مطالعه

با نگاهی به سرانه مطالعه کشورهای مختلف و مقایسه آن با سرانه ایران، آماری عجیب را مشاهده میکنیم. ایران عزیزمان با این همه قدمت فرهنگی در عرصه مطالعه و رقابت با کشورهای دیگر بسیار عقب است. باید کم کاری خودمان را در این زمینه بپذیریم و با عزم جدی و برای توسعه فرهنگی جامعه و کشور به میزان مطالعه کتاب خود بیفزاییم. طبق آمارهای جهانی کشورهای فنلاند و ژاپن با بیش از 50 دقیقه زمان مطالعه برای هر نفر صدر نشین هستند و متاسفانه کشورمان با سهل انگاری ما مردم، چیزی در حدود 14 دقیقه است.

به رفتارها و کارهای روزانه مان که نگاهی بیندازیم، اوقاتمان در تلویزیون و گوشی موبایل خلاصه میشود. به راحتی میتوانیم در بسیاری زمانهای روزانه به مطالعه بپردازیم اما با بی توجهی به این موضوع به سادگی از آن میگذریم. کتاب های صوتی، PDF، کتاب های جیبی و ... کار ما را برای استفاده از کتاب و آشتی با دوست و یار قدیمی راحت کرده اند.

هنگامی که در مترو یا اتوبوس هستیم، قبل از خواب و یا اوقات بیکاری دیگر، زمان بسیار مناسبی برای همنشینی با کتاب و کتاب خوانی است. توسعه و همه گیر شدن یک فرهنگ یاری تک تک افراد جامعه را میطلبد؛ باید مطالعه روزانه، حتی چند صفحه کوتاه را در خود جای بیندازیم و مطمئن باشیم مطالعه فرهنگ عمومی را در سطح جامعه افزایش خواهد داد. مطالعه و کتاب خوانی را از کودکی به فرزندان خود بیاموزیم، بهترین آموزش نیز بدون شک مطالعه خود ما در مقابل آنهاست.

فرزندانمان باید انس والدین خود را با کتاب ببینند و حس کنند؛ اولین الگوی هر کودکی پدر و مادر او هستند. فرزند اگر از کودکی والدین خود را مانوس با کتاب و مطالعه ببیند بدون شک در آنها تاثیر بسیار مثبتی خواهد داشت. سقراط در مورد کتاب و تاثیر آن در جامعه میگوید: جامعه وقتی فرزانگی و سعادت می یابد که مطالعه، کار روزانه اش باشد. توسعه فرهنگ و سعادت جامعه به عوامل بسیار زیادی بستگی دارد اما مهم ترین و تاثیرگذارترین راه برای رسیدن به آن، انس با کتاب و کتابخوانی است.

کتاب را خوراک روزانه مان قرار دهیم و داشتن وعده های مطالعه را برای خودمان تجویز کنیم؛ شاید در بسیاری موارد متوجه کمبود کتاب نشویم، برای همین است که بعضی هایمان عید به عید فقط گرد و خاک کتاب ها را میگیریم و بیشتر برای تزیین منزل استفاده میکنیم تا تزیین مغزمان. برای زندگی خود ارزش قائل شویم و زندگی تکراری را سر لوحه کارمان قرار ندهیم، کتاب به ما می آموزد که از تمام ظرفیت های فکری استفاده کنیم و استعداد فطری بالقوه درونی مان را به بالفعل تبدیل نماییم.