معرفی سازه کلیسا پادرپیو

معرفی سازه کلیسا پادرپیو

۲۷ تاق این بنا از یک مرکز پخش شده و به طرف محراب متمرکز می شوند. یک سری از این تاق ها که یک انتهای آن ها بر روی فونداسیون مرکزی قرار دارد، دهانه ای به طول ۵۰ متر و ارتفاع ۱۵ متر داشته و تاق های کوچک تر در فاصله ۳۰ متری از مرکز قرار دارند.

هر کدام از قوس ها متشکل از ۱۴ قطعه سنگ مکعب مستطیل هستند که با عبور کابل های کششی از داخل آن ها, یک تاق پس تنیده را تشکیل می دهند. طول تمامی سنگ ها با هم برابر است اما عرض و ضخامت آن ها با افزایش ارتفاع کوچک تر می شود. بیش ترین عرض این قطعه سنگ ها در پایین ترین قسمت حدود 7 / 2 متر و کم ترین عرض در بالاترین نقطه 4 / 1 متر است.

نصب هر کدام از قطعه سنگ ها به دلیل وزن بسیار زیاد توسط جرثقیل صورت می گیرد. این قطعه سنگ ها توسط یک نوار بتنی همانند دانه های تسبیح به هم متصل شده اند. دو سر هر قوس نیز بر روی پاشنهای فلزی قرار گرفته است. فرم دیوارها نیز از شکل سقف تبعیت کرده و نورگیری علاوه بر پنجره های موجود در سطح دیوار، از طریق فاصله بین سقف و دیوار نیز صورت می گیرد.

برای اتصال پوشش سقف به قوس ها از هر قوس هفت جفت شاخک جدا می شود. این شاخک ها در واقع نگه دارنده یک شبکه چوبی با تقسیماتی به طول برابر با فاصله دو شاخک هستند. قسمت هایی از این شاخک ها در جهت طولی سنگ ها, در داخل سنگ فرو رفته و به آن متصل می شوند. اتصال این شاخک ها با سنگ ها و سقف از نوع مفصلی است. به همین علت درون قوس ها یک صفحه فلزیU  شکل قرار گرفته که امکان حرکت مفصلی را فراهم می کند. این حرکت توسط بست های بادامی کنترل می شود.

شاخک های لوله ای شکل در جهت عمود بر امتداد سنگ ها و به صورت دوکی شکل, در وسط ضخیم تر و در مفاصل نازک تر هستند. در قسمت اتصال شاخک ها به قوس هانیز ضخامت سنگ ها بیشتر می گردد.

در قسمت های پایینی قوس, دو عدد از شاخک های پایینی و مجاور هم، در نقطه اتصال به پوشش به یکدیگر متصل شده اند.

سقف از دو پوشش با فاصله حدود یک متر تشکیل شده و به فاصله هر دو متر بین دو پوشش, یک اتصال ضربدری ایجاد شده است. در پوشش پایینی, دو لایه عایق رطوبتی و عایق حرارتی وجود دارد. در گوشه ها نیز ماهیچه هایی ایجاد شده که با افق زاویه ۴۵ درجه می سازد.

فضای محصور میان سه ربع دایره خارجی شکل مثلثی را ایجاد کرده است که شیب رو به پایین آن به سمت ورودی می باشد. حیاط جلویی با مساحت ۹۰۰۰ مترمربع، با گنجایش ۳۰۰۰۰ نفر, با اتصال میان فضای داخلی کلیسا و حیاط جلویی آن می تواند در جشن ها و فستیوال ها مورد استفاده قرار گیرد.

ورودی عریض ساختمان توسط بزرگترین قوس سنگی ایجاد شده است. این قوس سنگی با دهانه ۵۰ متر و ارتفاع ۱۶ متر بزرگترین قوس سنگی است که تاکنون ساخته شده است.

از آنجا که اندازه قوس ها به طور ثابت با کاهش شعاع دایره کاهش می یابد، در هندسه سقف, شکل مارپیچی ایجاد می گردد که یادآور یک صدف حلزونی است. از این رو, نحوه ترکیب سازه به سه بخش به گونه ای است که شکل آن تا حد ممکن به شکل مورد نظر نزدیک باشد. این بنای قوسی, با اتصال به سیستم سازهای دوم مرتبط با تکیه گاه های چوبی, بار سقف را تحمل می کند. همچنین بخش ساخته شده از چوب، تعادل قابل قبولی برای سیستم قوسی سنگی عظیم ایجاد کرده است.

ساختار قوسی با سیستم سازه و سقف های چوبی ترکیب شده است. کابل های کشیده شده بین قوس ها برای ایمنی در برابر زلزله و کنترل میزان لرزش مفید هستند. قوس های بیرونی شکل قوس های درونی را منعکس می کنند. قوس های بام در مرکز سه ربع احداث شده اند.

سطوح مسی که طی فرآیندی صنعتی در کارخانه تولید شده اند سطحی پرداخت شده دارند که بلافاصله پس از نصب، شروع به اکسید شدن می کنند. لذا این نوع مس مخصوص کلیساها, بلافاصله سطح سبزرنگ خود را نشان می دهد و نیازمند صرف زمان طولانی برای اکسید شدن نیست. به تدریج سایر ویژگی های عملکردی مس نیز به طور همزمان, ظاهر می شوند. علاوه بر این, تقریبا هیچ ماده دیگری به جرمس نمی تواند در ایجاد فرم ها تا این حد انعطاف پذیر باشد در این کلیسا این ویژگی اهمیت بسیار داشته و برای اجرای فرم های پیچیده بسیار مناسب است.

سطوح سنگفرش با دال هایی مشابه قوس ها پوشیده شده و کلیسا و سنگفرش را به هم متصل می سازد. این سطوح به درون ادامه پیدا کرده و فضایی نیمه شفاف را میان حیاط جلویی و درون ساختمان ایجاد می کند. به دلیل اتصال میان فضای درون و بیرون کلیسا می توان مراسم را برای حداکثر ۳۰۰۰۰ نفر شرکت کننده برگزار کرد. سرداب کلیسا, اتاق اعتراف و سایر اتاق های مدرن برای مواقع لازم مساحتی حدود ۱۱ هزار مترمربع دارند.

در مسیر ورود به کلیسار هیچ مانعی در برابر قدمهای زایر وجود ندارد. حتی هیچگونه تغییری در سنگ فرش کف ایجاد نشده است؛ پدیده ای بدون واسطه و خانه ای گشاده بر سطح زمین. کلیسا کاملا مطابق ارزش و مقام درویشان طراحی شده است. ورودی قوسی شکل در عین حال به عنوان یک پنجره نیز عمل می کند. شیشه های پنجره ها به رنگ آبی و ورودی کلیسا بسیار ساده است. پنجره شیشه ای که درون قوس سنگی قرار دارد نور ورودی به کلیسا را فیلتر کرده و فضای تاریک توسط روزنه نور در بالای آن شکافته می شود.

با توجه به اینکه این کلیسا در مقایسه با ساختمان های اطرافش بسیار عظیم تر است، جای گیری عالی آن و هیبت خاص و اصیل اش به آن یک حضور بصری بسیار قوی بخشیده و آن را به یک نماد برای منطقه تبدیل کرده است.

این پروژه با همکاری معماران جی. پی. لوک و سی. کروزر طراحی شده است.