پل پونته وکیو در فلورانس

پل پونته وکیو در فلورانس

پل پونته وکیو در فلورانس ، اولین نوع ساخته شده از این پل در کل فلورانس است. حتی گفته می شود این پل قدیمی ترین پل جهان به حساب می آید. با توجه به اسناد و مدارک تاریخی این پل از قرن دوازدهم در اینجا ساخته شده است و تاکنون نیز پابرجاست. رودی از داخل شهر فلورانس می گذشته که تنها راه عبور ان از زیر این پل بوده است. البته از زمان ساخت این پل تا کنون چندبار مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته است. پلی که توانسته است در دوره های مختلف از گزند و آسیب سیل در امان نبوده و در سال 1333 به دلیل بالا آمدن آب به کلی تخریب شده است اما مورد بازسازی قرار گرفته و اکنون در نهایت زیبایی و قدمت در این شهر برجای مانده است و می توانید در بازدیدهای خود از فلورانس از اینجا نیز دیدن کنید.

آنچه امروزه در سیمای این پل می بینید به سال 1345 برمی گردد. جورجوی واساری کتابی به نام زندگانی موفق ترین نقاشان، مجسمه سازان و معماران ایتالیایی دارد که در آن بازسازی پل پونته وکیو را به تادو گاندی نسبت می دهد. بازسازی ای که در بعد از سیلاب 1333 صورت گرفت. برای یادبود این حادثه نیز یک ساعت خورشیدی بر روی پل نصب شد که امروزه نیز می توانید در بام مغازه ای در همسایگی بنای سلینی آن را ببینید. بر روی پایه ی این ساعت خورشیدی نوشته ای حک شده است که در واقع حادثه ی خطرناک سیل را نشان می دهد که وحشت مردم فلورانس را در سیلاب 1966 موجب شد.

سیلابی که در سال 1333 اتفاق افتاد، مجسمه ی مریخ را که به آن استیوپید استون می گفتند و بر روی پونته وکیو نصب شده بود تخریب کرد و از بین برد. دانته آلگیری یکی از معروف ترین شعرای ایتالیایی قرون وسطی است که در شعر معروف کمدی الهی خود، به این پل اشاره می کند. بعلاوه نوشته ای بر روی این پل وجود دارد که اشعار این شاعر معروف را نشان می دهد. در گذشته در اطراف این پل، چهار برج وجود داشته است اما امروزه تنها یکی از این چهار برج باقی مانده است. قوسی که در ساخت این به کار رفته است اولین کاربرد در کل پل های اروپاست. در کنار اینها مغازه های جواهر فروشی و زرگری بسیار معروفی در اطراف این پل وجود دارد که در نوع خود بسیار دیدنی هستند. معماری این پل گام ها از زمان خود جلوتر بوده است. بگونه ای که بعدها در ساخت دیگر پل ها همچون پل ریالتو در ونیز از آن استفاده شده است. اگر چنانچه فیلم جهنمی به کارگردانی دان براون را دیده باشید، وی به تراژدی رخ داده اشاره می کند که حیرت و بهت مردم فلورانس را بر می انگیزد. در طول قرن ها، مغازه هایی در طول این پل وجود داشته است که در اختیار مسولین شهر فلورانس بود و از آنها بعنوان درآمدزایی استفاده می کرده اند. بعدها از میانه های قرن پانزدهم به بعد این مغازه ها جای خود را به قصابی ها و دباغ خانه ها دادند. شاید بدین گونه مسولین بتوانند انباشت تفاله های سطح شهر را کم کنند.

اگر به این پل نگاه بیندازید، فضاهایی را می بینید انگار به پل الحاق شده اند. این فضاها همان کارگاههایی هستند که قصابی ها و دباغ خانه ها اضافه کرده بودند. جورجیو واساری، سالنی را برای خانواده ی متمول مدیچی ساخته بود که در واقع مسیری سرپوشیده بود که قصر پلازو پیتی را به پالازو وکیو وصل می کرد و اعضای سلطنتی از روی این پل به طرف دیگر که کاخ دوم آنها بود می رفتند. یکی از دلایل اینکه آنها از این راه می رفتند این بود که بوی بدی که در آن دوران از مغازه های اطراف آرنو به مشام می رسید را خانواده ی مدیچی حس نکنند. در سال 1593، فردینالد اول دستور داد تا قصابی ها  ودباغی گر ها محل خود را عوض کنند و مغازه های خود را به زرگرها بدهند. همین امر سبب شد تا این پل به مکانی مطبوع تر و دلپذیرتر تبدیل شود.

در مورد این سالن واساری داستانی وجود دارد که جالب است بدانید. این پروژه شامل تخریب کردن چند ساختمان شخصی بود که در مسیر سالن واساری قرار می گرفتند. از جمله امکاکی که مزاحم ساخت این پروژه بودند ساختمان های دلانینا، موزه افیتزی، لونگارنو ارکیبوزیر، پونته وکیو، ویا دی باردی و ویا گوئی چیاردینی بودند. در این میان صاحب آخرین برج باقی مانده در این پل که خانواده ی مانلی بودند با تخریب ملک خود به شدن مخالف بودند و حاضر نبودند این برج خراب شود. برای این خواسته ی خود نیز به دوک اعظم، کوسیموی اول روی آوردند. مردم نیز پشت آنها بودند و در اعتراضات شرکت می کردند. که در نتیجه کوسیموی اول موافقت خود را مبنی بر خراب نکردن این پل اعلام کرد و این است که امروزه این برج برجای مانده است.

در مرکز و وسط این پل مجسمه ای نیم تنه از معروف ترین زرگر فلورانس، یعنی بن ونوتو سلینی را مشاهده خواهید کرد. تاریخ نصب این مجسمه به سال 1901 برمی گردد. سلینی یک فرد بسیار پر شور و ذوق بود و نزدم مردم از احترام و شهرت زیادی برخوردار بود. در بسیاری از درگیری ها و منازعات پیشم قدم بود و در آخر هم بوسیله ی سیست قضایی آن زمان به مجازان اعدام رسید. سلینی آثار بسیار زیبایی از طلا دارد و در کنار این نیز می توان به مجسمه ی پرسئوس با سری از الاهه به نام مدوسا نام برد. علاوه بر اینها شرح حال نویسی به نام «زندگی» دارد.

پل بسیار زیبای پونته وکیو تنها پلی است که در طی جنگ جهانی دوم در فلورانس از بین نرفت. این پل را شاهکاری از معماری و هنر می دانند. پلی که به زعم خیلی ها قدیمی ترین پل ساخته شده در جهان به حساب می آید.

پیشنهاد ما این است که در سفرهای خود حتما از این پل بسیار زیبا دیدن کنید و در کنار آن به بازار زرگرها نیز سر بزنید که این مغازه ها از شهرتی جهانی برخودار می باشند.