توصیه هایی در مورد تربیت کودک

توصیه هایی در مورد تربیت کودک

خلق احساس مسئولیت
سعی کنید کودک به واسطه بر عهده گرفتن مسئولیت های خاصی در خانواده، عضو حقیقی از خانواده باشد. لیستی از کارهای که می توانید برای کودک خود تعیین کنید:
- محدودیت تلویزیون: این شامل تعداد سی دی هایی که کودک شما تماشا می کند، نیز می شود. هر چه بچه کم تر تماشا کند، کم تر تحت تاثیر رسانه قرار می گیرد.
- واگذاری کارهایی، متناسب با سن:
بچه دوساله: کمک کردن در آب دادن گل ها، جمع و مرتب کردن اسباب بازی ها.
بچه های سه تا چهار ساله: کمک در کاشتن گل ها، کمک در چیدن و جمع کردن سفره.
بچه های چنج تا شش ساله: کمک در مرتب کردن تخت خواب و آویزن کردن لباس ها
بچه های بزرگ تر: بیرون گذاشتن زباله، خالی کردن جارو برقی، تا زدم لباس های شسته
یادگیری نه نگفتن

بزرگ ترین دشمن نه گفتن، دمدمی مزاج بودن است. نه گفتن برای والدین تک فرزند به مراتب دشوار تر از والدین چند فرزند است. البته باید توجه داشت که دیگر قرن نوزدهم نیست و نمی توان با بچه ها مانند اشیای دم دست رفتار کرد. باید احساسات و نیازهای آن ها لحاظ شود. این بدین معنی است که والدین باید با فکر عمل کنند، اما نباید به گونه ای باشد که قدرت تصمیم گیری را ازدست بدهند. خشنود کردن تک فرزند و برآورده کردن تمامی نیازها و درخواست های او، ممکن است یک شخص ترسو تحویل جامعه دهد که قادر به انجام دادن کارهایش بدون کمک شما و دیگران نباشد و نتواند با دیگران شریک شود. بچه ای که خیلی آزاد بوده و افراطی بار آمده است به بالغی تبدیل میشود که در حفظ روابط و مشارکت های کاری مشکل خواهد داشت. کودک باید عواقب رفتار خود را بفهمد و بداند آن رفتار چه اثری بر دیگران خواهد گذاشت. زمانی که والدین به شیوه ای منطقی و با دلیل نه بگویند، بچه ها یاد می گیرند که به افراد اطرافشان احترام بگذارند. هم چنین قبل این که والدین در مورد مساله ای به توافق برسند، نباید با او در مورد آن صحبت کنند. در وحدت است که قدرت وجود دارد.