سفر به میلان

کلیسای سانتا ماریا دل گرازی

کلیسای آجری سانتا ماریا دل گرازی (Santa Maria delle Grazie) واقع در خیابان Corso Magenta، در سال 1469 به سبک رنسانی لمبارد ساخته شد. این بنا در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. ممکن است فکر کنید که دلیل اینکه این کلیسا در لیست جاذبه های برتر میلان قرار دارد، سبک گوتیک و رنسانس آن است، اما کاملا در اشتباه هستید. تابلوی شام آخر لئوناردو داوینچی باعث پربازدید بودن کلیسا شده است.

در طی جنگ جهانی دوم، در سال 1943 بمباران هوایی به کلیسا و صومعه آن صدمات شدیدی وارد کرد؛ اما نقاشی دیواری معروف « شام آخر » اثر لئوناردو داوینچی که در سالن ناهار خوری این کلیسا قرار دارد، از آسیب در امان ماند.
در تصویر زیر نمایی از کلیسای سانتا ماریا را مشاهده می کنید که ساختمان زرد رنگ در سمت چپ، سالن ناهار خوری کلیسا می باشد.

با دستور دوک میلان، فرانچسکو  I اسفورزا، جینفورته سولاری این کلیسا را طراحی و عملیات ساخت آن که ده ها سال به طول انجامید. این بخش از کلیسا به سبک رومانس با طاقهای گرد و اطاقهای تودرتو  ساخته شد و سرانجام در سال 1469 تکمیل گردید.  وظیفه طراحی بخش پشتی کلیسا، محراب کلیسا،  به دوناتو برمانت سپرده شده بود و این قسمت به شکل گوتیک ساخته شد. پس از آن لودویکو اسفورزا (Ludovico Sforza) تصمیم گرفت که این مکان به عنوان مقبره و محل تدفین خاندان اسفورزی در نظر گرفته شود.
 

علاوه بر نقاشی داوینچی بر دیوار کلیسا، این بنا آثار هنری ارزشمند دیگری را نیز دربر می گیرد؛ از جمله نقاشی حضرت عیسی بر بالای صلیب توسط دانیاتو مونتورفانو (Donato Montorfano) در سال 1495 و نقاشی های دیواری متنوع متعلق به گودنزیو فراری (Gaudenzio Ferrari) در قرن شانزدهم.

 اثر نقاشی شام آخر توسط لئوناردو داوینچی

این اثر باشکوه که یک نقاشی دیواری بزرگ به ابعاد 80. 8 متر عرض و 60. 4 متر طول می باشد، در بین سال های 1494 و 1498 کشیده شده است که به دیوار شمالی سالن ناهار خوری کلیسا جلوه و زیبایی خاصی می بخشد. هرچند که این نقاشی به عنوان یک اثر نقاشی دیواری از داوینچی یاد می شود، اما در واقع آن با نتیجه آزمایش سبک نقاشی تمپرا با استفاده از تخم مرغ و روغن بر روی گچ توسط این نقاش بزرگ است. با این وجود، روش انتخابی داوینچی بدلیل محیط مرطوب سالن ناهار خوری مشکل ساز از آب درآمد و تنها بیست سال پس از اتمام نقاشی در شرایط بدی قرار گرفت و در سال 1566 تقریبا ناخوانا و بدون وضوح بود. در طول زمان، در یک تلاش نا امیدانه برای نجات آن، این نقاشی بارها بازسازی شده و در نتیجه تغییر یافته است. بنابراین، این اثر نقاشی که امروزه بر روی دیواره این کلیسا می بینیم، تا حدودی با نسخه اصلی آن متفاوت می باشد و این نتیجه از مقایسه آن با نسخه کپی برداری شده در اوایل قرن شانزدهم حاصل شده است.

بنا به دلایل حفاظتی، محدودیت های شدیدی در تعداد افراد بازدید کنند از این مکان اعمال می شود، که حداکثر 30 نفر در یک بازه زمانی مشخص قادر به بازدید از سالن ناهار خوری این کلیسا هستند. و همین امر انجام رزرواسیون برای بازدید از آن را الزامی کرده است و زمان بازدید تنها 15 دقیقه می باشد.