علل رفلاکس نوزادان

علل رفلاکس نوزادان

در نوزادان، حلقه عضلانی مابین مری و معده (اسفنکتر تحتانی مری) هنوز کامل نشده است. این وضعیت اجازه می دهد تا محتوای معده به سمت عقب برگردد. در نهایت، ساختاراین اسفنکتر کامل شده و تنها زمانی باز می شود که کودک شما عمل بلع را انجام دهد و در سایر زمان ها محکم بسته می شود و محتویات معده درهمان جایی باقی می مانند که به آنجا تعلق دارند.عوامل ایجاد کننده ریفلاکس نوزادان، بسیار معمول و شایع بوده و اغلب نمی توان از آنها اجتناب کرد. این عوامل عبارتند از:
• نوزادانی که بیشتر وقت خود را به حالت دراز کشیده بر روی سطوح صافی سپری می کنند.
• رژیم غذایی که تقریبا به طور کامل از مایعات تشکیل شده باشد.
• نوزادانی که زودتر از موعد مقرر متولد شده اند.

گاهی اوقات، ریفلاکس نوزادان می تواند ناشی از شرایط جدی تری مانند موارد ذیل باشد:
• GERD. ریفلاکس دارای اسید کافی برای تحریک و آسیب رساندن به پوشش داخلی مری است.
• تنگی دریچه پیلور. دریچه پیلوری که یک دریچه مابین معده و روده کوچک است، تنگ می شود و مانع از تخلیه معده در روده کوچک می گردد.
• عدم تحمل غذایی. پروتئین موجود در شیر گاو شایع ترین عامل برای ایجاد این حالت است.
• التهاب مری ائوزینوفیلیکی. یک نوع خاص از سلول های سفید خون (ائوزینوفیل) باعث آسیب رساندن به لایه داخلی مری و ایجاد التهاب در آن می شود.
عوارض جانبی
ریفلاکس نوزادان معمولا بدون ایجاد مشکلات خاصی برای کودک شما ، خود به خود ناپدید شده و برطرف می گردد.
اگر کودک شما وضعیتی جدی مانند GERD داشته باشد، ممکن است که رشد ضعیفی را داشته باشد. بعضی از تحقیقات نشان می دهند که نوزادان مبتلا به رفلاکس های مکرر، ممکن است که در بقیه دوران کودکی خود احتمال بیشتری برای ابتلا به GERD را داشته باشند.
تشخیص
پزشک شما با معاینات بالینی و سوالاتی در مورد علائم کودک شما امر تشخیص را شروع خواهد کرد. اگر کودک شما سالم است، به همان اندازه که انتظار می رود و به نظر می رسد رشد کرده باشد، معمولا انجام آزمون های بیشتری لازم نیست.اگر آزمون های بیشتری لازم باشد، پزشکتان ممکن است موارد ذیل را توصیه کند:
•سونوگرافی. این تست تصویربرداری می تواند تنگی دریچه پیلوریک را تشخیص دهد.
• تست های آزمایشگاهی. آزمایشات خون و ادرار می توانند به شناسایی و یا رد کردن علل احتمالی استفراغ های مکرر و همچنین افزایش وزن ناچیز کودک کمک کنند. 

•مانیتورینگ pH مری. برای اندازه گیری اسیدیته در مری کودک شما، پزشک یک لوله نازک را از طریق بینی یا دهان نوزاد به داخل مری وارد می کند. این لوله به وسیله ای متصل است که اسیدیته را مانیتور می کند. ممکن است نوزاد شما هنگامی که تحت نظارت قرار گرفته است، در بیمارستان بستری شود.
• اشعه ایکس. این تصاویر می توانند ناهنجاری های دستگاه گوارش مانند انسداد را تشخیص دهند. ممکن است به کودک شما قبل از تصویر برداری یک بطری حاوی مایع کنتراست (باریم) داده شود.
آندوسکوپی . یک لوله مخصوص مجهز به لنز دوربین و نور (آندوسکوپ) از طریق دهان کودک به مری، معده و بخش ابتدایی روده کوچک منتقل می شود. نمونه های بافتی برای آزمایش نیز اخذ می شود. آندوسکوپی برای نوزادان و کودکان معمولا تحت بیهوشی عمومی انجام می شود.
دارو درمانی
داروهای رفلکس برای کودکان مبتلا به ریفلاکس بدون عارضه توصیه نمی شود. این داروها می توانند از جذب کلسیم و آهن جلوگیری کنند و خطر ابتلا به عفونت های روده ای و تنفسی را افزایش دهند.
با این حال، یک دوره درمانی کوتاه مدت استفاده از داروهای مسدودکننده ترشح اسید (مانند رانیتیدین برای نوزادان 1 ماهه تا 1 ساله و یا اومی پرازول برای کودکان 1 سال و بالاتر) ممکن است توصیه شود اگر نوزاد شما:
• افزایش وزن ضعیف داشته و سایر درمان های محافظه کارانه تر موثر نبوده اند.
• از غذا خوردن خودداری می کند.
• نشانه هایی از التهاب مری داشته است.
• دارای آسم و رفلاکس مزمن است
عمل جراحي
به ندرت، اسفنکتر پایین تر مری جهت تنگ تر شدنش و برای جلوگیری از بازگشت اسید به مری، مورد جراحی قرار می گیرد. این روش معمولا زمانی انجام می شود که ریفلاکس به اندازه ای شدید باشد که از رشد کودک شما جلوگیری می کند و یا اینکه در تنفس کودک شما اختلال ایجاد کرده باشد.
آنچه خود شما می توانید انجام دهید
• علائم کودک خود را بنویسید، از جمله تعداد مواردی که کودک شما رفلاکس می کند و میزان مایعاتی که بالا می آورد.
• اطلاعات کلیدی پزشکی را بنویسید، از جمله نحوه و چگونگی تغذیه نوزادتان، مدت زمان تغذیه و نام تجاری شیر خشکی که استفاده می کنید.