همه چیز در مورد دریای زرد و سواحل آن

همه چیز در مورد دریای زرد و سواحل آن

چین با نام رسمی جمهوری خلق چین کشوری است که در شرق قاره آسیا واقع شده‌ است. این کشور بر اساس فهرست کشورها بر پایه جمعیت با بیش از 3/1 میلیارد نفر، پر جمعیت‌ترین کشور دنیاست و توسط حزب کمونیست چین در قالب نظام تک‌ حزبی اداره می‌شود. این حزب بر ۲۲ استان، ۵ منطقه­ ی خود مختار، ۴ شهر با مدیریت مستقیم (پکن، تیانجین، شانگ های و چونگ ‌کینگ) و ۲ منطقه ­ی اداری ویژه­ ی خود مختار هنگ کنگ و ماکائو حکومت می‌کند. چین چشم ‌اندازهای طبیعی متنوعی دارد از استپ‌های جنگلی و بیابان‌هایی چون گبی و تکله‌ مکان در ناحیهٔ خشک شمالی نزدیک به مغولستان و سیبری روسیه گرفته تا جنگل‌های زیر گرمسیری در سرزمین‌های مرطوب جنوبی نزدیک به ویتنام، لائوس و برمه. مناطق غربی کشور ناهموار است و رشته‌ کوه‌های هیمالیا و تیان شان مرز طبیعی آن را با هند و آسیای میانه ترسیم می‌کنند.

در مقابل، نواحی شرقی این کشور کم ‌ارتفاع است و با ساحلی به طول 500/14 کیلومتر در جنوب شرقی با دریای جنوب چین و در شرق با دریای شرق چین همسایه ‌است که در سوی دیگرش تایوان، کره و ژاپن قرار گرفته‌اند. دریای زرد نامی است که به شاخاب شمال دریای چین شرقی و غرب شبه جزیره کره داده می‌شود که در نزدیکی اقیانوس آرام است و رود یانگ تسه یا همان رود زرد به آن می‌ ریزد. نام این دریا از ذرات شن و ماسه ناشی از طوفان­ های شن و ماسه کویری گوبی می­ آید که سطح آب را به رنگ زرد طلایی تبدیل می­کند. ساحل خلیج بوهای و دریای زرد از رودخانه یالگو در شمال شروع شده و به رودخانه یانگ تسه در جنوب می­رسد. در کنار خط ساحلی دریای زرد زیستگاه ­های طبیعی مانند دلتاها، سیلاب­ ها، سواحل سنگی، جزایر و گودال­ ها و هم چنین مناظر فرهنگی مانند آثار نمکی، حوضچه­ های ماهی و مزرعه برنج وجود دارد.

رسوبات و مواد مغذی به طور مداوم از رودخانه یخ زده و رودخانه یانگ تسه که در میان ده­ها رودخانه بزرگ جهان قرار دارند و دیگر رودخانه­ ها از جمله رودخانه یالو، رودخانه لیائو، رودخانه لوآن و رودخانه یخ تخلیه می­ شوند تا به بزرگ­ترین در جهان تبدیل شوند. سواحل دریایی روند مدوم تجمع رسوبات و فروپاشی انبارهای قار همچنان به شکل گیری چشم انداز و اکوسیستم زمین شناسی در ساحل دریای خلیج بوهی و دریای زرد کمک می ­کند و آن را یکی از متنوع­ ترین و بارور­ترین سواحل در جهان می کند. این مناطق یک زیستگاه کلیدی برای پرندگان مهاجر در قسمت­ های شرقی آسیا-استرالیا هستند. علاوه بر این، زیستگاه­ های تشکیل شده توسط هزاران سال فعالیت­ های انسانی، از جمله زمینه­ های برنج و کارهای نمکی، هم چنین مکان­ های توقف برای پرندگان مهاجر را در دورههای خاص سال فراهم می ­کنند.

این منطقه دارای زمستان­ های سرد و خشک است که از اواخر ماه نوامبر تا مارس ادامه دارد. میانگین دمای ماه ژانویه در شمال -10 درجه سانتیگراد و در جنوب 3 درجه سانتیگراد است. سامرز در ماه­ های ژوئن و اکتبر سالانه با طوفان مکرر مرطوب و گرم می ­شود. دمای هوا بین 10 تا 28 درجه سانتیگراد است. میانگین بارندگی سالانه از حدود 500 میلی متر در شمال تا 1000 میلی متر در جنوب است.