معرفی کتاب اعتراف

بخش مهمی از فلسفه نه خواندن نظرات فیلسوفان و متفکران که بررسی زندگی آن ها است. معمولا فیلسوفان که افراد نادری در تاریخ هستند مانند مردم عادی زندگی نمی کنند. مردمان عادی بعد از تولد و کودکی و نوجوانی وارد بازار کار می شوند، ازدواج می کنند، بچه دار می شوند، پا به میان سالی و پیری می گذارند و نهایتا می میرند. چنین کسانی پس از مرگ گویی اصلا وجود نداشته اند و هیچ کس آن ها را به خاطر نمی آورد. آن ها همان کاری را می کنند که اکثریت مردم می کنند و مانند افراد هیپنوتیزم شده اند که اختیار ندارند و جامعه آن ها را مسحور کرده تا همان کاری را بکنند که پیشینیان و اکثریت می کنند. اما زندگی متفکران به کلی متفاوت است، آن ها با فکر کردن از جوانی در مورد اعتقادات عمومی سوال می پرسند و بی چون و چرا آن ها را نمی پذیرند. مسائلی که برای دیگران روند عادی و حتی بایدهای زندگی است مورد سوال قرار می گیرد و هر انتخاب بزرگی چون دین، ازدواج، شغل، اخلاق و... با تامل های بسیاری رو به رو می شود. برای همین است که روند ساخته شدن یک فیلسوف بسیار اهمیت دارد.

لف تولستوی، نویسنده ی نام آشنای روس که برخی او را بزرگترین رمان نویس تاریخ می دانند، با آثاری چون جنگ و صلح، رستاخیز، آناکارنینا، مرگ ایوان ایلیچ و ارباب نوکر شناخته می شود. او متولد 1828 و متوفی به سال 1910 بود. او زنده نماند تا تاثیر آثارش بر آیندگان و به خصوص انقلابیون اکتبر 1917 را ببیند اما تاریخ شاهد است که آثار او تا عمق جان بسیاری از مردم کره ی زمین تاثیر کرده است.

تولستوی در اعتراف داستان نمی گوید، بلکه شرح حالی از خودش، زندگی اش و روند تفکرش می دهد. این نویسنده ی پرکار از دورانی می گوید که تفکراتی برخلاف سایر اعضای خانواده و مردم پیدا کرد و سرگشته شد. روزگاری به مسیحیت روی آورد و روزگاری به کلی منکر خدا شد و نهایتا به اهمیت انسان ها پی برد.