معرفی محوطه پیرامونی مدرسه آکسبو

معرفی محوطه پیرامونی مدرسه آکسبو

بناهای نوساز استودیو، که ۲۰ فوت ارتفاع داشتند، خیابان را به چشم انداز زیبایی از نمای چوب و شیشه مجهز می کرد که در آن واحد سلب و تهی بود. آنچه به دو بنای خوابگاهی اضافه شده بود نیز نماهای زیبایی پدید آورده بود که این چشم انداز زیبای خیابانی را تقویت می کرد و فضای لازم برای اتاق های کوچک مدرسان را فراهم می آورد. بناهای استودیو، که مشرف به رودخانه بودند، به طور کامل باز می شدند و فضای تدریس را در یک ایوان بیرونی پیوسته گسترش می دادند. گرچه این نقشه چهارراه کوچکی را که از میان محوطه می گذشت مسدود می کرد، اما دسترسی مردم به رودخانه را میسر و خار و خاشاک گوریده در حاشیه آب را تمیز می کرد. برای اولین بار در خاطره مردم، این پیچ رودخانه به قطعه جذابی از قلمرو عمومی تبدیل شد که به صورتی استراتژیک در مقابل مرکز پر رفت و آمد کاپیا قرار گرفته بود.

سیتوویتز سه بنای استودیو را به صورتی ساده با قاب های فولادی و قطعات پیش ساخته ای به عرض ۲۵ فوت طراحی کرد و آن ها را با حیاط هایی به عرض ۲۵ قوت از هم جدا کرد. او با استفاده از یک، دو و سه قطعه پیش ساخته برای هر یک از ساختمان ها نوعی ریتم بصری به وجود آورد که در سمت خیابان بازتاب می یابد و نقشه همکفی که به نیازهای فضایی استودیوهای گوناگون پاسخ می دهد. در حالی که اغلب استودیوها ۲۰ فوت ارتفاع کامل را تا قاب فلزی سقف پوشش می دهند، یک نیم طبقه یکی از قطعات پیش ساخته را قطع می کند و فضای کلاس درس را در بالا و تاریک خانه و توالت ها را در پاپین پدید می آورد. سیتوویتز روکش کاری های داخلی را نیز مانند سازه ساده انتخاب کرد و از ورق های ۴ در ۸ فوت تخته سه لایی استفاده کرد که مستقیما به چارچوب فلزی پیچ شده بود. در جبهه شمالی کناره رودخانه نماهایی را طراحی کرد که تقریبا تمام شیشه ای اند و قسمت های پایین آنها به درهای تاشو گاراژ اختصاص دارد. برای جبهه مقابل پیش نشستگی سقفی قابل توجهی در نظر گرفت که ضمن ایجاد سایه، استفاده از شیشه شفاف را فقط به نیمه بالایی محدود می کرد.

هچ می گوید: خواست من این بود که فضاهای تدریس استودیوهایی برخوردار از هوا، نور و فضا باشند. ما نمی خواستیم در اینجا رویکرد قدیمی احداث اتاق هنر در زیرزمین را اتخاذ کنیم. چون مدرسه با این فکر بنا شده است که هنر در فرهنگ ما اهمیت دارد، ضروری بود که معماری آكسبو بخش جدایی ناپذیری از هویت آن باشد. من تلاش کردم که معماری از همان آغاز صریح و بی پرده باشد.

به گفته استیون توماس، مدیر مدرسه و رئیس استودیوی چاپ گری، به نظر می رسد فضای انعطاف پذیر استودیوها و باز شدن آن ها به یکدیگر و کلاس های بیرونی، فضایی عالی برای گروه مدرسان و یادگیری جمعی فراهم آورد. او اضافه می کند: شبها به نظر می رسد ساختمان ها روی رودخانه شناورند. سیتوویتز نیز در توصیف سازه ها از اصطلاحات مشابهی بهره می گیرد، اما از درون به بیرون نگاه می کند. آنچه در این ساختمان ها دوست دارم این است که وقتی درهای کرکره ای را بالا می کشید معماری ناپدید می شود.

فضاهای خالی و بزرگ استودیوها و شکاف های میان بناهای کوچک، نیروی محرکه فضایی است که به طرح ساده و نبوغ آمیز سیتوویتز جان می بخشد. مانند بسیاری از آثار معماری ژاپنی، فضاهای تهی کل ساختمان را تغذیه می کنند.

ساختمان ها در مقطع، مانند یک جعبه چینی پیچیده، به هم چفت و بست شده اند. به منظور ایجاد تمایز (طرح)، هر ساختمان با بقیه متفاوت است. با توجه به وجود وویدها و مقاطع چفت و بست شده ساختمان ها از شمال، جنوب، شرق و غرب نورگیری دارند.