معرفی خانه توریستی پراو فرانسه

معرفی خانه توریستی پراو فرانسه

ژان پراو حرفه خود را با کارهای هنری فلزی و ساخت لوازم و مبلمان برای کارفرمایان معروف معماری، رابرت ملت استیونس و تونی گارنیه آغاز کرد؛ سپس در دهه ۱۹۳۰ شخصا به طور غیر حرفه ای وارد طراحی ساختمان ها گردید و به همکاری با آرشیتکت هایی به نام بادووین و لادز پرداخت. کارهای وی در آن زمان نمونه های آزمایشی خانه های تعطیلات پیش ساخته، کلبه هایی با ساخت سریع برای سربازان و گروهی از ساختمان های کاملا پیش ساخته در حومه شهر پاریس به نام میودون بود. پراو به عنوان یک معمار، شخصی غیر عادی بود چرا که کارهایش را نه در دفتر کار یا اداره بلکه در کارگاه انجام می داد. آگاهی دقیق از مصالح و روش های تولید، مبنای توانایی او به عنوان یک طراح بود.

تئوری و همایش معماری، معنایی برای او نداشت؛ به طور مثال تمایز واضح معماری میان قاب ساز های و مصالح پوشاننده غیرباربر که به وضوح در خانه فارنزوورت اثر میس ون در رو و بسیاری از دنباله روهای میس نشان داده شد، ایده ای بسیار انتزاعی تر از آن بود که جاذبه ای برای پراو داشته باشد. او هیچ گاه اجازه نمی داد که معماری مانعی برای راه حل های عملی تر، سریع تر و ساده تر باشد.

کارگاه پراو در مکسویل در نانسی از سوی کمپانی تولید آلومینیوم به نام آلومینیوم فرانسیس حمایت مالی می شد. این کارخانه در سال ۱۹۵۳ با قصد بازگشت سرمایه ای بیشتر، شروع به مداخله در امری نمود که قبلا کار انحصاری پراو بوده و از آن کنار گذاشته شده بود. او با خطر از دست دادن حرفه اش، قوایش را برای ساخت خانه ای برای خود با قطعات به جای مانده از پروژه های اجرا نشده متمرکز کرد.

سایت این خانه سکویی باریک است که در دل شیب تندی رو به جنوب کنده شده است و در ابتدا برای این پروژه نامناسب تشخیص داده شده بود. خانه یک پلان خطی داشته که اساسا تک ردیفی از اتاق ها با نوار سیرکولاسیون در طول قسمت شمالی طرح می باشد. آن چه در این ساختمان غیر معمول است. تعدد تکنولوژی های ساخت مختلفی است که از آن استفاده شده است. دیوار پشتی از جنس صفحات آلومنیوم توسط قاب های فلزی کوچکی که با صفحات چوبی پوشیده شده اند نگه داشته شده است. موارد فوق شکل دهنده قطعاتی از یک دیوار پیوسته است که در طول کل ساختمان کشیده شده است.

دیوار بیرونی در سمت جنوبی خانه از سه گونه پانل بار بر مختلف ساخته شده است: شیشه تمام ارتفاع در نشیمن، باریکه های شیشه و چوب در اتاق خواب ها و اتاق مطالعه و نیز آلومینیوم با دریچه های کوچک شیشه ای در اتاق های خدماتی اگرچه دیوارهای انتهایی برای مقاومت جانبی سازه ساختمان از مصالح بنایی و بتن می باشند، شاید دیوار رو به جنوب کنار نشیمن، در شیشه ای بزرگی با قاب فلزی و دارای محوری بزرگ می باشد. قاب سازه ای در ساختمان به چشم نمی خورد اما یک تیر فلزی سقفی منفرد، برای کم کردن دهانه اتاق های عریض تر به کار رفته است. سطح بام بسیار غیر عادی است:

سطحی سه لایه از چوب کاج در قسمت هایی به عرض یک متر که برای شکل دادن طاق قوسی کم شیب بر روی حجم اصلی خانه، کمی انحنا داده شده است اما در ورای تیر سقف در جهت عکس انحنا دارد. سطح بام بدون نیاز به تیرچه، خود ایستا بوده و با صفحات آلومینیومی پوشیده شده است. در داخل ساختمان پارتیشن ها عموما از چوب خالص می باشند که درهایی گرد گوشه، به دقت از میان آنها کنده کاری شده اند؛ و بالاخره اینکه دیوارهای حمام به دلیل نیاز به عایق صوتی مناسب بتنی می باشند.

خانه پراو در نظر اول یک مونتاژ آشفته است اما عناصر مختلف، چنان کاربردی و مبتکرانه به کار گرفته شده اند که هر کدام ظرافت و زیبایی خاص خود را دارد. این خانه بیشتر شبیه یک قایق یا وسیله نقلیه است تا یک ساختمان. پراو هیچ گاه فکر نمی کرد که این ساختمان بیش از ده سال دوام بیاورد اما احترام زیاد به حرفه او تضمینی بر محافظت این ساختمان بود.

در سال ۱۹۷۷ هنگامی که سبک وی از رواج افتاد، پراو معماری را کنار گذاشت، تا وقت بیشتری را صرف نقاشی در منطقه توسکانی در غرب ایتالیا نماید.