چرا نباید با کفش وارد خانه یا محل زندگی شویم؟ (1)

چرا نباید با کفش وارد خانه یا محل زندگی شویم؟

دلایلی زیادی وجود دارد که نشان می‎دهد نباید با کفش وارد خانه شویم. شما هم اگر این مورد را نشانه با شخصیت بودن می‌دانید بهتر است ترک کنید.

جذب باکتری‌ها

طبق تحقیقات کف هر کفش بیش از ۴۰۰ هزار باکتری مضر درسلامتی انسان وجود دارد. این باکتری‌ها آن قدر کوچک هستند که به هیچ عنوان در کف کفش دیده نمی شوند.

جذب سموم توسط کفش‌ها

اگر روی چمن راه رفته باشید، کود های شیمیای چمن و انواع سموم که به درخت‌ها زدند و روی زمین ریخته به کفش شما منتقل می‏‌شود. این مواد شیمیایی برای سلامتی بدن شما بسیار مضر هستند.

آسیب زدن به کفپوش خانه

فشاری که پاشنه کفش در هنگام راه رفتن به زمین وارد می‎کند، برای آسیب زدن به کفپوش و مخصوصا از بین بردن رنگ آن ها شدیدا  فشار زیادی است. پوشیدن کفش در خانه باعث بدتر شدن ظاهر کف خانه وکف پوش و سرامیک ها می‎شود.

صرفه‎جویی در زمان

وقتی کفش را بیرون از خانه دربیاورید، مطمئنا داخل خانه دیرترهم کثیف می‌‏شود و تمیز کردن آن کار ساده‎ تر و راحت تری  است. در غیر این صورت جدا از تمیز کردن باید زمانی را هم  به دلیل میکروب های کف خانه صرف ضد عفونی کردن کف خانه کنید.

اگر دوست دارید در خانه کفش به پوشید و از آلوده شدن خانه و ابتلا به بیماری هم هراس دارید توصیه متخصصان بهداشت به شما این است که کفشی جدا در داخل خانه داشته باشید و به محض ورود به خانه کفش بیرون را با کفش داخل خانه را عوض کنید. با این کار هم کف پای شما با زمین تماسی برقرار نمی کند و هم  داخل خانه آلوده نمی‎شود.

همچنین بهتر است خودتان در خانه کفش نپوشید و اگر مهمانی قصد ورود به خانه  با کفش را دارد بخواهید کفشش را با کفش راحتی  در داخل منزل تعویض کنند.

در خانه باید از صندل رو فرشی تمیزی استفاده کنید و نباید کفش های را که در خارج از خانه مورد استفاده قرار می گیرد، در خانه پوشید این کار باعث می شود هم سطح پا و پاشنه از برقراری با سطح زمین در امان بماند و هم داخل منزل تمیز بماند.

کفش و داخل خانه

از آنجا که کفش‌ها به‌طور مستقیم با کف زمین تماس برقرارمی کنند میکروارگانیسم‌های زیادی را با خود حمل میکنند سطوحی که معمولا با فضولات و ترشحات آلوده بدن آلوده شده‌اند.مطالعات نشان می‌دهد که حتی در سطوح خشک هم میکروب‌ها مدت‌های زیادی زنده هستند.

البته میزان پایداری میکروب‌ها در سطوح خشک مانند سطح زمین یا کف توالت و محیط‌های که احتمال آلودگی آنها با ترشحات بدن انسان زیاد است، در مورد میکروب‌های مختلف، یکسان نیست به‌عنوان مثال، میکروب‌های گرم منفی مقاومت بیشتری برای زنده ماندن در محیط های خشک نسبت به گرم مثبت ها دارند و مدت زمان بیشتری زنده می‌مانند.

