راهنمای سفر به نیویورک

موزه ی هنر مدرن در نیویورک

از زمان آغاز به کار این موزه  در سال 1929، موزه ی هنر مدرن بطور مستمر به تعریف دوباره ی  ایده ی این موزه  از فرهنگ معاصر غربی پرداخته است. این مکان در اصل توسط سرمایه گذاران به خانه یی برای رفت و آمد هنر مدرن معرفی شده است. چرا که خاصیت مدرنیزم مدام در حال تغییر و تحول است. این موزه که به اختصار MOMA نیز مشهور است از سال 1952، به شکل کلکسیونی دائمی درآمده است که شاهکارهایی هنری از جمله مجسمه ها، نقاشی ها، فیلم ها و تابلوهای جهان را به نمایش گذاشته است. این موزه در حالیکه پیدایش آن برای به نمایش گذاشتن و دایر کردن استایل های جدید هنر مدرن بوده است، علاوه بر این ها کلکسیون دائمی موزه که شامل آثار ارزشمند هنری قرن نوزدهم تا امروزه می باشد نیز بر دوام است. آثار هنرمندانی از جمله ونگوک، مونت و گوگن در این کلکسیون دائمی موجود هستند.

ایده ی موزه هنر مدرن ابتدا با نقدهای سختی مواجه بود که موزه را ضد و نقیض می پنداشتند. پیدایش آن فورا این سوال را بر انگیخت که چگونه می تواند موزه ای (که یک مکان دائمی برای میراث و تمدن انسان ها می باشد) برای هنرهای مدرن (که دائما در حال تغییر و پس و پیش شدن است) وجود داشته باشد. موزه نه تنها تسلیم این اتهام نشد بلکه با ماهیت دوگانه ی خود هم به نمایش تاریخ مدرنیزم پرداخت و هم تغییرات آن را به نمایش گذاشت.

ایده ی ساخت موزه ابتدا توسط یک گروه از خیرین، تحصیل کرده ها و نگهبانان توسعه پیدا کرد. به رهبری آدریخ راکفلر (همسر جان دی راکفلر) در سال 1928 این ایده مطرح شد. آنها یک محل با سایز متوسط را در شهر نیویورک که می تواند قدمی رو به جلو برای هنرهای مدرن زیبای اروپایی باشد برای این موزه تعیین کردند. ماموریت آنها برای این موزه بر این اساس بود که ما به دنبال ترویج و توسعه ی مطالعه بر روی هنر مدرن و معرفی آنچه  ساخته شده هستیم. موزه ی هنر مدرن در کل ایالات متحده، تنها موزه ای است که وقف هنر مدرن شده است.

در سال 1928 گروهی از سرمایه داران، خبرین و علاقه مندان که در میان آنها آبی آلدریخ راکفلر و لیلی پی بلیس و ماری کوین حضور داشتند، ایده ی ساخت یک موزه ی کوچک، که با اهدافی از جمله آموزش هنر مدرن به عموم دنبال می شد را مطرح کردند. بنابراین یک سرمایه اولیه را برای تاسیس یک موزه در نیویورک بنیان گذاری کردند.

مخالفت موزه هنر مدرن با اکسپرسیونیسم انتزاعی:

می توان گفت که یکی از نواقصی که موزه هنر مدرن بعد ها پیدا کرد، یک مخالفت اولیه با خرید کار هنرمندان مدرسه ی نیویورک بود. اگرچه بسیاری از نگهبانان و موزه بانان از حامیان هنرهای تجسمی و انتزاعی بودند اما خود موزه از به نمایش گذاشتن این آثار از هنرمندای همچون آرشیل گورکی، هانس هافمن، ویلم دکونینگ و مارک روتکو، ممانعت به عمل می آورد. در سال 1940 یک گروه از هنرمندان نیویورکی که خود را هنرمندان انتزاعی آمریکا نام نهاده بودند جلوی موزه هنر مدرن نیویورک اعتصاب کردند و شعار "موزه ی هنر مدرن، چقدر مدرن است؟" را سر داده بودند. آنها معترض بودند که موزه ی هنر مدرن به هنر اروپایی بیشتر از هنر آمریکایی علاقه مند است. یک استثنا در سال 1944 رخ داد. وقتی که جکسون پولوک یکی از آخرین کارهای خود تحت عنوان she-wolf را به موزه آورده بود و توجه یکی از موزه داران حاضر در آنجا را بسیار به خود جلب کرد. میر اسکاپیرو که تاریخدان جوانی بود مدعی بود که آن تابلو به طرز هنرمندانه ای جو و حال و هوای جنگ و رنج انسان را بیان می کند. و ارزش خریداری دارد.
در نهایت موزه هنر مدرن نقشی کلیدی را در ارتقای هنر اکسپرسیونیسم انتزاعی ایفا کرد اما این تا سال 1958-59 اتفاق نیفتاد.

موزه ی هنر مدرن در دوران پست مدرن:

وقتی که آلفرد بار از موزه هنر مدرن در سال 1967 بازنشسته شد دقیقا متقارب با همین زمان بود که تاریخدانان اساسا با اینکه زمان هنر مدرن به سر آمده است توافق نظر داشتند. موزه ی هنر مدرن بطور مداوم در تلاش بود که موضع خود را در زمینه مدرن و معاصر حفظ کند. بیرون از پاریس و بارسلون، موزه هنر مدرن نیویورک تنها جایی است که کلکسیونی دائمی از بهترین آثار پیکاسو به نمایش گذاشته می شود. موزه هنر مدرن تغییرات زیادی را در بین سالهای 2002 تا 2004 متحمل شد.

زمانیکه موزه هنر مدرن در سال 1939 به روی عموم باز شد، ساختمان و جایگاه آن همواره ادعایی ژرف در مورد نقش هنر در فرهنگ آمریکا و جایگاه موزه در جامعه آنها را نشان داده است. موزه ها در ظاهر بلند هستند و آثار برجسته ای را در داخل خود حفظ کرده اند. موزه ی هنر مدرن نیویورک نسبت به دیگر موزه ها بیشتر مردمی و مناسب بازدید عموم است و ظاهرنمایی کمتری دارد. بازدید از این موه یک تجربه متفاوت از بازدید از موزه برای تمامی کسانی است که به اینجا می آیند.