شرحی از دوران طلایی حضور الکس فرگوسن بر نیمکت منچستر

شرحی از دوران طلایی حضور الکس فرگوسن بر نیمکت منچستر

سر الکس فرگوسن را یکی از کاریزماتیک ترین سرمربیان تاریخ فوتبال می دانند. او کسی بود که با یک نگاه میتوانست ترس را در دل هر بازیکنی بیندازد. او آنقدری در تیم منچستر از عزت و احترام و البته کاریزما برخوردار بود که در این تیم هیچ وقت پستی مانند مدیر ورزشی یا مدیر فنی تعریف نشد. فرگوسن خود یک تنه همه کاره باشگاه بود و به همین دلیل هرگاه از رهبری کردن یک تیم صحبت می شود، بلافاصله تصویر سرالکس فرگوسن در ذهن فوتبال دوستان تداعی می شود.

هشت می سال 2013 دقیقا روزی بود که سر الکس فرگوسن پشت تریبون رفت و اعلام کرد که در پایان این فصل دیگر از دنیای سرمربی گری فوتبال خداحافظی خواهد کرد. هر چند سن او بسیار بالا رفته بود اما هیچ بهانه ای نمی توانست نبودن او را بر نیمکت منچستر توجیه کند. هواداران شیاطین انگلیس سالها بود که به حضور این مرد اسکاتلندی عادت کرده بودند و اینکه او نمیخواست بماند چون همسرش این را از وی خواسته بود، بهانه مناسبی برای راضی کردن دل هواداران نبود. به هر روی اما فرگی از تیم منچستر خداحافظی کرد تا این بار به عنوان یک هوادار بر روی سکوهای اولدترافورد بنشیند و هر یک شنبه مثل یک پیرمرد بازنشسته و بیکار به ورزشگاه بیاید و از تماشای بازی های ضعبف منچستر حرص بخورد. منچستر در دوران پسا فرگوسنی هیچ گاه کمر راست نکرد. حتی در شرایط فعلی هم که تلاش کرده با خریدهایی مثل پوگبا، لوکاکو و الکسیس سانچز تیم خود را تقویت کند و با آوردن خوزه مورینیو نام و اعتباری به نیمکت خود بدهد، باز هم از شر نتایج ضعیف خلاص نشده و این روزها در رده هشتم جدول لیگ برتر جا خوش کرده است. اما سوالی که این روزها مطرح است، این است که سر الکس فرگوسن چگونه در سال 2007 و 2008 آن تیم رویایی را از منچستر ساخت و چرا این روزها کسی نمیتواند آن معجزه را تکرار کند؟

سر الکس فرگوسن از سال 1986 تا 2013، یعنی به مدت 27 سال بر نیمکت شیاطین سرخ نشست و در این 27 سال توانست 2 قهرمانی در اروپا، 13 قهرمانی لیگ برتر و 5 قهرمانی جام حذفی را بدست آورد. نتایجی که او بدست آورد خود گویای کاری است که فرگی توانست به همراه شاگردانش در این مسیر طولانی و پر پیچ و خم انحام دهد. سبک سر الکس فرگوسن به قدری همیشه در حال آپدیت شدن بود که دقیقا نمی توان یک سبک و استراتژی واحد را برای کل دوران 27 ساله حضور او در فوتبال برشمرد. به همین خاطر هم در این یادداشت قصد داریم صرفا به فصل 2007 اشاره کنیم که سر الکس یه دوگانه به یاد ماندنی را به همراه تیمش کسب کرد. بدست آوردن همزمان قهرمانی در لیگ برتر و لیگ قهرمانان اروپا. قبل از این افتخار هم در سال1998 بود که شیاطین سرخ تحت هدایت فرگی یک سه گانه تاریخی را کسب کردند.

در سال 2007 منچستری ها با ترکیب چهار چهار دو در رقابت های لیگ برتر حاضر می شدند. دو مهاجم نوک این تیم، توز و وین رونی بودند. کریس رونالدوی جوان وینگر راست و رایان گیگز با تجربه وینگر چپ تیم منچستر بودند. کریک و اسکولز هم دو هافبک مرکزی این لایه میانی چهار نفره زا تشکیل می دادند. قرار گرفتن این لایه چهار نفره پشت سر توز و رونی به منچستر قدرت ویران کننده بی نظیری را داده بود که در آن سال و در رقابت های لیگ برتر توانستند تیم های زیادی را از پای درآورند. فردیناند و نمانیا ویدیچ دو هافبک مرکزی منچستر بودند که کنار آنها،  وس براون در راست و پاتریس اورا در سمت چپ خط دفاعی توپ می زدند. پشت سر تمام اینها نیز ادوین ون درسار، دروازه بان محبوب و توانمند هلندی حضور داشت که به نوعی همان نقشی را در منچستر فرگی ایفا می کرد، که این روزها دخیای اسپانیایی ایفا میکند. فن در سار یک دروازه بان مطمئن و قابل اتکا بود که هیچ کسی هیچ اشتباه مهلکی را از او به یاد نمی آورد. داشتن چنین دروازه بان فوق العاده ای یک نعمت برای سر الکس فرگوسن محسوب می شد و به همین دلیل هم بود که فرگی هیچگاه اجازه نداد تا فن در سار از تیمش جدا شود. 80 گل زده، 22 گل خورده و 87 امتیاز، آماری بود که در آن سال تیم منچستر یونایتد را به قهرمانی لیگ برتر جزیره رساند.

اما سر الکس فرگوسن در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا، در کنار ترکیب چهار چهار دوی خود، از آرایش چهار پنج یک نیز استفاده می کرد. فرگی در رقابت های لیگ برتر انگلیس بر این تاکید داشت که کریک به عنوان یک بازیکن قدرتمند و توانمند در کار دفاعی، بیشتر به عنوان یک هافبک تخریبی و دفاعی نقش بازی کند و در این شرایط پل اسکولز هم بتواند در کنار گیگز و رونالدو در کارهای هجومی برای تیم مفید واقع شود. اما در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا، تاکید فرگوسن بیشتر بر اداره کردن میانه زمین بود و نمی خواست که بازیکنانش با هجومی بازی کردن (مثل رقابت لیگ برتر) مالکیت توپ و اداره میانه زمین را از دست بدهند. او در رقابت های اروپایی بعضا اون هارگریوز را نیز به میدان می آورد تا تیمش در کارهای هجومی کم نیاورد.

اما جالب است هنگامیکه منچستر در آن سالها قرار بود با تیم های قدرتمند اروپایی پیکار کند، سر الکس با ترکیب چهار پنج یک بازیکنان را به زمین می فرستاد  و در این آرایش بود که کریس رونالدو نقش تک مهاجم تیم را بازی می کرد. پشت سر او هم وین رونی و پارک جی سونگ به خوبی او را از پشت سر تغذیه می کردند. پشت سر وین رونی و جی سونگ هم اسکولز و کریک قرار داشتند و اندکی عقب تر، اندرسون بود که بعنوان هافبک تدافعی توپ می زد. استفاده از چنین لایه بندی دقیق و مناسبی (با توجه به بازیکنانی که در اختیار سر الکس بودند) باعث می شد تا راه بر حملات حریف بسته شود و شیاطین سرخ بتوانند بخوبی میانه زمین را مدیریت کرده و نبض بازی را در دست گیرند.

اما جدای از این ها، ثبت 21 کلین شیت در آن فصل نشان می دهد که تیم فرگوسن در کار دفاعی نیز فوق العاده عمل کرد که این برمیگشت به داشتن چهار مدافع خوب و یک دروازه بان عالی.