معرفی ساختمان مرسدس بنز آلمان

معرفی ساختمان مرسدس بنز آلمان

طراحی ساختمان مرکز طراحی مرسدس بنز آلمان، از بسیاری جهات، پیشنهاد کاری بسیار مناسبی برای رنزو پیانو بوده است. کارفرمای این پروژه برونو ساکو، در واقع دوست او و طراح مطرح جهانی رییس بخش طراحی مرسدس بنز بود. ساکو و تیم کاری تحت نظر او از افراد متخصص و پیشگام در زمینه طراحی محصولات پیشرفته مهندسی با فرم هایی زیبا و باشکوه هستند. پروسه کارهایی که در این فضا انجام می شود از ایده های اولیه آغاز و تمام مراحل طراحی و ساخت را در ابعاد مختلف تا ارائه نهایی محصول شامل می شود.

برای شبیه سازی چنین پروسه خلاقانه ای, طراحانی که بر روی اسکیس های اولیه کار می کنند باید به طور دایم با یک دیگر و گروه های ماکت ساز در ارتباط باشند. بنابراین در طرح رنزو پیانو, شفافیت فعالیت های هر بخش که لازمه حس شراکت در یک پروسه مشترک می باشد، فراهم گردید. ساکو این مشخصات را در دفتر کار شخصی رنزو پیانو مشاهده کرده و آن را در مجتمعی بزرگتر با زمینه کاری متفاوت پذیرفت.

برای رقابت در عصر حاضر, تولید کنندگان باید مدل های جدید را سریع تر از گذشته و با استانداردهای بالاتر تولید کنند. بر این اساس, شرکت دایملر کرایسلر ساختمان توسعه و آماده سازی را در سیندلفینگن بنا کرد که در آن ۷۵۰۰ طراح و مهندس طراحی مدل های جدید در هماهنگی با ۳۰۰۰ مهندس دیگر هستند. پیش از ساخت این دو مرکز کارمندان در ۱۸ مکان متفاوت فعالیت می کردند. طراحی کلی سایت سیندلفینگن و سایر ساختمان های جدید آن با هدف نهایی تولید سریع و موثر محصول توسط آرشیتکتی به نام کریستف کلبكر از اعضای مرکز طراحی انجام شده بود. دستیابی به این هدف با استفاده از ساختمان هایی که به دور یک حیاط مرکزی جمع شده اند. امکان پذیر شد که هر یک از ساختمان ها شامل دفاتر طراحی و آتلیه های ساخت است. به این ترتیب متخصصین با عبور از ساختمانی به ساختمان دیگر از روند کار و پیشرفت در ساختمان های دیگر مطلع می گردند. اما این گشایش فضایی فقط تا مرزهای این مجموعه پیش رفته و در عین حال از این مجموعه در برابر سرقت های صنعتی نیز به شدت مراقبت می گردد. این پارادوکس شدید, هم اکنون در مرکز طراحی که ۳۰۰ نفر در آن مشغول فعالیت هستند, عینیت دارد.

در اینجا طراحان از مراحل اولیه ایده تا مراحل نهایی عرضه محصول به بازار مشغول فعالیت اند. بنابراین, مرکز طراحی به عنوان اولین ساختمان شکل یافته در سایت سیندلفینگن در جنوب غربی سایت در محلی که به راحتی قابل حفاظت است, واقع گردید.

البته فرم ساختمان در اسکیس های اولیه بسیار خشک تر از فرم فعلی بود و طبق نظر ساکو که معتقد بود فرم ساختمان مرکز طراحی می بایست آزادتر باشد, به فرم شعاعی تغییر یافت. کاربری فضاها در شکل گیری پلان شعاعی و قوس سقف که هر دو با یک دیگر هماهنگ هستند.

همانند ساختار دست ساختمانی در چهار طبقه در حکم مچ دست واقع شده و فضاهای اداری مجموعه را از طریق لابی و ورودی همکف دربر می گیرد. در سمت دیگر این ساختمان و حیاط خلوت مجاور آن, هفت انگشت مرکز طراحی واقع شده است. هر یک از این انگشتان, بلندتر از انگشت جنوبی خود هستند. دو انگشت شمالی تر از بقیه بلندتر بوده و با جلو رفتن از محدوده ساختمان اداری حیاط خلوتی مثلث شکل را به وجود آورده اند که در حکم ورودی اصلی مجموعه است.

محوطه سازی بیرونی در انتهای هر کدام از انگشت ها با ایجاد منظره ای زیبا و محصور شدن با پرچین مرتفع بین هر دو ردیف در اطراف محوطه، دید و توجه فرد را به درون سایت متمرکز می نماید.