معرفی ویلا نیوتن رود لندن

معرفی ویلا نیوتن رود لندن

دنیس لسدان اغلب به عنوان طراح تئاتر ملی ساحل جنوبی لندن که برخی آن را دوست دارند و برخی از آن بیزارند، شناخته می شود. شاهزاده ولز این طرح را تشبیه به یک مرکز انرژی اتمی نموده است؛ اما فرم طبقه طبقه آن با عرشه هایی باز در تراز های متعدد که مشاهده کنندگان تئاتر می توانند از آنجا مناظر وسیعی از رودخانه تیمز را ببینند، یک نمونه آزمایشی شهری اصیل و مقتدر می باشد.

السدان پس از دهه ۱۹۵۰، علامت خاص مدرن خود را توسط تطبیق با چند گونه ساختمان، شامل خانه سازی چه برای فقیر، چه برای غنی ارائه داد. اگرچه او قبل از جنگ جهانی دوم، هنوز مشغول یادگیری حرفه اش، با الگو گرفتن از کارهای استادان نسل اول بود، خصوصا لوکوربوزیه که کارهایش را به صورت دست اول در پاریس مطالعه کرد؛ به عنوان مثال واضح بود که پروژه دانشجویی سال ۱۹۳۵ او، برای آکادمی دانشجویان بریتانیایی و مستعمراتی، یک مدل از پاویلیون (نمایشگاه) سوئیسی لوکوربوزیه است.

در نقشه جهانی مدرنیستهای آن دوران، بریتانیا به عنوان ایالتی دور افتاده از آن، با کارورزهای محلی اندکی باقی ماند. قسدان در حال کار برای ولز کوتز طراح کانادایی آپارتمان های لاون رود در همستید واقع در شمال لندن بود که اولین پروژه مستقل و مهم خود را دریافت کرد: یک کارگاه و خانه در نیوتن رود، پدینگتون برای نقاشی به نام اف جی کانوی یک خانه مدرن می خواست و سلیقه السدان، نمونه برداری مجدد از کارهای لوکوربوزیه را ایجاب می کرد. ویلا کوک ساخته شده در ۱۹۲۶ در پاریس، به عنوان مدل او قرار گرفت: یک خانه چهار طبقه که به طور زمختی در پلان مربعی شکل بود و با دیوارهای کناری توخالی، همراه با یک باغچه سقفی ساخته شده بود. مدل لسدان از این خانه سرراست تر و میانه روتر است که شاید به دلیل اجازه طراحی محلی بوده باشد و یا بخاطر اینکه وی معمار ۲۳ ساله ای بود که هنوز از دانشگاه دور نشده و می خواست خود را کاملا در زبان ویژه مدرنیسم غوطه ور کند.

نمای روبرو تقریبا با نمای ویلا کوک همسان است و با دو پنجره نواری، یک ایوان سرپوشیده در طبقه بالا و یک عقب نشینی طبقه همکف در پس تک ستون یک پیلوت طراحی شده است؛ اما این طرح مرتب شده و با استفاده از کاشی های قهوه ای پایین دست و نیز بین پنجره های نواری، طرحی قابل تعمق می باشد؛ در حالی که ویلا کوک دارای پلان آزاد، پلکان خارج از محور، پارتیشن های قوس دار و نشیمن مرتفعی در یک سمت می باشد؛ خانه نیوتن رود  چهار مربع بوده و اساسا متقارن می باشد. درب جلویی خانه، درست در وسط و پشت یک ستون است و هال ورودی مستقیما به یک پلکان موجود در پشت خانه منتهی می شود.

نشیمن بزرگ موجود در طبقه اول، در کنار یک پنجره نواری کاملا مدرن که تمام عرض را فرا گرفته است و دارای طاقچه مزین و بازسازی شده ای در بالای شومینه به سبک باروک (سبک معماری قرن ۱۸) می باشد قرار دارد؛ اما حتی این ترکیب سورئال (سبک هنری که به غیر طبیعی بودن، اعوجاج و رویایی بودن اثر هنری می پردازد) دارای رویه لوکوربوزیه در  باغچه سقفی آپارتمان بیستگو در سال ۱۹۲۹ در پاریس است. دو اتاق خواب جلویی در طبقه دوم، یک پنجره نواری را بین خود به اشتراک گذارده اند. یک پلکان کوچک مجزا در گوشه ای از این طبقه به یک کارگاه زیر شیروانی می رسد که دارای پنجره های بلند رو به شمال و یک تراس با دید بر فراز خیابان، از میان بازشویی بزرگ می باشد که شبیه پنجره ای بدون شیشه است.

خانه نیوتن رود به خوبی نسبت به همسایگان خود عقب نشینی کرده است، تا اینکه اکثر فضای سایت به یک جلوخان محوطه سازی شده نیمه عمومی اختصاص یابد. فضاهای نشیمن اصلی، هیچ تماسی با کف محوطه ندارند فضایی در پشت خانه که احتمالا یک باغچه خصوصی است، توسط محدوده ای از ساختمان که حاوی اتاق خواب های خدمه است اشغال شده است. ویژگی های خاصی از خانه مانند قرار دادن نشیمن در طبقه اصلی ساختمان و استفاده از آجر کاری در دیوارهای کناری، یاد آور خانه های سنتی شهر لندن است. اگرچه  این طرح تاحدی یک کپی از کارهای لوکوربوزیه است، اما اولین قدم در خلق مدرنیسم بریتانیایی است.