معرفی دو مرکز مهم پزشکی انگلستان

معرفی دو مرکز مهم پزشکی انگلستان

مرکز پزشکی درونت

در ابتدا تعداد مراجعین و خدمات ارائه شده در این مرکز بسیار محدود بوده و قسمتی از ساختمان نیز به کاربری مسکونی اختصاص داشته است. در سال های بعد، ساختمان چندیدن بار مورد توسعه و نوسازی قرار گرفته و تا حد ممکن فضاهای سایت از جمله اتاق زیر شیروانی، راه سواره و حیاط پشتی را اشغال کرده است. تا اندازه ای مه به نظر می رسیده ضوابط طراحی اجازه مداخله بیشتر را نمی دهد و فضاهای ساختمان اشباع شده است. با این حال، دو عامل، خلق فضای جدید برای درمانگاه و اشغال فضای باغ را میسر کردند. اول این که کاربری فضا دیگر مسکونی نبود و به فضای درمانی که جزو خدمات عمومی محسوب می شود اختصاص یافته بود. دوم این که وجود یک دسترسی به خیابان که پلاک ۲۰ را از همسایه جدا می کرد این امکان را ایجاد کرد تا ساختمان بدون اشراف به باغ همسایه به لبه محدوده سایت بچسبد. بخش جدید مطب، از ساختمان مسکونی قدیمی به سمت باغ گسترده شده است. فضاهای این بخش در طول آن حل شده اند که شامل پذیرش، اداری، فضای انتظار و مطب های جدید است.

پلان بنا در طول شکسته و خرد شده است. سازه چوبی، دیوارها از جنس تخته چند لا و سقف فلزی وابستگی نزدیکی با زمینه باغ ایجاد کرده است. این تغییرات تدریجی تا حدی بر اساس تغییراتی بوده است که فضای مطب به آن نیاز دارد و به تدریج از فضای داخل به سمت فضای خارجی و نوسازی بنا متمایل شده است که این فرایند در حالتی بینابینی از نیازهای محیطی فضا و هم از ضوابط و محدودیت های محله شکل گرفته است.

این درمانگاه در یک محله مسکونی و در محل یک ساختمان مسکونی قدیمی قرار گرفته و این امر باعث ایجاد یک تنش و ناهماهنگی بین ظاهر و عملکرد بنا شده است. این ناهماهنگی باعث شکل گیری ایده اصلی یعنی حفظ بنای مسکونی و نمایان کردن بخش الحاقی گردیده است.

سقف دیوارها طوری طراحی شده اند که کاملا از فضای داخل الهام گرفته اند. همچنین در سقف یک نورگیر نصب شده که نورگیری طبیعی را بهبود می بخشد.

مرکز بهداشت استورمونت

الاندن سویل، انگلستان پروژه انجام شده توسط گرینهیل جنر، بازسازی یک کیلینیک قدیمی مربوط به دهه شصت در بخش جنوب غربی لندن بوده و یک مثال واضح از به کارگیری خلاقیت و مهارت در کنار هم برای خلق فضاهای دلپذیر و عملکردی است. ترکیب خلاقیت و مهارت باید در طراحی خصوصا در فضاهایی مانند بیمارستان ها که جنبه های انسانی آنها در تضاد با نیازهای فنی امروز هستند، به کار گرفته شود.

پروژه در دو مرحله انجام شده که شامل تغییر کاربری کلینیک قدیمی به یک بیمارستان و یک درمانگاه عمومی جدید بوده است. ساختمان برای در بر گرفتن فضاهای اداری توسعه پیدا کرده و یک بهیاری در نزدیکی بنا در جاده استورمونت ساخته شده است.

در بازسازی این ساختمان قدیمی و متروکه، سازه چوبی بنا با تخته های چند لایه زیبایی پوشیده شده و پنجره های جدید برای نورگیری طبیعی بهتر نصب شده اند.

درمانگاه جدید و اتاق های درمان دور یک محوطه سازی جدید شکل گرفتند که یک حیاط داخلی با کف شنی و بامبو سیاه و سنگ های عظیم است. فضای سبز، احساس دلپذیر سکوت و آرامش را برای مراجعین ایجاد کرده و اقامت او در کلینیک را گرم تر و دلپذیرتر می سازد.

سازه بتنی بلوک اصلی، ورودی کلینیک را به زیبایی قاب می کند، در حال که بلوک اضافه شده به به ساختمان با همان صفحات به کار رفته در حجم دیگر پوشانده شده است. فضای انتهایی شامل یک باغ مخفی است که مانند مرزی بین کلینیک قدیمی و قسمت جدید ساختمان عمل می کند. جهت گیری هر دو بخش ساختمان به سمت باغ است و این دو قسمت توسط یک راهرو سر پوشیده L  شکل به هم متصل شده اند.

طراح با بیماران، ساکنین محلی و کادر پزشکی برای درک بهتر نیازهای اولیه آنان مشورت کرده است. وی با در نظر گرفتن این نیازها معماری را خلق کرده است که یک مرکز درمانی دلپذیر با خدمات کارآمد را در خود جای داده و برای جامعه و محلی دعوت کننده است. حیاط های داخلی به عنوان نقطه عطفی برای فضاهای اصلی در نظر گرفته شده اند. این حیاط ها نورگیری طبیعی را برای فضاهای مرکزی میسر کرده و به بنا یک شخصیت ساده و آرامش بخش می دهند.