انگلیس

گای گرینفیلد، درمانگاهی در غرب لندن

این کلینیک با یک پوسته قوی و بازتاب دهنده طراحی شده است که محیط داخل را از سر و صدا و آلودگی کارگاه های آهنگری و پرواز هواپیماها محافظت می کند. فضای داخلی دور یک حیاط خلوت آرام و محجوب که توسط پوسته بیرونی محافظت می شود چیدمان شده است. تنها راهرو داخلی ساختمان، یک مانع حفاظت کننده بین فضاهای عمومی و بخش پزشکی در هر دو طبقه را شکل می دهد. پوسته سیال ساختمان شبیه به یک سپر سفید نرم با یک انحنا دوطرفه است، که از صفحاتی تشکیل شده که کیفیت های جدید معماری و روشنایی را وارد محیط می کند. برای عابران، دیدهای لحظه ای به سمت فضاهای داخلی بین پوسته ها، پوشش گیاهی اندک اطراف مرکز و پنجره های رنگی قرار گرفته در بزرگ ترین پوسته، فاکتورهایی هستند که به ساختمان یک مقیاس انسانی می دهند.

ورودی بنا توسط انحنای به وجود آمده در جداره و شکل گیری صفحات عمودی با بافت و رنگ بسیار قوی تأکید شده است. تلفیق این مصالح در نما، بر گرمای فضای داخلی در تضاد با ذات صلب و حفاظت کننده پوسته بیرونی، تأکید کرده و ساختمان را دعوت کننده تر می سازد.

سازمان دهی سیرکولاسیون داخلی یکی از عناصر پایه ای است که باید مد نظر قرار داده شود تا بیماران بتوانند به راحتی آن را درک کنند. این پروژه طوری طراحی شده است که سلسله مراتب "ورود پذیرش - انتظار-مطب" کاملا واضح و یک سویه و عاری از راهروهای پر پیچ و خم که اغلب بیماران را گمراه می کنند، باشد. از سوی دیگر بخش پزشکی عمومی و بخش های بستری طوری طراحی شده اند که فضای کافی برای سیرکولاسیون و حرکت را شکل دهند.

درون مجموعه فضاهای ارتباطی کاملا به فضای بیرون باز و پر نور هستند و تهویه طبیعی را برای بیماران تامین می کنند.

مصالح، رنگ ها و بافت ها طوری انتخاب شده اند که هر کدام در جای خود کاملا مناسب باشند و در ضمن احساس امنیت و آرامش را تداعی کنند. کفسازی فضاهای عمومی از سنگ که ماده ای جذاب و با دوام است تشکیل شده. از طرف دیگر کف بخش پزشکی عمومی با چوب پوشیده شده، که یک مصالح با دوام کمتر اما القا کننده احساس گرما و صمیمیت است. و در نهایت، بخشهای بستری کف وینیلی بدون درز دارند که نظافت و ضدعفونی را آسان تر می سازد.

ساختمان یک پیکربندی خاص دارد که در برابر سروصدا و آلودگی محیط شهری از آن محافظت می کند. نمای ساختمان از صفحات منحنی تشکیل شده است که هم پوشانی دارند و در بین آن ها فاصله هایی باقی می ماند که مناظر خارجی را قاب می کند.

نمای جنوبی ساختمان کاملا شیشه ای است و به یک حیاط خلوت بسته دید دارد که تنها از فضای داخلی قابل مشاهده است. محرمیت به واسطه انحناها حاصل شده و علیرغم شیشه ای بودن نما از حیاط هیچ دید مستقیمی به داخل اتاق ها وجود ندارد.

یکی از عناصر شاخص این مرکز آب درمانی فضای وسیع استحمام تراس دار با نورگیری طبیعی عالی و دیدهای منحصر به فرد به پارک است.

آشنایی با معبر ماه شهر لندن

به ندرت برای یک تیم معماری فرصتی برای طراحی یک خیابان به دست می آید. به ویژه خیابان جدیدی در قلب شهر لندن، در منطقه ای که پیشینه غنی تاریخی دارد، و به سبب وجود شبکه فشرده و پیچیده ای از خیابان های ارتباطی اهمیت یافته است. به هر ترتیب، چنین فرصتی به سبب معماران شرکت اروپا و هنرمند، سیمون پترسون در هنگام توسعه در ساختمان اداری بازرگانی برای بریتیش لند پدید آمد.

