معرفی خانه توریستی دومینگوئز اسپانیا

معرفی خانه توریستی دومینگوئز اسپانیا

آلخاندرو دلاسوتا مارتینز در گالیسیا در شمال غربی اسپانیا به دنیا آمد و در رشته ریاضیات در دانشگاه سانتیاگو د کامپوستلا به تحصیل پرداخت. او در دهه ۱۹۳۰ در جنگ داخلی اسپانیا شرکت داشت و حرفه واقعی خود را یافت و در روزهای آموزش معماری در اسکولا سوپریور دی مادرید حاضر شد. او در مدتی طولانی از حرفه بعدی خود به عنوان یک معمار در بخش دولتی در خدمات پستی اسپانیا کار کرد. در ضمن به یک مدرس برجسته معماری نیز تبدیل شد؛ هم اکنون به عنوان یکی از پایه گذاران معماری مدرن اسپانیا شناخته می شود. در خارج از اسپانیا او را با دو اثر عمده اش مربوط به اوایل دهه ۱۹۶۰ می شناسند؛ یعنی ساختمان دولت در تاراگونا و جیمناسيا ماراویلاس در مادرید. در دهه ۱۹۹۰ معماران اروپایی پیشرو خاصی، به بررسی این ساختمان ها پرداخته و در قوت و ابتکار آن ها راهی به بیرون از بن بست پست مدرن و های تک یافتند.

خانه دومنیگوئز در حومه شهر پانته ودرا، زادگاه دلاسوتا این ابتکار و قوت ویژه را به نمایش گذاشته است. این طرح با یک ایده قوی هدایت می شود: تقسیم زندگی روزانه به دو قلمرو، قسمت فعال و قسمت مخصوص تفکر. فضاهای درون گرایی که باید در آنها استراحت کرده و به تفکر پرداخت، از فضاهای برون گرایی که معاشرت در آن ها انجام می شود، جدا شده اند. این نوع تفکر در عمل چیزی بیش از تقسیم بندی ساده، میان قسمت های خواب و بیداری است. اما در اینجا الگوی نرمال این تقسیم بندی معکوس است؛ یعنی فضاهای نشیمن و زندگی روزمره، در طبقه بالا و اتاق خواب ها در طبقه پایین هستند و نیز جداسازی این قسمت ها، سخت گیرانه تر از حالت عادی است. میان این دو زون یک طبقه همکف فرضی (که در حقیقت کمی از تراز خیابان بالاتر است) به هوای تازه راه دارد؛ صرف نظر از یک هال ورودی کوچک که دارای پلکان اصلی به آسانسور می باشد.

مکعبی با سقف مسطح در بالا که حاوی فضاهای نشیمن و زندگی روزمره است با ۹ ستون نگه داشته شده است. اینجا ست که به نظر می آید معماری می گوید، که این خانه ای واقعی است و دارای قسمتی است که میهمان ها می توانند به آن دعوت شوند و بیش تر اتفاقات در آن رخ می دهد. این مکعب بر روی پیلوت، با پنجره های بزرگ و باغچه ای در سقف، شبیه طرح های کوربوزیه مثلا ویلا ساووی می باشد. پلان در داخل خود، پلانی کاملا متداول و روزمره است. قسمت نشیمن و ناهار خوری نیمی از فضا را اشغال کرده و نیمه دیگر را برای آشپزخانه و کتابخانه که در دو سمت هسته خدماتی هستند باقی گذاشته است.

پایین پله ها در دنیایی زیرزمینی، همه چیز درهم فشرده است. در این جا پنج اتاق خواب وجود دارد که یکی از آن ها به صورت خوابگاهی کوچک برای اسکان چهار کودک طراحی شده است. هر اتاق خواب دارای حمام مستقل خود بوده و اتاق خوابگاهی دارای دو حمام می باشد؛ علاوه بر این یک قسمت مخصوص خدمه، در پشت پارکینگ وجود دارد. ما خود را در زیر زمینی فرضی می یابیم ولی این سایت شیب دار به گونه ای شکل داده شده است که اکثر اتاق ها دارای پنجره هستند. این قسمت زیرزمینی خانه از قسمت باز آن پیچیده تر است؛ طبقه اتاق خواب ها دارای شکست نیم طبقه است که یک سرداب بزرگ در زیر قسمت بالاتر آن وجود دارد؛ یک محوطه بازی بزرگ نیز نیم طبقه بالاتر از این سرداب جای گرفته است.

این خانه از نظر کانسپتی بیشتر شبیه یک لنداسکیپ است تا یک ساختمان؛ سقف های مسطح در تراز های مختلف تبدیل به تراس هایی همراه با پله هایی در میان خود شده اند. مصالح اصلی آجر و بتن می باشند که از نظر وزنی و بافت در تضاد با جعبه شیشه ای و فلزی صیقلی شناور در بالا هستند. در دنیای خلق شده در بالا و پایین این خانه در سکویی با قاب ساز های فولادی به یک دیگر می رسند. سکویی که بالا آمده و خود را به سازه فوقانی می رساند و تبدیل به تراس نشیمن می گردد. با این تفاسیر این طرح هنوز یک جعبه است، جعبه ای که برای این سایت خاص طراحی شده است.