معرفی دو خانه دیدنی اروپا

معرفی دو خانه دیدنی اروپا

خانه زیبای مولر پراگ

خانه مولر، مطابق اظهار نظر کنت فرامتون، رامپلن مخصوص لوس را نشان می دهد. خانه در یک سایت شیب دار نسبتا کوچک و در میان خانه های منفصل دیگر مربوط به دهه ۱۹۳۰ قرار دارد و اکنون نیز جزء نواحی خلوت حومه شهر پراگ می باشد. قسمت های بیرون خانه کاملا تند و سخت هستند - یک قوطی ساده اندود شده که با پنجره های کوچکی سوراخ شده است . اما اثراتی از مجلل بودن در فضاهای داخلی ایوان ورودی عقب نشسته که با سنگ تراورتن پوشانده شده است مشهود است. یک کریدور کوتاه به هال ورودی منتهی می شود که کوچک بوده اما در تقارن و تناسبات خود کلاسیک است. در پس دیوار انتهایی، یک بازوی کوتاه پله به فضایی نسبتا رسمی در آستانه چارچوب در منتهی می شود که نقطه محوری کل پلان است.

کمی جلوتر، نشیمن مستطیلی شکل بلند و زیبایی با تناسب دو مربع به هم چسبیده در پلان ظاهر می شود. علاقة لوس به تقارن بلافاصله در جانمایی شومینه آجری قرمز، صندلی راحتی توکار که در تعادل با شومینه در انتهای دیگر اتاق است، سه پنجرۀ بلند در دیوار بیرونی مرتفع و نورهای سقفی جفت جفت آشکار می شود.

ورود به بنا به صورتی خارج از مرکز (اما هم محور با پنجره سمت چپ) انجام می شود و دیواری که از آن وارد می شویم، یک ترکیب بندی آبستره با بیان و شیر بک وید است تا یک حجم توپر. این دیوار با سنگ مرمر سیپولین آبی رگه داری پوشانده شده است که آن را بیش از یک دیوار ساده جلوه می دهد و اگر چه به سه طاق نمای مساوی تقسیم شده است، هر طاق نما با دیگری متفاوت است. در سمت راست محور استانه در، پله هایی به قسمت ناهار خوری منتهی می شوند و دارای دید به نشیمن از طریق طاق نمای انتهایی دیوار سنگ مرمر سیپولین هستند.

فضای ناهارخوری که برای جا گرفتن در جعبه کلی بیرون طرح بزرگ است؛ با کمی عقب رفتگی در پس ساختمان، یک تراس بیرونی برای اتاق خواب طبقه بالا ایجاد می کند. یک بازوی دیگر از پله ها در سمت چپ آستانه در به اتاق بانو منتهی می شود. این فضای کوچک که با چوب لیمویی رنگ پوشیده شده است حتی دارای یک شاه نشین کوچکتر در ترازی بالاتر است که از آن جا می توان از داخل پنجره مخفی (که شبیه حفره های جاسوسی بالاخانه خانه های اربابی قرون وسطایی بریتانیایی است) فضای نشیمن را مشاهده کرد. این فضاهای نشیمن ترکیب شده می توانند به عنوان یک مارپیچ در هم پیچیده منفرد مطرح شوند. کتابخانه مجاور اتاق بانو، در حقیقت اتاق آقای خانه بوده که با چوب درخت ماهون پوشیده شده و دارای یک میز تحریر مدرن و صندلی راحتی چرمی در دو سمت یک شومینه کاشی شده می باشد. اتاق خواب ها به طور ساده تری در طبقه بالایی که با پله ای (دارای نور گیر از سمت بالا در وسط پلان) قابل دسترسی هستند. لوس کلیه مبلمان تو کار را شخصا طراحی کرد که شامل گنجه ها، میزهای آرایش و میزهای پاتختی می باشند.

کارفرمای این طرح، یک پیمان کار ساختمانی متمول و دارای یک همسر و دختر جوان بود؛ بنابراین ساختمان، تعداد خدمه ای بیش از تعداد ارباب داشت. یک پلکان خدماتی کاملا مجزا، همراه با آسانسور مجاورش از اتاق های تاسیساتی زیرزمین تا سطوح نشیمن و اتاق خواب ها (که از نظر تئوری باید اتاق های خدمه در طبقه آخر بوده باشند) بالا رفته است. دکوراسیون یکی از این اتاق ها به سبک ژاپنی انجام گرفته است و خانواده از این اتاق در ارتباط با استخر شنایی که در سقف مسطح بزرگی تعبیه شده است استفاده می کنند. این خانه در سال ۲۰۰۰ با حفظ قاب های پنجره ای زرد روشن ساختمان قدیمی مرمت شده و هم اکنون بازدید آن برای عموم آزاد است.

خانه مالاپارت ایتالیا

گویا اقتباس دقیقی از پله های مقابل کلیسای آنونزياتا در لیپاری جزیرهای که مالابارت در سال ۱۹۳۴ در آن زندانی بود می باشد. برای دوره ای کوتاه در طول ساخت، ورودی اصلی خانه از طریق شیاری در میان بازوهای پله، مانند یک میستوریوم  در یک تئاتر رومی بود. این نوع آرایس دارای منطق عملکردی و فرمی قوی بود، اما نهایتا رد شد که شاید به دلیل احتمال جاری شدن سیل از آب دریا در هوای طوفانی بود.

مسدود کردن میتوریوم (ورودی آمفی تئاتر)، تأثیراتی مخرب بر روی پلان داشت؛ چرا که ورودی اصلی را در یک سمت به طبقه همکف منتهی می کرد و پلکان داخلی را در گوشه ای نامناسب به زور جای می داد. اطمینان از این بابت وجود دارد که مالاپارت یک آرایش متقارن را ترجیح می داد، مانند پلان سوئیت شخصی اش در انتهای دیگر ساختمان، همراه با حمام های دوقلو و کریدورهای T شکل آن.

برداشتن میتوریوم ارتباط میان نشیمن اصلی و تراس سقفی را از بین برد و در بنای ساخته شده نهایی، ارتباط میان این دو فضا به صورت پیچ در پیچ و مجموعة با پایین رفتن از ۱۶ پله و بالا آمدن از ۴۸ پله صورت می گیرد؛ اما برای مالاپارت تصویر خانه (و در نتیجه تصویر شخص وی) مهم تر از حل پلانی مؤثر بود. مقطع دیوار بادشکن، در تراس بدون فرم و حفاظ آن، بارها قبل از رسیدن به پیچ و خم زیبای آن تغییر داده شد. اتاق نشیمن شبیه آثار کلاسیک است که دارای یک مجسمه حجاری شده به نام دانزا اثر پریکل فازینی می باشد. بارها و بارها در طول دوره چهار ساله ساخت آن را تغییر داده بود کار کرد.