که تلاش و تمرکز عظیمی بر روی طراحی دو ساختمان جدید که فضای وسیعی برای کارهای اداری و راهکارهای پیشرفته ای برای استفاده از تهویه طبیعی متمرکز شده بود، ملاحظه یک فضای شهری جدید و نسبتا کوچک، دور از انتظار و جالب بود. در همان حال که ممکن است در وهله اول فضا تنها توسعه نسبتا عادی فضاهای تجاری می باشد. اما بررسی دقیق تر شکل آن ها و بررسی محلی و میدانی محوطه 2 / 5 ایکری، امکانات و توانایی های شهری بیشتر را در این محوطه آشکار کرد.

با وجود حجم بزرگ و فضای تجاری عظیم ناشی از مقیاس بزرگ ساختمان ها، شرکت اروپ فضا را چنان دستکاری کرد تا حجم عظیم و عمده ساختمان ها دور به نظر برسند، این کار نه تنها با تدارک و ایجاد یک حیاط مرکزی نمایشی که برای عملیات اجرایی محیطی مورد استفاده بود و پدید این آوردن یک مسیر نیمه خصوصی شمالی - جنوبی از بین دو ساختمان، بلکه همچنین توسط ایجاد یک کوچه باریک شرقي - غربی صورت گرفت که جدیدترین خیابان لندن بود. در برابر تمایل به حداکثر رساندن تراکم و محوطه های تقریبا بن بست، این راه جدید برای ساختمان های مجاور فضایی برای تنفس و نفوذپذیری پدید آورد. این مسیر باریک ضمن قطع معبر در طول این بلوک شهری عمیق، به راه هایی خوشایند در انتهای دیگر راه می پیوندد. این مسیر هم چنین دید و چشم اندازهای جدیدی به کلیسای سن مارگارت پتنز متعلق به سده هفدهم می گشاید؛ یک تقاطع فرعی به طور یقین قلمرو این مکان عمومی را غنی تر می کند.

به هر صورت، هنگامی که به بازتاب فضاهای جدید به عنوان نوعی «هنر عمومی» که به صحنه مرکزی وارد شده است، نگاه می کنیم، نکات ظریفی آشکار می شود. در همان هنگام که نخستین حرکت های این راهکار به صورتی عالی مورد تحسین قرار می گیرد، به نظر می رسد که هنر به گونه ای فوق العاده و اضافه بر روش های معمول به کار رفته است. با وجود بحث و چالش نظرهای گوناگون درباره هنر عموم به تلاش برای ایجاد مکان - هنر به جای موضوع - هنر - یا به عبارت دیگر تلاش برای فراهم کردن مکان و فضایی هنری به جای فراهم کردن آثار هنری - به طور یقین صفحه نمایشی، یعنی قابل تشخیص ترین موضوع، ظریف و ضعیف ترین حلقه طرح از لحاظ مفهومی و فنی است.

در حالی که به طور گرافیکی ماه دیده شود و قدرت آن به سبب وجود صفحه ای با نظام مدولار سست شده است؛ نظامی که بیش تر یاد آور پایه های متصل به هم با قطعه های استاندارد در نمایشگاه ها و صفحه های تبلیغاتی گردشگری است تا یک اثر با کیفیت جاودانه یا پایدار. در جایی که صفحه گرافیکی در گوشه به طور ساده می پیچد و سه یا چهار جزییات غیر قابل اجتناب آیا ظرافت و هنری بیش تر نسبت به چند کار سازه ای لازم نیست؟

در همان حال که این سطح هدف کاربردی خود را به عنوان یک صفحه پوشاننده حیاط خدماتی و نمای عقبی ساختمان ۵۱ دارد، دشوار است که مکان این موضوع را در ترکیب کلی درک کرد، بدون این که به صراحت به جهش مفهومی هنرمند اشاره کرد. جهشی بین زمین و کیهان، بین روزمره گی و جاودانگی و بین زمینی که متن روی آن به تحول دایمی تاریخ محلی اشاره دارد که در تقابل با دید دایمی و غیرقابل تغییر ماه در بالا است. (که به صورتی عجیب رنگ آن تغییر می کند). همکاری دیگر اخیر بین یک معمار و هنرمند، یعنی فاستر و کارو، درس هایی است که درباره چگونگی امکان همکاری بین یک هنرمند و یک معمار، در هنگامی که نظم ها و تخصص هایی متفاوت برای تمرکز بر روی یک بخش خاص با هم تلفیق می شوند، حاصل می شود.