عواملی مانند رطوبت در میزان پایداری میکروب‌ها نقش زیادی دارند. دوام میکروب‌ها‌ در مکان های مرطوب، بیشتر است و بنابراین میکروب‌های مختلف، حتی میکروب‌ خطرناک و بیمارستانی نیز در سطوح مدت زمان بیشتری زنده  می‌مانند و از آنجا که با کفش روی این سطوح راه می‌رویم، به راحتی میکروب به کف کفش تماس پیدا می کند و اگر با این کفش آلوده داخل خانه شویم، سطح فرش و موکت و به طور کلی در داخل خانه به این میکروب‌ها آلوده شده و بعد از طریق دست، کف پا، به بدن افراد منزل منتقل می‌شوند.

از نظر علمی ثابت شده است که کفش ها می‌تواند بالقوه خطر انتقال میکروب‌ها را به بدن انسان داشته باشند و از نظر تئوری هم کاملا با عقل و منطق جور است که کفش وسیله انتقال آلودگی به محل های مختلف است.

مطالعه‌ای که چندی پیش به‌ صورت مخصوص روی آلودگی‌های منتقله از راه کفش ها انجام شده  نشان داد بیشترین میزان آلودگی با میکروب‌های بوده است که از طریق مدفوع دفع می‌شوند. به عنوان مثال تقریبا یک سوم آلودگی را میکروب «ای‌کولای» به خود اختصاص داده بود؛ میکروبی که به راحتی از طریق مدفوع انسان منتقل می‌شود.

بنابراین خطر بیماری‌هایی همچون بیماری‌های دستگاه گوارش مانند عفونت های ادراری، عفونت‌های پوست و نسوج نرم و...  در خانواده های که با کفش در داخل خانه رفت و آمد می کنند اعضای خانواده را تهدید خواهد کرد.

حتی جوراب‌ها هم به طورغیرمستقیم می‌توانند همین آلودگی‌ را به منزل بیاورند. طبق تحقیقاتی که انجام شده، بیشتر آلودگی‌ها در سطوح خارجی کفش‌ها است و داخل کفش و جوراب‌ها باهم در تماس هستند و ممکن است با احتمال کمتری توسط جوراب های آلوده  منتقل شوند.

راه رفتن در خانه با کفشی که با آن در بیرون از منزل راه رفته اید مهم ترین راه انتقال میکروب ها، مواد آلرژن و آلاینده ها به داخل منزل است

توصیه می‌کنم کفش‌‌های‌تان را جلوی درب ورودی خانه درآورید. در این صورت، خطر انتقال آلودگی‌ها به شدت کاهش پیدا می‌کند.

ضمن اینکه جارو کردن مرتب و مداوم و شستشوی سطح خانه با دستمال مرطوب هم می‌تواند میزان آلودگی را بهصورت چشمگیری کاهش دهد.

شستشوی مرتب کف‌ پاها هم می‌تواند در کاهش انتقال عفونت نقش مهمی را به عهده داشته باشد.

نکته مهم دیگری که تذکر دهم این است که متاسفانه بسیاری ازافراد خانواده‌ها جا کفشی‌های خود را به داخل منزل می‌برند. این مساله کودکان را به شدت در معرض خطرالودگی قرار می‌دهد؛ به دلیل اینکه کودکان معمولا به همه قسمت‌های خانه رفته وبه آنها دست می زنند و بازی می‌کنند.

بنابراین کفش و جا کفشی نباید به هیچ عنوان به داخل خانه منتقل شود. خانه حریم شخصی است و همان‌طور که اجازه نمی‌دهیم افراد غریبه وارد حریم منزل ما شوند، میکروب‌ها را هم نباید وارد حریم شخصی‌ کنیم.

حتی اگر شخصی دراداره ظاهرا تمیز راه برود، کفش های وی تعداد بسیار زیادی از میکروب  غیر منتظره را بر روی خود جمع خواهند کرد. سعی کنید پیش از قرار دادن کفش‌های که کف آن کثیف و آلوده است، ابتدا آنها را تمیز کنید و سپس درون جاکفشی قرار دهید.