بررسی فضاهای نمایشی در تهران

بررسی فضاهای نمایشی در تهران

پدیده های هنری، عناصری مانا و پویا می باشندکه گذشت زمان، ارتفاع جذبه شان را می افزاید و صد البته این پویایی وابسته به نگرش انسانی است تا در دیالوگ هایی که با اثر هنری برقرار می کند، جذبه های اثر هنری شود و بتواند چون قابله ای ماهر، نشانه های زیبایی را از زهدان پدیده هنری بیرون کشد و تا انسان بر معرفت عقلی و بالاخص قلبی خود و به دیگر سخن بر شناخت حصولی در سوی خود نیفزاید، این مهم میسر نمی شود.

تاریخچه تئاتر شهر

در سال ۱۳۶۹ مقدمات ساخت بنای تئاتر شهر تهران فراهم و پس از تهیه نقشه ها، کلنگ بر زمین زده شد. ساختمان بی نظیر تئاتر شهر تهران به شکل یک دایره، و با طرحی از بیژن انصاری و مهندس ناظر، سردار افخمی، طی پنج سال ساخته شد و بالاخره تئاتر شهر در روز هفتم بهمن ماه سال ۱۳۵۱ گشایش یافت. این بنا در ضلع غربی پارک دانشجو واقع در چهارراه ولیعصر قرار گرفته و ساختمانی دایره ای شکل دارد. در حال حاضر این مجموعه دارای تالارهای اصلی، چهارسو، سایه، قشقایی و کارگاه است. گنجایش تالار اصلی ۵۷۱ نفر است و از تمام تجهیزات فنی، صحنه گردان الکتریکی، آسانسور دکور، سیستم آویزهای بالارونده برای دکور، دهنه متحرک صحنه، پرده و امکانات سینمایی، سیستم کامل نور و صدا و دستگاه های کنترل کننده برخوردار است. بنای تئاتر شهر  تهران در آغاز فعالیت توسط سازمان جشن هنر اداره می شد، سپس به رادیو و تلویزیون واگذار شد و پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران با حکم شورای انقلاب اداره این مجموعه به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی محول شد.

تاریخچه تالار وحدت

در حدود ۳۷ سال پیش در مکان کنونی تالار وحدت، هنرستان پسرانه ای در کنار تالار فرهنگی - که اولین ارکستر به نام ارکستر بلدیه تهران، در این تالار برنامه اجرا کرد - بود، که با سرپرستی وزارت فرهنگ و هنر آن دوره و طی تفاهمی که دکتر ریاحی و دکتر آریان پور داشتند، قرار بر این شد که در مکان هنرستان سالنی برای اجرای برنامه ها - با تفکرات آن زمان - که بعد به سالن اجرای اپرا و باله معروف شد، توسط مهندس آفتاندلیان - که مسیحی هم بود - در طی یک سال با سرعت خاصی ساخته شود.

مجموعه نشریاتی که به نام رودکی در دسترس است، مبین این مطلب می باشد، که تا پیش از انقلاب، برنامه های اپرا و باله در صدر برنامه ها بوده و گروه های تئاتر خارجی نیز فعالیت می کردند.

یکی از افرادی که هنوز از آن تاریخ در تشکیلات تالار وحدت حضور دارد و به عنوان یک تاریخ زنده می باشد، مهندس زعیمی است. کارگاه های جانبی هم پشتیبان بخش فنی بودند و در مورد خود خصوصیات تالار گفته می شود که تا امروز مشابه سازی صورت نگرفته است.

تالار حدود ۲۹ هزار متر زیر بنا و ۷ طبقه دارد. بخش های تأسیسات در ضلع جنوبی - یکی در میان - در مجاورت برج اصلی تالار که حدود 36 متر از سطح سن تا قسمت نهایی که به قسمت های مکانیکی و ماشینی تعلق می گیرند، بنا شده است. تالار حدود ۸۰۰ نفر (۷۰۰ صندلی و ۱۰۰ نفر ایستاده) ظرفیت دارد که شامل سه طبقه بالکن می باشد و طبقه همکف تالار به صورت نعل اسبی طراحی شده است. تجهیزات آکوستیکی، صوتی، تصویری، نورپردازی و سیستم های فنی توسط کشور آلمان تعبیه شده است. تالار وحدت در زمان تأسیس جزء ۱۰ سالن مجهز دنیا به شمار می رفته است.

تالار مولوی

تالار مولوی یکی از سالن های نمایش شهر تهران است و در خیابان ۱۶ آذر در نزدیکی میدان انقلاب قرار دارد. این تالار از هنگام تأسیس تاکنون میزبان نمایش های تأثیرگذار بسیاری بوده است و بیش تر به نمایش های موج نو و تئاتر تجربی اختصاص دارد. تالار مذکور از دو سالن تشکیل شده است: سالن اصلی و سالن کوچک.

استعاره ها، کنایه ها و تشبیه های بیش تری را می توان در اثر هنری به نظاره نشست و چنین است که ما چون قابله ها از زهدان اثر هنری، رموز و نشانه ها را به عالم ماده، منتقل می کنیم و نیز چنین است که زیبایی های پنهان در اثر هنری، نقاب از چهره بر می دارند. بر این باورم که باید با نگاه ژرف تری از دیده عقل جانمان به اثر هنری بنگریم.