کارنامه فیلمسازی دیوید فینچر در سینمای هالیوود

کارنامه فیلمسازی دیوید فینچر در سینمای هالیوود (1)

دیوید فینچر در کلرادو بدنیا آمد و در همان خیابانی هم که در ابتدا زندگی میکرد، ازدواج نمود. از همان کودکی خود عاشق هنر بود و از نقاشی تا عکاسی را تجربه کرد. دیوید طبق گفته های والدینش، از همان کودکی به جای اینکه اسباب بازی ماشین و تفنگ از والدینش بخواهد، آرزو داشت دوربینی داشته باشد و بتواند از همه چیز و همه کس فیلمبرداری کند. او هنگامیکه فیلم بوچ کسیدی و ساندنس کید را دید، فهمید که راه خودرا پیدا کرده است.
او در ادامه فیلمی را از پشت صحنه این فیلم بدست آورد و با نگاه کردن آن مطمئن شد که عشق او همان سینماست. هفت ساله بود که پیش خودش فکر میکرد سینما و فیلم سازی چقدر جالب است. رفته رفته فیلمهای بیشتری دید و این علاقه در وجودش قوی تر شد. ضمن اینکه او در جایی زندگی میکرد که از خوش شانسی او، بسیاری از فیلمسازان و یا عوامل فیلمهای سینمایی در همان منطقه زندگی میکردند.

در حال حاضر او جزو معدود کسانی است که از آن منطقه بعنوان یک فیلمساز معروف و خوش فکر به جهان سینما معرفی شد و بسیاری از دوستان او، در حال حاضر طراح انیمیشن و طراح وب سایت و کسب و کارهای کوچکتر را در سینما بدست آوردند اما دیوید فینچر به چنین چیزی قانع نبود و میخواست که کارگردان درجه یکی در جهان باشد.
دیوید فینچر جزو کارگردانانی بود که بر خلاف خیلی ها به مدرسه سینمایی نرفت و ترجیح داد که در بازار کار مشغول شده و سینما را آنجا بیاموزد. او سه سال در مرکزی بنام آی ال ام مشغول به کار و کسب تجربه شد و به جای اینکه درس بخواند کار کرد. آن دوران برای او موقعیت و زمان بسیار خوبی بود تا در کارش پیشرفت کند. جلوه های ویژه دیجیتالی حسابی اوج گرفته بودند و فینچر در همان زمان این تکنیک ها را بخوبی آموخت. هزینه زندگی اش به خوبی از همین راه تامین میشد و به جای اینکه سالانه چند هزار دلار را خرج مدرسه و دانشگاه سینما بکند، مسائل خیلی بهتر و کاربردی تری را در همان بازار کار آموخت. البته هوش و استعداد بالای او نیز در این راه حسابی به وی کمک کرد و همین عوامل باعث شدند تا دیوید فینچر به کارگردانی تبدیل شود که تماشای فیلمهایش بعد از دهه ها هنوز هم برایمان شیرین و جذاب باشد.

دیوید فینچر جزو کارگردانانی است که در سینمای امریکا به نسل ام تی وی مشهورند. آنها فیلمسازی را از ساخت موزیک ویدئو برای ام تی وی آغاز کردند و به همین دلیل هم، فرم و استایل فیلمهای آنان تا حدودی به موزیک ویدئو شبیه است. او ویدئوهایی ساخته که معلوم است از همان ابتدا هدفش سینما و فیلمسازی بوده و ساخت موزیک ویدئو را به نوعی یک تجربه و دست گرمی برای خودش میدیده است. البته خودش اعتقاد دارد که هالیوود همیشه تظاهر میکند که به شما توجهی ندارد و خیلی هم عجیب است. باید مدت زمان زیادی را در همان منطقه زندگی کنید تا بدانند که شما واقعا میخواهید فیلمساز شوید. شما اگر آن دور و بر نپلکید آنها هم زیاد شما را جدی نخواهند گرفت. من سال 1933 بود که تصمیم گرفتم به آنجا بروم و در سال بعد نیز این اتفاق برایم افتاد و بالاخره وارد لس انجلس و هالیوود شدم. شاید بین هفت تا یازده سال طول کشید که بالاخره یک نما از یک فیلم سینمایی را اجازه بدهند من کار کنم و همیشه هم بابت ساخت آن فیلم ناراحت هستم. آن فیلمی است که دوست ندارم حرفش را با کسی بزنم و بهتر است که کسی در آینده نیز آن را نبیند.

در مورد فیلم بیگانه 3، نقل است که خیلی ها از این فیلم متنفرند ولی گویا خود فینچر بیش از تمام آنها از این فیلم تنفر دارد و هیچگاه حاضر نیست آن را تماشا کند. خودش میگوید که: من دو سال با این فیلم زندگی کردم و صبح تا شبم را مشغول فیلمبرداری آن کردم. من برای همه اتفاقات خوبی که باید سر فیلمبرداری می افتاد میجنگیدم و تا الان که به گذشته نگاه میکنم میبینم که چقدر روزگار سختی برایم بود و الان نیز حاضر نیستم که این فیلم را دوست داشته باشم. میتوانم بگویم که تنفری ذاتی نسبت به این فیلم دارم.
حتی اکنون که زمان زیادی هم گذشته نگاهم به فیلم بیگانه 3 تغییر نکرده و نه نسخه دی وی دی و نه دیگر نسخه های آن را حاضر نیستم تحمل کنم. بعد از این فیلم بود که دیدم شاید بهتر است برگردم سر همان کار قبلی و به همین دلیل بود که خواستم دوباره موزیک ویدئو بسازم. شاید فکر میکردم که دیگر شانس ساخت یک فیلم سینمایی را ندارم و بهتر است کاری را انجام بدهم که برای آن ساخته شده ام. او خودش این گونه گفته است که: یکی از نکات عجیب راجع به سیستم فیلمسازی هالیوود این است که در آنجا میتوان بهترین دستاوردها را بدست آورد و تا جایی که میتوان پیشرفت کرد اما این اتفاق تا زمانیکه بدترین شکست ها را نخورید به وقوع نمی پیوندد. من کسان زیادی را میشناسم که فیلمهایی ساختند که باعث خجالتشان شد و حتی فیلمی که من در بدو ورودم ساختم به مراتب از فیلم آنها هم بهتر بود اما آنها باز هم مشغول فیلمسازی بودند و با قدرت به کار خودشان ادامه میدادند. من با این موضوع متوجه شدم که چرا من میخواهم کم بیارم و قضیه را بیخیال شوم؟ به همین دلیل تلاش کردم که باز هم شانس خودم را امتحان کرده و فیلم دیگری بسازم با این تفاوت که حالا تجربه بیشتری دارم و حسابی قوی تر شده ام.

مدتی گذشت و فیلمنامه ای به دست من رسید از شخصی بنام واکر، این فیلمنامه به جهان من و فیلمهایم بسیار شبیه بود و به همین دلیل عزم کردم که هر طوری شده آن را بسازم و خودم را با همین فیلم به سینماگران هالیوودی نشان بدهم. من این فیلمنامه را سیزده بار بازنویسی کردم تا بالاخره همان چیزی شد که میخواستم. بالاخره کمپانی نیولاین سینما اعلام کرد که دوست دارد با من بر سر این فیلمنامه همکاری کند و طبیعتا من هم از خدایم بود که هر چه زودتر این فیلم را مقابل دوربین ببرم و بسازمش.