بوشهر|Bushehr، بندر معروف رام اردشیر در جوار خلیج فارس

بوشهر

استان بوشهر در جنوب کشور و بر بخشی از کرانه خلیج فارس واقع شده است و در همسایگی استان های،‌ فارس،‌ کهگیلویه و بویر احمد، ‌خوزستان و هرمزگان قراردارد. استان بوشهر از نظر پستی و بلندی به دو ناحیه جلگه ای و کوهستانی تقسیم می شود بخش عظیمی از آن را دشت هموار ساحلی پوشانده و بخش شمالی و شرقی آن را نیز کوه های نه چندان بلندی فرا گرفته است. آب و هوای بوشهر گرم یا خیلی گرم و خشک است. و به لحاظ نزدیکی به ساحل از رطوبت بالایی بر خوردار است. استان بوشهر از نظر داشتن چندین چشمه آب معدنی یکی از استان های غنی کشور محسوب می شود.

مراسم ازدواج استان بوشهر

در بین مردمان بوشهر سن 14 سالگی، سن بسیار مهمی است که پسر برای تامین هزینه های ازدواج به دنبال کار و معاش خود می رود. انتخاب همسر برای ازدواج با معرفی آن به والدین به عهده ی خود او است. بعد از موافقت والدین به خواستگاری دختر رفته و در صورت تایید خانواده دختر رفت و آمد های او شروع می شود. پدر عروس او را برای کار به پیش خود می آورد و گاهی هم خانواده داماد هدایایی برای عروس می فرستند. برای عروس یک دست لباس، حلقه انگشتری و یک جفت کفش آورده و نامزدی را برگزار می کنند و به اصطلاح می گویند: آقای فلان گوش به زنگ دختر آقای فلان است. اقوام داماد به خانه عروس می روند و در رابطه با میزان مهریه و جشن عروسی صحبت می کنند. مهریه عروس روز بعد با نقل و شیرینی به خانه او فرستاده می شود. فامیل و اقوام و دوستان عروس و داماد و شیخ محل به عروسی دعوت می شوند. این مراسم در خانه داماد برگزار می شود.

عروس، مزین و آرایش شده با زر و زیور در اتاق خود می نشیند. دوستان او به اتاق آماده و می گویند شیخ می خواهد صیغه عقد را جاری کند. آیا تو موافق هستی؟ این سوال چهار بار تکرار می شود و بلاخره عروس می گوید: بله. در این لحظه همه به هلهله و شادی پرداخته و مهمانان شربت وشیرینی می خورند و بعضی از آن ها قلیان می کشند. دستمزد شیخ که کمتر از چهار ريال نیست به وسیله داماد برایش فرستاده می شود. بعد از این مراسم داماد بار ها برای دیدن عروس به خانه ی عروس می رود. اما عروس تا روز عروسی خود را از چشم داماد، مخفی می کند. روز قبل از عروسی داماد دو دست لباس ابریشم، یک دست لباس گل دار، ظرف هایی از شیرینی و هم چنین ظرفی پر از حنا با نوازندگان، خوانندگان و طبل زن ها به خانه عروس می فرستد. در صورتی که داماد از مسلمانان متعصب باشد بدون ساز و دهل با صلوات وارد خانه عروس می شوند.

در این شب عروس و داماد حنا می گذارند و صبح زود به حمام عمومی می روند. داماد لباس دامادی بر تن کرده به خانه برگشته و در اتاق می ماند. صدای ساز و دهل و شادی دوستان و خویشاوندان تمام محله را پر کرده است. در شب عروسی بعد از صرف شام داماد را به حجله می برند و بقیه با چراغ و لاله به منزل عروس رفته، عروس را سوار بر اسب می کنند و با ساز و دهل به خانه ی داماد می برند. بعد از آن عروس را به حجله برده و بزرگ خانواده دست آن ها بر روی دست هم می گذارند و در آن هنگام دعا می خوانند. پای عروس و داماد را شسته و خوش بو می کنند. انگشت شست پا ی عروس به انگشت شست پای داماد بسته می شود. این کار باید با دقت انجام شود و در صورت اشتباه بد شگون است.

داماد، سکه های طلا را به داخل تشتی که پای خود و عروس در آن است، می اندازد. تمام مهمان ها به خانه خود می روند. داماد روبند را از صورت عروس برداشته و هدیه ای به او می دهد. هم اکنون، عروس و داماد در حجله تنها هستند. اتاق عروس و داماد با پرده هایی رنگین مزین شده است.

موسیقی شهر بوشهر

بوشهر یکی از مناطق جنوب ایران می باشد که اشعار و نوع موسیقی های آن تاریخی و مناسبت ها را نمایان گر می شود. قسمتی از موسیقی آن ها به نوحه عزاداری ها خلاصه می شود که با ریتم خاص خود، فرهنگ و هنر آن شهر را نشان می دهد. در موسیقی های نوحه و عزاداری در شهر بوشهر بیشتر به سبک مصیبت، چاووشی و عزا، شعر ها خوانده می شود. و سبک های لیوا، زار، مشایخ در موسیقی های غیر مذهبی و شاد آن ها نماینگر اشت.

انواع مدل های موسیقی بوشهر:

یزله خوانی: این سبک، چه در عزا و چه در جشن ها اجرا می شود، یک نفر در میان جمع می خواند و بقیه با او همراهی کرده، جواب داده و دست می زنند. و در ابتدا یزله خوان می گوید: صل علی النبی یا هو

شروه خوانی: این مدل، نوعی آواز دشتی است که شاعرانی مثل فایز و مفتون، زیاد می خواندند و سختی های دوران را متصور می شود.

نوحه خوانی: این سبک، بیشتر در ایام عزاداری خوانده می شد و از اهمیت ویژه ای برخوردار بود.

بیت خوانی: این مدل خواندن چه در مراسم عروسی و چه در مراسم عزا، خوانده می شود. در مراسم عزا، بیت وارون و در مراسم عروسی، بیت معمولی می خوانند.

چاووش خوانی:در دستگاه چهارگاه و در مراسم و سفر های زیارتی خوانده می شده است.

جنگ نامه یا شاهنامه خوانی: در شب نشینی شاعران و بزرگان اهل ادب، تک تک به شاهنامه خوانی و یا شعر خوانی می پرداختند.

و در نتیجه موسیقی، در بین مردم بوشهر چه در جشن و چه در عزا، از جایگاه خاصی برخوردار بوده و با فرهنگ آن ها عجین یافته است. حتی برای کار روی دریا، بدون موسیقی رمقی برای کار کردن نداشته اند. چه در حین کار کردن و چه در مسیر جا به جایی اجسام سنگین از اینگونه نغمه ها استفاده می کردند. شاید نشات گیرنده از وجود برده های آفریقایی برای کار روی کشتی ها بوده است که در هنگام فعالیت آواز می خواندند. نغمه های کارگران بر روی دریا عبارت بودند از: نیمه میداف، نیمه گرگور، نیمه بالا کشیده سنگر یا بادبان