میدان تایمز در منهتن آمریکا

همه چیز در مورد میدان تایمز در منهتن آمریکا

میدان تایمز تقاطع تجاری عمده، مقصد توریستی، مرکز سرگرمی در مرکز منهتن در شهر نیویورک و در محل هفتمین خیابان برادوی است. لقب های آن "قلب سفید راه بزرگ"، "مرکز جهان" و "قلب جهان" است و یکی از شلوغ ترین مناطق در جهان می باشد، در این مرکز تئاتر برادوی نیز قرار دارد. میدان تایمز یکی از جذابترین جاذبه های توریستی جهان است و سالانه حدود 50 میلیون بازدید کننده را به خود جذب می کند. تقریبا 330،000 نفر روزانه از میدان تایمز عبور می کنند که بسیاری از آنها گردشگران هستند،  در حالی که بیش از 460،000 عابر پیاده از میدان تایمز در شلوغ ترین روزها می گذرد.

تایمز در سال 1904 به عنوان میدان لانگکر شناخته می شد. میدان تایمز به عنوان یک میدان اصلی شهر عمل می کند، و از دو مثلث تشکیل شده که بیشتر به شکل بیضی است و در تقابل با خیابان هفتم برادوی است.
مثلث جنوبی میدان تایمز نام خاصی ندارد، اما نام مثلث شمالی، پدرو دیوید دافی است. این نام در سال 1937 به آن اختصاص داده شد و محل یادبود دیوید دافی می باشد. از سال 2008، یک غرفه قرمز، شیب دار و مثلثی از پله هایی مانند حیاط خلوت در آنجا ساخته شده است، که مردم برای نشستن، صحبت کردن، خوردن و عکس گرفتن از آن استفاده می کنند.

تاریخ اولیه

قبل و بعد از انقلاب آمریکا، این منطقه متعلق به جان مورین اسکات، ژنرال شبه نظامی نیویورک بود که در تحت ریاست جورج واشنگتن خدمت می کرد. خانه اسکات در حال حاضر در خیابان  43 واقع شده است که در حومه شهر است. در نیمه اول قرن نوزدهم، یکی از املاک با ارزش جان آستور بود که ثروت زیادی داشت. در سال 1872، این منطقه تبدیل به مرکز صنعت حمل و نقل اسب نیویورک شده بود. این میدان شهر قبلا نامی نداشته است و مقامات شهر آن را میدان لانگاکر نامیده بودند که بر اساس لانگآکر لندن این اسم به این میدان داده شده بود زیرا در لندن نیز آن میدان به جایی برای تجارت اسب و کالسکه معروف بود. در سال 1910، به تئاتر و باغ زمستانی تبدیل شد. در اوائل دهه ی 1860، این میدان بطور گسترده ای در برادوی رونق گرفت و با نورهای الکتریکی روشن میشد و توسط جمعیتی از طرفداران تئاتر، رستوران ها و کافه ها مورد استقبال قرار گرفت که از طبقه متوسط و بالاتر بودند.

در سال 1904، ناشر نیویورک تایمز آدولف اوش، ساختمان روزنامه را به یک آسمان خراش جدید در خیابان 42 در میدان لانگ آکر، در محل هتل پابست که کمتر از یک دهه از باز شدن آن می گذشت، منتقل کرد. در نوامبر 1899 اوش شهردار جورج مک کللان جونیور را برای ساخت یک ایستگاه مترو در آنجا متقاعد کرد و این منطقه در تاریخ 8 آوریل 1904 به نام "میدان تایمز" نامگذاری شد. فقط سه هفته بعد، اولین بیلبورد تبلیغات الکتریکی در کنار یک بانک در گوشه خیابان 46 و برادوی ظاهر شد.
نیویورک تایمز در سال 1913 دفاتر بزرگتر خود را به  یک بلوک غرب این میدان انتقال داد و ساختمان خود را در سال 1961 فروخت. در سال 1963 ساختمان قدیمی تایمز، به نام ساختمان آزمایشگاه شیمیایی متفقین شناخته میشد. در حال حاضر فقط به عنوان میدان تایمز شناخته می شود، و شلیک توپ شب سال نو در میدان تایمز مشهور است.
در سال 1913، انجمن ساخت بزرگراه لینکلن تحت مدیریت کارل جی فیشر، تقاطع خیابان 42 و برادوی (در گوشه جنوب شرقی میدان تایمز) را به عنوان ترمینال شرقی لاکهلن انتخاب کرد. این نخستین جاده در سراسر ایالات متحده بود که در اصل 3،389 مایل (5،454 کیلومتر) را و 13 ایالت را به انتهای غربی آن در پارک لینکلن در سانفرانسیسکوی کالیفرنیا، متصل می کرد.

