معرفی دو مرکز درمانی مهم فرانسه

معرفی دو مرکز درمانی مهم فرانسه

بیمارستان ویل اورر فرانسه

تصویر معماری این بیمارستان روانی اصولا بر مبنای یک ترکیب حجمی شکل گرفته است. عناصر ساختمان، دو بال و هال ارتباطی، به سبب استفاده مشخص مصالح تعریف شده اند. در بالی که از میان مدرسه موجود می گذرد، جداره ها با اجر پوشیده شده اند تا ارتباط بهتری با ساختمان برقرار کنند و از دیوارها برای حفاظت از بخش های اصلی حساس از جمله واحدهای درمانی و خدماتی استفاده شده است. از سوی دیگر نماهای حجمی که به سمت خیابان است، حالتی رسمی تر دارند و با سازه های شیشه ای وسیع گشایش بیش تری به فضای خارج دارند به ویژه در بخش های بستری. داخل بلوک، چیدمان مشابه دیگر بخش ها است، با این تفاوت که بلوک های دیگر با آجر پوشانده شده اند. آخرین طبقه عقب نشسته است تا بخش اطقال و زنان و زایمان را روی بام و با یک سقف از جنس روی و تراس محفوظ، جای دهد.

این پروژه به خوبی نشان دهنده تمایل به خلق یک سامان دهی جدید برای فضاهای بهداشتی درمانی، که هنوز تصویر ذهنی نامناسبی در جامعه ایجاد می کنند، است: یک بیمارستان که به سمت شهر «باز» است و بخش های بستری که به سمت خیابان کشیده شده اند. بال طولی بیمارستان ۱۰ متر عقب تر از امتداد خیابان قرار گرفته و فضای کافی برای محوطه سازی که زمینه را برای حجم ساختمان فراهم می کند، ایجاد کرده است. و فضای ورودی که یک سلسله مراتب دلنشین را تأمین کرده و همچنین از تقابل بیش از حد مستقیم بین بیمارستان و شهر جلوگیری می کند.

از سالن ورودی، یک راهرو شیشه ای کشیده، در طول باغ داخلی حرکت کرده و به فضاهای رفاهی از جمله کافه تریا، فضای استراحت و آبدارخانه منتهی می شود. این فضاها به باغ داخلی که از عبور رهگذران مصون است و به راهرو شیشه ای که به باغ داخلی دید دارد باز می شوند. این راهرو به سمت یک غذاخوری بیضی شکل با سازه شیشه ای منتهی می شود که مانند یک عمارت تقریبا مستقل با د دیدهای متنوع به باغ عمل می کند.

تقابل چیدمانی احجام داخلی یک نورگیری طبیعی فوق العاده را برای فضاهای مختلف میسر می سازد بدون اینکه از محرمیت فضاهای درمانی بکاهد. دو بال بیمارستان در برابر ناظری که به هال وارد می شود گسترده شده و فضاهای بازی که به باغ داخلی دید دارند را به نمایش می گذارند. مصالح و رنگ های بکار رفته در داخل ساختمان به تشخیص فضاها و کاربری های مختلف کمک می کند.

مرکز توان بخشی فرانسه

گروه معماری اوان تراوو دو پروژ جدید طراحی کرده است که یک مرکز توان بخشی و یک بخش مراقبت های روانی را در خود جای می دهد. تصمیم گرفته شده بود که پروژه اول که یک مرکز توانبخشی است، در زمین یک بیمارستان موجود طراحی شود. پیکربندی حجمی این ساختمان به عمد به صورت فشرده طراحی شده است تا فضای سبز موجود را تا حد امکان حفظ کند. این ساختمان سعی می کند با بام سبز، که از داخل بیمارستان نیز دیده می شود، و جدارهای از شیشه سند بلست، روحیه مورد نیاز برای پارک را احیا کند.

این بنا شامل یک مهتابی با پوشش ساخته شده از بتن مصلح است که رستوران را در خود جای داده، و یک حجم کاملا شیشه ای با سازه فلزی که فضای توانبخشی را در بر دارد. فضای اشغال شده توسط سالن توانبخشی، جای کافی برای تراس های باز در اطراف و همچنین پیش آمدن رستوران برای تأمین نور طبیعی را میسر می سازد. این دو حجم متضاد توسط یک پوشش از شیشه سندبلاست با طرح گیاهی احاطه و متحد شده اند.

دسترسی به رستوران، به صورت کاملا مجزا از مرکز توانبخشی، توسط دو راه پله و یک آسانسور شیشه ای خارجی صورت می گیرد.

پروژه دوم، بخش مراقبت های روانی در نانتر، نیز در یک پارک بیمارستانی آرام ساخته شده است. این ساختمان با در بر گرفتن احجام مختلف در قالب پوسته ای از جنس روی در یک طبقه، ویژگی های نا متعارفی دارد. برای مثال یک رواق بلند فلزی که جداره ای گیاهی را شکل می دهد، به آن پویایی بیستری بخشیده است. این رواق، احجام فلزی و درب های کاذبی که به چمن کاری ها باز می شوند، عناصر اصلی ارتباط ساختمان با محوطه ی اطراف را تشکیل می دهند.

در مقابل، در درون ساختمان، فضایی سرشار از رنگ و نور پدیدار می شود. در داخل بناء مسیرهای ارتباطی عریض توسط نورگیرهای سقفی و پنجره ها مورد تأکید قرار گرفته اند و فضاهایی با تهویه طبیعی را پدید آورده اند که به احجام رنگی خدمات عمومی و بخش های درمانی دسترسی دارد.

خصیصه اصلی اتاق ها این است که سرویس های بهداشتی در جداره ساختمان قرار گرفته اند. علاوه بر کیفیت فضایی و تهویه طبیعی این نحوه قرارگیری سرویس ها افزایش میانگین مساحت فضای اتاق را میسر می سازد.

حجم فلزی راه پله با یک پیش آمدگی به ساختمان اضافه شده است و آسانسوری را که به تراس باز می شود نیز در خود جای داده است. جداره رواق با شیشه سند بلاست با طرح گیاهی پوشیده شده است که محرمیت خنکی و عایق بندی صوتی در برابر  فضای خارجی را تامین می کند.

جالب ترین ویژگی طرح تمایل به خلق گونه جدیدی از عمارت بیمارستانی است که در آن فضا سیال است. بر عکس عدم شفافیت مرسوم در بخش های روانی. این بیرون گرایی بیمارستان را در جایگاه خردمندانه ای در میان نور و طبیعت قرار می دهد.