به هر صورت شرکت اروپ خیلی خوب این کار را انجام داد. آنان این محوطه را خوب می شناختند - بر روی این توسعه بیش از ۲۰ سال کار کرده اند . و همکاری آنان برای فضاهای شبکه عمومی و نیمه خصوصی باید مورد تحسین قرار گیرد. به طور یقین آنان ایده های خود را پالایش کردند و فضای خوشایند جدیدی ایجاد کردند، که پیشنهادهای پیشین را برای پوشاندن این فضا با طاق های استوانه ای شکل، ساده کرد. با کار سختی که انجام شد، یک فضای جدید با حاشیه ها و جداره هایی هوشمندانه شکل گرفت که به وسیله کف سازی جدید و مناسب از نوعی وحدت برخوردار شد.

معرفی ساختمان مرکزی سوئیس ریه لندن

معمار این پروژه نورمن فاستر است. دفتر معماری نورمن فاستر در بیشتر پروژه ها به جست و جوی راهکارهای تازه ای برای استفاده از منابع تجدیدپذیر انرژی بر آمده تا از نابودی منابع طبیعی و افزایش آلودگی های محیطی جلوگیری کند. تقليل مصرف منابع تجدیدناپذیر انرژی و استفاده هوشمندانه از منابع تجدیدپذیر با در نظر گرفتن کیفیت مطلوب زندگی و اهتمام به حفظ منابع برای نسل های آینده یکی از مهم ترین مبانی معماری فاستر را شکل می دهد. او ویژگی های بوم شناختی یک ساختمان را کیفیتی قابل اندازه گیری می داند و معتقد است که ارتباطی تنگاتنگ بین این ویژگی ها و کیفیت های هنری ساختمان - که غیر قابل اندازه گیری است - وجود دارد. مکان، عملکرد، انعطاف پذیری، جهت، فرم، سازه، سیستم های گرمادهی، تهویه و مصالح به کار رفته در ساختمان همگی عواملی هستند که در میزان انرژی لازم برای ساخت، بهره گیری و نگهداری آن دخیل اند.

به نظر فاستر بهترین طرح، طرحی است که بتواند نیازهای اجتماعی، تکنولوژیکی، زیبایی شناختی، اقتصادی و زیست محیطی را با هم برآورد و همین نگرش را در بیشتر پروژه هایش – از خانه های مسکونی گرفته تا ساختمان های عمومی و زیرساخت های شهری - دنبال کرده است. از جمله موارد دیگری که همواره مورد توجه فاستر بوده و او از آن به عنوان ابزاری برای دستیابی به اهداف مطلوب در طراحی به طور گسترده استفاده کرده ادغام عملکردهاست. او با اصول منطقه بندی و جداسازی عملکردها مخالف است و این شیوه را. جزء عوامل مؤثر در افزایش ترافیک و آلودگی در شهرها می داند.لازمه دستیابی به مطلوب ترین حالت در ادغام عملکردها، طراحی فضاهایی با حداکثر انعطاف پذیری و تغییرپذیری است؛ تنها با افزایش انعطاف پذیری و تغییر پذیری می توان فضای لازم برای فعالیت های تجاری، مسکونی، اداری، تفریحی و ... را کنار هم چید و بین آن ها رابطه مطلوب را به وجود آورد. به گونه ای که قادر به پاسخ گویی به نیاز های مختلف عملکردی، اجتماعی، روانشناختی و محیطی این اهداف باشد.

یکی دیگر از پروژه های شاخص فاستر از نظر مفاهیم ذکر شده برجی است که به عنوان دفتر مرکزی شرکت سوئیس ریه در لندن طراحی شده است.

از شکل ساختمان، به عنوان عاملی مؤثر در دستیابی به اهداف معماری، نباید غافل ماند. در برخی پروژه های اخیر فاستر، رویکرد بوم شناختی او در سایه فرم ساختمان تحقق یافته است. یکی از این موارد، تالار شهر لندن بزرگ (۱۹۹۸-۲۰۰۲) است. این ساختمانی که از نمادین ترین ساختمان های جدید لندن، به شمار می رود، در عین هم خوانی با نگرش های بوم شناختی می تواند به مثابه اشارهای استعاری به شفافیت و اهمیت مردم سالاری در تصمیم گیری های کلان هم قلمداد شود.

