بیشعوری در محیط کار تجاری

بیشعوری در محیط کار تجاری

در تمام مقالات بانکی، مباحث مشتری مداری، ارتباط موثر با مشتریان، مباحث اقتصادی به وفور یافت می شود. اینجانب، ریشه یابی رفتاری و نوع ارتباط متقابل و نحوه برخورد بین پرسنل که در عملکرد آن ها تاثیر بسزایی دارد، و آرامش محیط کاری را در برمی گیرد را، به تصویر مختصر ذهنی نشانده ام. در رابطه با محیط کاری و شرایط مختلف آن، هر شخصی تحلیل و طرز تفکرعلمی خود را، دارا می باشد. شاید یک محیط کاری از نظر شرایط ظاهری و فیزیکی، تشکیل شده از میز، صندلی، کامپیوتر و ابزار های مختلف کاری و نوع چیدمان آن می باشد. چیدمان فیزیکی محیط کاری، معقوله ی اصلی و مهم برای آرامش و افزایش کارایی پرسنل می باشد. پس به بحث آرامش روانی در محیط کاری می پردازیم. خیلی از افراد علاقه مند هستند که در محل کار خود به پیشرفت شغلی دست پیدا کنند و برای آن بسیار تلاش می کنند. آن ها توقع دارند، چه از نظر حقوق یا برخورد مدیران با پرسنل، رفتار های یکسانی انجام شود. شاید در ذهنیت ها اینگونه بر داشت شود که محیط کاری باید به بهشت مبدل شود، باید خاطر نشان کرد که صحبت های اینجانب، صد درصد محیط کاری مناسب را در خواست نمی کند و اکتفا می شود به حداقل محیط آرامی که توسط خود پرسنل، اداره می شود. مبحث بیشعوری در محیط کار تجاری، برای توهین به ارزش اشخاص، بیان نشده است و فقط جنبه ریشه یابی و اصلاح دارد.

می توانیم اشخاص ناهنجار در محیط کاری را به چند دسته تقسیم کنیم:

دسته اول، آدم هایی هستند که خود را عقل کل دانسته و اگر اشتباهی انجام دهند و از آن ها انتقادی شود، نمی پذیرند و حرف حرف خودشان است.
در اینجا بهتر است از رفتاری استفاده کنید که فرد، سخن شما را بشنود و بپذیرد. در حین صحبت، با اینگونه افراد در ابتدا از او تمجید و ستایش به عمل بیاورید و پس از آن انتقاد نمایید تا بپذیرد.

دسته دوم، افرادی هستند که عاشق بحث کردن می باشند. اینگونه آدم ها به دنبال آن هستند که صدایشان بلند و رسا، بین همه شنیده شود. به همین علت در مباحث دیگران دخالت و اظهار نظر می کنند و یا با مخالفت و بحث های تند، صحبت خود را به کرسی می نشانند.
در این جا، اجازه دهید تا فرد گوینده از هرگونه صحبتی خالی شود و بعد از آن شما هم نظرات خود را ابراز نمایید. حرف حق، همیشه جایگاه خود راحفظ می کند و پیروز می شود.

دسته سوم، افرادی هستند که در طول زندگی فقط منم منم می کنند و خود را بزرگتر از آنچه که نیستند، می بینند. به صورت خودخوهانه خود را مالک همه چیز می دانند. چه استحقاق آن را داشته باشند و چه نداشته باشند.
در رابطه با اینگونه افراد و در برخورد با آن ها هیچگونه پیشنهادی نمی شود و بهتر است تا فقط به پیشرفت کاری خودتان فکر کنید و در مقابل مدیر مجموعه، قابلیت ها و استعداد و ایده های خود را نشان دهید. در صورتیکه آن شخص از ایده های شما کپی برداری کرد و آن را ارائه داد، در آنجاست که باید با رییس خود صحبت کرده و وصورت رفتاری زشت او را مشخص نمایید.

دسته چهارم، افراد لجباز و خود راٌی می باشند. اینگونه افراد به درد فعالیت های گروهی و کار های تیمی نمی خورند. چون در آخر، علاقه مند هستند تا هدف و نیت خود را پیش ببرند و این نظر را دارند که کار آن ها از همه بهتر است و پیشه ی تک روی را، طی می کنند.
در ابتدا با اینگونه افراد باید با آرامش صحبت کرد و نظرات خود را، توضیح دهید و صحبت های شما به صورت دستوری نباشد. اگر توجیه نشد، او را به حال خود بگذارید تا موضوعی را که در پیش گرفته است، انجام بدهد و زمانی که با شکست مواجه شد، خودش متوجه اشتباهش می شود.