میدان تایمز پس از جنگ جهانی اول به طور چشمگیری رونق یافت. این میدان به یک مرکز فرهنگی پر از سینماها، سالن های موسیقی و هتل های پرطرفدار تبدیل شد. این میدان جایی بود که مردم بتوانند در انتظار اخبار خوب، دیدن یک سریال جهانی و یا انتخابات ریاست جمهوری جشن بگیرند.
درخواست تبلیغات برای بیلبوردهای این میدان در دهه 1920 به طور قابل توجهی افزایش یافت و در طول این دهه از 25 میلیون دلار به 85 میلیون دلار افزایش یافت. به عنوان مثال، بیلبورد نشانه گرگ، احتمالا بزرگترین علامت الکتریکی "در جهان" است که 9000 دلار در ماه برای اجاره آن هزینه می شود. اما برخی از منتقدان معاصر تبلیغات در میدان تایمز را دوست ندارند. فریتز لنگ، پس از دیدن میدان تایمز در سال 1923، آن را به عنوان منبع الهام برای فیلم متروپولیس تاریک خود استفاده کرد.

آیکون های سرگرم کننده ای از ایروینگ برلین، چارلی چاپلین و فرد استیر در میدان تایمز در دهه های 1910، 1920 و 1930 به شدت پر طرفدار بودند. با این حال، در این دوره این منطقه به دلیل جرم و فساد، به شکل قمار و فحشا، اندکی تغییر ماهیت داد که توجه زیادی را به خود جلب کرد.
فضای عمومی میدان تایمز با شروع رکود بزرگ در اوایل دهه 1930 تغییر کرد. ساکنین این بخش به محله های ارزان تر شهر منتقل شدند و بسیاری از تئاتر های محبوب و خانه های سینمایی بسته شد، و بار و کلابها جایگزین آن شد. این منطقه در دهه های بعدی به عنوان یک محله خطرناک شهرت پیدا کرد.
شلیک توپ به علت محدودیت روشنایی در طول جنگ جهانی دوم، در سال 1942 و 1943 در سال نو تعطیل شد. در عوض، یک لحظه سکوت در نیمه شب در میدان تایمز برگزار شد.
در اواسط دهه 1990 شهردار رودولف جولیانی برای پاکسازی این منطقه تلاش کرد، تئاتر های پورنوگرافی بسته شد، و ساکنین برای اقامت تحت فشار قرار گرفتند، و سپس جاذبه های توریستی و مراکز پرطرفدار باز شد. این تغییرات همراه با انتقال شرکت والت دیزنی به میدان تایمز بود و این باعث ساخت برج های جدید اداری، هتل ها و جاذبه های گردشگری در منطقه شد.

تئاتر برادوی در میدان تایمز و شمار زیادی از بیلبوردهای نئون و LED متحرک یکی از تصاویر نمادین شهر نیویورک بوده و همچنین نماد جنبه های شهری منهتن است.
اکنون میدان تایمز دارای جاذبه هایی مانند استودیو تایمز است که در آن صبح بخیر امریکا به صورت زنده پخش می شود؛ فروشگاه های Hershey و M & M در سراسر خیابان با همدیگر رقابت می کنند. علاوه بر این، منطقه دارای رستوران هایی مانند روبی فو و رستوران غذای چینی است. همچنین تعدادی از شرکت های بزرگ مالی، چاپ و نشر و رسانه در این منطقه ساکن شده اند. حضور گسترده پلیس باعث بهبود امنیت منطقه شده است.