معرفی سازه استادیوم آلیانز آرنا مونیخ

معرفی سازه استادیوم آلیانز آرنا مونیخ

عناصر سازهای کاسه استادیوم متشکل از صفحات معلق کف، تیرهای عریض در سطح کف، تراس های پیش ساخته، تیرهای مایل سنگین و عریض برای نگهداری ردیف صندلی ها، ستون ها و فونداسیون ها در اندازه و ابعاد مختلف است.

استادیوم متشکل از هشت نوع سازه مستقل است: چهار بخش کناری (گوشه ها) و چهار بخش میانی، نه تنها مقياس بنا، بلکه هندسه مرکزگرای آن موجب ایجاد نیروهای عظیمی گشته که باعث نشست آن می شوند. بنابراین قاب و اسکلت، به تنهایی نمی توانستند این نیروی عظیم را تحمل کنند. شرکت آروپ اسپرت درجه بندی میلی متری و حساس بخش های مختلف استادیوم را به عهده گرفت.

اکثر ستون ها با بتن شماره B45  و ستون هایی با قابلیت تحمل فشار بیشتر با بتن شماره B55  قالب ریزی شده اند. برای ستون های مدور پشت کاسه از نوعی بتن ساخت سویس استفاده شده است.

این ستون ها در مقابل نیروی وارد شده از سوی سقف کنسول, خاصیت کششی داشته و به صورت خطوطی منحنی هستند که در هر سطح، زاویه خود را تغییر می دهند تا بتوانند نیروهای افقی اضافی را به قاب های کناری انتقال دهند.

در زیر سازه کاسه استادیوم از دو جنبه مصالح و موقعیت پلان مورد بررسی قرار می گیرد:

الف) سازه کاسه استادیوم از لحاظ جنس مصالح:

سازه بتنی

سازه بتنی، نمای خارجی و ردیف های پلکانی صندلی ها و سازه فلزی سقف از ارتفاع ۳۵ متری به بالا را تحمل می فضای داخلی شامل ۸ طبقه به مساحت کل ۱۶۰۰۰۰ مترمربع می باشد.

سازه اصلی از بتن درجا در ترکیب با قطعات پیش ساخته طبقات و کف ها و قطعات پلکانی بتن مسلح ساخته شده است که بر روی تیرهای نواری قرار گرفته اند. سیستم انتقال بار عمودی شامل ترکیبی از ستون هایی است که طبقات مختلف و قسمت سازه فضایی را تحمل می کنند.

طبقات با تیرهای بیضی شکل به عرض ۱۲ تا ۴۴ متر و به ضخامت 90 / 125 سانتیمتر حمایت می شوند. طبقات حلقوی شکل، متشکل از قطعات پیش ساخته به ضخامت ۶۰ سانتی متر و بتن درجا بر روی آن ها با حداکثر ضخامت ۲۵ سانتی متر هستند. این حلقه ها همراه با قاب ها و ۸ جعبه پلکان, یک سیستم نگه دارنده را برای استادیوم منحنی شکل تشکیل می دهند. نیروهای مایل و نامتقارن در طبقات، می توانند باعث ایجاد عناصر تقویتی غیراقتصادی و کاهش متراژها شوند. بنابراین سازه به ۸ قسمت ساختاری با طول متغیر از ۸۰ متر قسمت های صاف تا ۱۲۰ متر (قسمت های منحنی) با اتصالات ممتد از سقف تا فونداسیون تقسیم شد.

مسیر پله ها که از دو جهت انحنا داشته و ردیف صندلی ها را به هم متصل می کند، از طبقه دوم شروع شده و تا طبقه ششم امتداد می یابد. این قسمت ها پس از سازه اصلی به صورت دو یا سه طبقه توسط یک گروه مجری مستقل ایجاد شدند.

کد m ۳۵+ نقطه ای را نشان می دهد که بارهای فشاری سقف به سازه بتنی انتقال می یابد. تعادل لازم برای کوپل نیروی حاصل از تیرهای کنسول سقف با طول ۶۰ متر، از طریق انتقال بارهای کششی مربوطه به ستون های نمای خارجی برقرار شده است. بار عمودی طبقات، بارهای کششی را تا طبقه دوم خنثی می کند اما فشار باد بر سطح زیرین سقف می توانست باعث ایجاد تنش های فشاری در اجزای باربر طبقه هفتم شود بنابراین ستون ها از مقاطع فولادی با پوشش بتنی در طبقات اول و آخر و در سایر طبقات به صورت بتن مسلح ساخته شدند.

برای تطابق با خط نما، ستون ها با زاویه حدود ۶۳ درجه، به صورت شیب دار ساخته شدند. با ارتفاع متوسط 45/ 4 متر در هر طبقه، پیش آمدگی ۲۱۶۰ متری، مشکلاتی برای ساخت ستون ها با بتن درجا ایجاد می کرد. بنابراین در طبقات دوم تا پنجم از بتن پیش ساخته استفاده شد. در کناره طبقات دوم تا هفتم، تیرهایی ممتد با عرض ۹۵ سانتی متر قرار دارند که به ستون های محور R7 متصل می شوند. تیرهایی که بار سکوهای تماشاچیان را تحمل می کنند، با ابعادی متفاوت از 120 / 80 سانتی متر تا ۱۰۰ / ۱۴۰ سانتی متر و به صورت شیبدار، تحت زاویه ۳۴-۲۴ درجه قرار گرفته اند. در سطوح بالای طبقات دوم و پنجم، این تیرها بیش از ۴ متر کنسول می شوند.