بیش تر مفاهیم فرمی و عملکردی که در این پروژه ها با موفقیت به کار گرفته شده، قبلا در تعدادی از پروژه های اولیه فاستر تجربه شده بود. برای نمونه استفاده از فرم های منحنی با نمای شیشه ای قبلا در دفتر مرکزی شرکت بیمه ويليس، فابر و دوماس به کار گرفته شده بود. پوسته شیشه ای و منحنی این ساختمان که تمام محیط ساختمان و ارتفاع کف تا بام را پوشانده، محیط و منظره اطراف را به صورت تصاویر کوچک و تکه تکه بازنمایی می کند و با نورپردازی فضای داخلی هنگام شب، این لایه نازک محو شده و سازماندهی و سازه داخل ساختمان آشکار می شود.

با تمام این توضیحات اگر همین پروژه ها و ساختمان ها را با دقت بیشتری تحلیل کنیم، نکته ای در تمام آن ها وجود دارد که توجه به آن، در مورد جنبه های زیبایی شناختی اهمیت بیشتری می یابد. به همین سبب، این ادعا که این پروژه ها فاقد ماهیت هنری هستند، بسیار مشکل است. تمام این پروژه ها، نوعی تنوع گسترده یا واگرایی از مفاهیم و روش های متداول را به تصویر می کشد و در حقیقت، این امر همراه با توجه به فن آوری برتر، شاخص ترین فرصت لازم برای دستیابی به ابداعات و نوآوری های عمیق در حوزه معماری را به دست می دهد. در عین حال، این تنوع برای افرادی که فن آوری را وسیله ای بی ارزش، انحرافی و حتی مبتذل برای عملکردگرایی مهجور و بدون دوراندیشی، حتی برای خود جنبش مدرن می دانند، بسیار ناراحت کننده و غیر قابل قبول است.

مقایسه دو مکان گردشگری ارزشمند اروپا

موزه سلطنتی جنگ

مکان: منچستر، انگلیس

معمار: دفتر دانیل لیبسکیند در برلین

همواره درباره طراحی های لیبسکیند نکات ویژه و منحصر به فردی وجود دارد که حامل پیام هایی بوده و با مضمونی مشخص، تفکری محکم را بازتاب می کند. موزه سلطنتی جنگ با سه بخش مجزا در حجم ظاهری که نماد نوعی تضاد و ناسازگاری است، مظاهری از جنگ را به تصویر می کشد.

این سه بخش گسیخته و درهم شکسته شده در عین حال که با آشفتگی شان ذهن را به چالش می کشند، به گونه ای تحسین برانگیز، وقار و زیبایی دارند.

قطعه میانی موزه، پاره ای از «زمین» است، عنصری منحنی شکل که در ابعاد تقریبی ۷۰ ×۱۵۰ متر مربع گسترده شده و تالار نمایش بزرگی را در خود جای داده است. این بخش بزرگ شامل دو طبقه بوده که با سقف محدبی به ارتفاع ۱۹ متر پوشیده شده است. رستوران موزه که منظره زیبایی از کانال را عرضه می کند در قطعه «آب» قرار دارد و با سقفی مقعر به نمایش در آمده است و آخرین بخش - البته نه از حیث اهميت - قطعه عمودی هوا» است که ورودی ساختمان را تشکیل می دهد و ارتفاعی ۵۵ متری دارد. این بخش، تضاد و تقابل با ارتفاع کم موزه در سمت مقابل کانال را به تصویر می کشد. در مقایسه با موزه بیلبائوی فرانک گری، که فرم های روان و آزاد را به نمایش می گذارد، ساختمان لیبسکیند با هندسه صریح و دقیقش متمایز می شود. قوس قطعه موسوم به «زمین» آن از لحاظ ریاضی با هندسه کره ای تعریف می شود که مرکز فرضی آن در عمق و در زیر ساختمان قرار دارد. حتی در داخل مجموعه سقف به صورت منحنی است، چنان که لیبسکیند نقل می کند، «هنگامی که بازدید کنندگان به گالری وارد شوند، احساس می کنند که در اوج آسمان ایستاده اند». فرم های هندسی دو بخش دیگر براساس استوانه هستند.

