پوسته بادی استادیوم آلیانز آرنا مونیخ

پوسته بادی استادیوم آلیانز آرنا مونیخ

استادیوم جدید, نه تنها به خاطر فرم نو و بدیع آن, بلکه به دلیل وضعیت دید بسیار خوب و جو داخلی استادیوم, مورد تحسین گسترده قرار گرفت. بسیاری از مردم معتقد اند که استادیوم المپیک مونیخ بهترین استادیوم عصر خود است.

پوسته خارجی استادیوم، با مساحت ۶۵۰۰۰ مترمربع، متشکل از ۲۸۷۴ عضو الماس گونه به ابعاد قطری ۲۷ متر تا ۱۷*۵ متر است. سقف، با مقطعی متشکل از اجزای بادی کنسول شده و طول ۳۷۰ متر، از داخل تا محدوده خطوط اطراف زمین گسترده شده است.

اجزای پوسته با گیره های آلومینیومی به سازه نگه دارنده متصل می شوند. پوشش سقف به عنوان یک واحد یکپارچه، می تواند انبساط حرارتی را جذب کند. اما در نما تعداد زیادی درز انبساطی لازم است. با استفاده از نگه دارنده های فلزی ارتجاعی، استفاده از اتصال های ممتد در پوسته لازم نبود. سیستم جمع آوری آب و باران نیز هنگامی که آب باران به درون حفره ها نفوذ می کند، از وارد آمدن بار اضافی به اجزای پوسته جلوگیری می کند.

لبه پایینی نمای پوسته ای به ضخامت 2/0 میلی متر. تا ارتفاع ۴ متر بالاتر از زمین قرار دارد تا از آسیب رساندن تماشاگران به آن جلوگیری شود. خرابی های کوچک پوسته با جوش کاری در محل تعمیر می شود.

80 تن ETFE  قابل بازیافت بر روی پوسته به کار رفته است. علاوه بر حداقل وزن. این ماده قابلیت ضدحریق بالایی دارد و اجرای اقتصادی طرح را تسهیل می کند. همچنین صفحات ETFE  در مقابل فرسایش ناشی از اشعه ماورای بنفش مقاوم اند. علاوه بر آن تقریبا تمام طول موج ها می توانند به داخل آن نفوذ کرده و به زمین فوتبال برسند و به این ترتیب به نگه داری زمین چمن کمک می کنند.

با چاپ یک سری نقاط با پراکندگی های متفاوت بر روی قسمت های پایین پوسته نمای ظاهری نیمه شفاف به دست آمده است. در بالای سکوهای تماشاچی ها، سازه فولادی سقف توسط سقف کاذبی در زیر آن پوشیده شده است.۱۲ پمپ هوا، فشار داخل بالشتک ها را حدود pa ۳۰۰ نگه می دارند. این فشار می تواند نهایتا تا pa 800 برای مقابله با باد و یا وزن برف افزایش یابد. میزان تورم بالشتک ها توسط یک سیستم هشدار دهنده کنترل می شود.

استفاده گسترده از کامپیوتر در جریان ساخت استادیوم به پایین آمدن حجم طراحی کمک کرد. تعداد کمی از قطعات با ابعاد یکسان به صورت دیجیتالی با خطای کمتر از 1 میلی متر بریده و با اتصال حرارتی به یک دیگر متصل گشتند. اجزای سقف به وسیله بالابرهای بلند صنعتی و قطعات نما ( تا 40 عدد در روز) با استفاده از سکوهای بالابر در جای خود نصب شدند. سوار کردن قطعات تمامی جداره خارجی حدود 11 ماه طول کشید.

برای صفحات سازه ای معمولا سیستم های کف معلق که بر روی تیرهای تحتانی قرار دارند، مورد استفاده قرار می گیرند. از آنجا که پیمان کار خواهان قرار گیری صفحات مسطح در مکان هایی برای کاهش زمان ساخت بود. این صفحات عموما در : سطوح پایینی E1 , EO  کار گذاشته شدند. همچنین پیمان کار به منظور کاهش هزینه ها، مایل به استفاده از صفحات آماده و پیش ساخته بود. این صفحات در بخش فوقانی از بتن ساخته شده بودند.

طرح معماری استادیوم، در دیواره خارجی بنا، شامل یک سری ورودی با مسیرهایی پلکانی است که تا بخش های بالایی آن ادامه دارند به گونه ای که آن ها نیز باعث پیچیدگی کار می شوند. در داخل پلکان، دیواری سنگی پله های متوالی را مسدود می کند، در حالی که در سطوح بالا، یک صفحه بتنی هم شیب پله ها، آن ها را پوشانده و فضایی تونل مانند ایجاد می کند.