دسته پنجم، آدم های زیرآب زن و حراف هستند. اینگونه افراد علاقه مند هستند تا شخصیت شما را در مقابل دیگران، پایین بیاورند و خودشان در محیط کاری به اوج برسند. از هرگونه بدگویی در پشت سر، دریغ نمی کنند. که شخصیتی بس انزجار آور می باشند.
بهتر است با اینگونه افراد، رو در رو صحبت کنید و به آن ها بگویید همه چیز را می دانید و دلایل رفتار و صحبت های او چیست و چه خصومتی پشت آن است؟ این مطلب را خاطر نشان شوید، شخصی که پشت دیگران بدگویی می کند، خود دارای آن خصلت های بد است و دیگران را آنگونه می بیند. در صورتیکه صحبت های شما را نپذیرفت و انکار کرد، مهم نیست چون شما کار خود را کرده اید و حساب کار دستش آمده است.

دسته ششم، افرادی هستند که اشتباهات خود را به گردن نمی گیرند و دیگران را مقصر جلوه می کنند و این مساله باعث متضرر شدن کل مجموعه می شود.
می توان گفت در صورتیکه شما هم مقصر بودید، قسمتی از مسوولیت اشتباه خود را بپذیرید و اگر اصلا دخالتی در این موضوع نداشته اید، آن را به رییس مجموعه اطلاع دهید.

دسته هفتم، افرادی هستند که مدام از زندگی خود شکایت می کنند و به آنچه که دارند، راضی نیستند. به شخصه این موضوع را در بین همکاران خود به وفور دیده ام.
مطلب زیبایی خواندم که با آفرینش انسان، و فرود او بر روی زمین، خداوند، رزق مادی را هم به همراه او داده است. و حداقل نیاز های مادی را برای او برطرف می کند. اما رزق معنوی را در حد تلاشت به تو می دهد. شاید بر گرفته از آن سخن معروف باشد که ذهن ثروتمند، ثروت را جذب می کند و بنده با توجه به حقوق اندک ماهیانه ای که کمتر از سایر همکاران دریافت می کنم و شاید در سخت ترین شرایط هم قرار گرفته باشم، اما این را خاطر نشان کرده ام "من ثروتمندم" این باعث شده است که همیشه از آسمان، برای من ثروت سرازیر شود و در واقعیت هم اینچنین بوده است. و برگرفته از آن ضرب المثل زیبا است که، شکر نعمت، نعمتت افزون کند.

دسته هشتم، افرادی هستند که به جای کار و پیشبرد اهداف کاری، به دنبال جستجوی جزییات شخصی زندگی دیگران هستند و در ارتباط با موضوعاتی که هیچ آگاهی از آن ندارند، آنگونه که دوست دارند، قضاوت و تحلیل های متخصصانه خود را، به عمل می آورند. و اشخاصی هستند که قضاوت می کنند، شایعه می سازند و از آب گل آلود ماهی می گیرند تا در محیط سخت کاری خود، با قضاوت و تخریب و شایعه پراکنی درباره دیگران، تفریح کنند.
جمله ای از کتاب بیشعوری، اثر دکتر خاویر کرمنت، خواندم که بسیار زیبا، واژه بیشعوری را ترجمه کرده است.
"بیشعور، کسی است که رفتار وقیح و نفرت انگیزی را به صورت کاملا ارادی و عمدی از خود بروز می دهد و از ایجاد اختلالی که در کار ها به وجود می آورد و آزاری که به دیگران رسانده است، قلباً خوشحال می شوند."
متاسفانه محیط کاری به محیطی غیر حرفه ای مبدل شده است. و اگر شخصی هم در حال تلاش برای مقاصد کاری خود هم باشد، به علت ساختن مسائل دروغ و حاشیه ساز افراد بیکار و سودجو، دیده نخواهد شد. تجربه ثابت کرده است که با اینگونه افراد، نباید درگیر شد و با مقاومت، تلاش برای رسیدن به موفقیت، آن ها را با اشتباهشان مواجه کرد و با موفقیت خود، زیر سوال برد. (ثابت کردن قدرت و هدف کاری)

دسته نهم، افرادی هستند که تفریح مورد علاقه آن ها تحقیر دیگران می باشد و ریشه در این دارد که فرد تحقیر کننده، خود در گذشته تحقیر شده است و در مقابل اینگونه افراد ابداً نباید جبهه گرفت ویا بحث و دعوا کرد. هدف اصلی آن ها فقط عصبانی کردن ما و خشنود سازی آن ها است. با لبخندی زیبا از کنار آن ها بگذرید و مطمئن باشد که به مرور از این کار خود صرف نظر می کند. بنده با تحلیل حداقل این مباحث، خواستارم تا همکاران در رفتار های نامناسب خود تجدید نظر کرده و آن را بهبود ببخشند. تمامی این مباحث برای خود سازی پرسنل موسسات و مجموعه ها در محیط کاری می باشد.
سعی داشته باشیم، در ابتدا برای اصلاح و عادات و رفتار های نامطلوب از خودمان شروع کنیم.