این هندسه بر پوشش آلومینیومی ساختمان نیز تأکید می کند که به ویژه روی سقف برجسته بخش «زمین» قابل رؤیت است. سازه مورد نظر برای این پروژه، به کمک برنامه های کامپیوتری با موفقیت به اجرا رسید. اما زیبایی تندیس وار این موزه فراتر از ظرافت های مهندسی به کار رفته در آن است. وندی جیمز که در این پروژه همکاری داشت اظهار می کند: «ما در مدل سه بعدی کامپیوتری، موقعیت هر صفحه و هر نقطه را برنامه ریزی کردیم. اما دقت و کیفیت ساخت نیز امری اساسی و مهم بود.»

پارک آرامش در توربیه خا

این پارک در اسپانیا قرار گرفته شده است. توربيه خا یک شهر توریستی واقع در سواحل شرقی دریای مدیترانه می باشد.

محیطی آرامش بخش به دور از اضطراب، همراه با اشعه گرم خورشید و آسمانی آبی، که جمعیتی در حدود ۶۰۰۰۰ نفر دارد، که این رقم در ماه های تابستان به ۱۰ برابر می رسد.

در این ناحیه خاص درون مرزی که در کرانه غربی دریای مدیترانه واقع شده، وجود دو دریاچه می تواند به عنوان سمبل های شهر توصیف شوند.

یکی از این دریاچه ها دارای رنگ زیبای صورتی است و به نظر می رسد رنگ این دریاچه اسرارآمیز لحظه به لحظه تغییر می کند، به روایتی این تغییر رنگ متأثر از غلظت زیاد نمک و باکتری موجود در آب است.

گل موجود در این دریاچه و ساحل آن برای معالجه امراض بسیار مفید است. افراد زیادی که از قدرت درمانی این دریاچه اطلاع دارند و مدام باعث ازدحام در این منطقه می شوند. هدف این پروژه ایجاد یک حوضچه چشمه معدنی است که این افراد برای درمان بتوانند از آن استفاده کنند.

این دریاچه ها و تپه های کم شیب اطراف آن یک محوطه با شیب ملایم را تشکیل می دهند. به هر حال، در سال های اخیر رشد این منطقه پر ازدحام با رشد پروژه هایی است که محیط شهری را دگرگون می کند، این پروژه یکی از آن هاست.

پروژه پیشنهادی، ایجاد محوطه ای تقریبا شبیه به شن های روان است که بتواند با منظره اطراف خود هماهنگ شود. این پارک زیبای آرامش بخش، در نقاطی با حوضچه های چشمه های معدنی روی خطوط کرانه ای، گویی در این محوطه مدفون شده است.

اینجا سه ساختمان به شکل صدف حلزونی دیده می شود که در همه سیستم اسکلتی به کار برده شده است. فضاهای مهم عملکردی آن ها شامل یک رستوران، مرکز اطلاعاتی، اتاق های رختکن، دوش و یک استخر روباز هستند.

این مجموعه براساس یک سیستم خیلی ساده طراحی شده است. پلان های صدف با منحنی های حلزونی که از آن محوطه سازی تبعیت می کند به وجود آمدند و در مقاطع عرضی، تناسبات بیضی از طول محور اصلی مشتق می شود. مارپیچی حلزونی به وسیله پنج میله فولادی به قطر ۶۰ میلی متر به هم بافته می شود که به وسیله تیرهای الواری به یکدیگر متصل می شوند و در نتیجه شکل خارجی صدف را ایجاد می کنند.

بعضی از قسمت های خارجی با تخته چندلا پوشیده شده است و در نتیجه یک اسکلت خارجی نرم، مشابه مخلوق زنده به وجود آورده است. اگر چه کف ساختمان از اسکلت مارپیچی آویزان شده است، ولی به سبب اتصالش به پنج میله فولادی، دارای ایستایی و صلبیت مضاعف می باشد. در این راستا، همه اجزای ترکیب شده به عنوان عوامل اصلی سازهای عمل می کنند و بدین ترتیب همگی با هم مشارکت دارند.

آنچه که از همه این ها نتیجه شده است، ترکیبی از نورانیت، گشادگی، شفافیت و سایه است که همه این ها در اجزاء معماری اقلیمی بهم می پیوندند و در عین حال مشخصات معماری نواحی حاره ای و فضای سبز باشکوه آن منطقه را به نمایش می گذارند.