شیرها و پیام آنها در هنر ایران

شیرها و پیام آنها در هنر ایران

در قلب هر انسانی، یک شیر وجود دارد. در برخی این شیرها خواب هستند و بیدار نخواهند شد، اما در بقیه شیر بسیار بیدار و هشیار است و قلب را به سفر عشق هدایت می کند. در واقع، در سراسر جهان، اعتقاد بر این است که این عشق و طلب بین دندان شیر وجود دارد. جایی که رشد و شکوفایی اتفاق می افتد و حقیقت متولد می شود. پرویز تناولی بدون شک یکی از کسانی است که شیرهای درونی او بیدار هستند و در دشتهای بی پایان هنر پرسه می زنند و از تاریک ترین و ناامن ترین موقعیت ها عبور می کنند و به سلطنت دست می یابند. او دست خود را بر زمین ایران فرو کرده و زیبایی و اهمیت را از عمق آن بیرون آورده است. او کسی است که به کوه ها و دشت ها سفر کرده و اساطیر را حفظ کرده است. ارائه بسیاری از آثار متعددش درمورد شیرهای فارسی و تأثیر تاریخی آنها در هنر ایران موجب می شود که من یک مرور سریع از این موجود افسانه ای و هنرمند را به اشتراک بگذارم!

پرویز تناولی در سال 1937 در تهران متولد شد. او مجسمه سازی را در ایران و ایتالیا خوانده است و از سال 1989 در تهران و ونکوور زندگی و کار می کند. او پیشگام در مجسمه های مدرن است و آثار او در کلکسیون دائمی موزه بریتانیا، موزه متروپولیتن در نیویورک، موزه هنر های معاصر در تهران، موزه هنر معاصر در وین، تیت مدرن در لندن و چندین گالری دیگر در سراسر جهان وجود دارند. برای شروع به کار به عنوان مجسمه ساز، او بسیار تحت تأثیر تخت جمشید و همچنین فرهاد، شخصیت مشهور ادبیات فارسی قرار گرفت که تحت تاثیر معشوقه اش شیرین کوه بیستون را حکاکی کرد. به زودی پس از آن، دیگر نقوش در آثار او از جمله واژه فارسی «هیچ» ،عاشقان درهم تنیده و شیر ظاهر شدند. اما هیچکدام از آنها شخصیت لایه بندی شده و غرور فرهنگی تناولی را مانند آخرین عنصر او نشان نمی دهد: شیرها. 

شیر پیروز، "پادشاه"،که نماد خورشید است و در حدود 5000 سال قبل از انقراض در ایران وجود داشته است، نقش مهمی داشته است که ایران برای سالها به عنوان کشور شیرها شناخته شود. شیر نیز نشانه ای از گرما است . در میدرائیسم که یکی از قدیمی ترین ادیان فارسی است، شیر درجه چهارم از هفت درجه از مراسم آغاز و تشریفات همگانی عبادت کنندگان است و می توانیم بگوییم مهم ترین درجه از طلب و سفر معنوی است.