکز سیستان ایران، شهر زابل است.