پیشینه تاریخی نام شهر کرمان (قسمت دوم)

پیشینه تاریخی نام شهر کرمان (قسمت دوم)

و پرستشگاه بودایی ها را بهار و یا ویهارا می نامیدند. که هم اکنون چابهار در سیستان و بلوچستان و نوبهار در بلخ از نمونه های بارز آن، وجود دارد. جدا از آیین بودایی، آیین هند و بت پرستی و مار پرستی رواج داشته است. اردشیر با هفتواد بت پرست و مار پرست، یک جنگ مذهبی راه انداخت. پس شکست هفتواد و کشتن وی توسط اردشیر، اردشیر آن بتکده را، ویران ساخت.

بکرد اندر آن کشور آتشکده/ بدو تاره شد مهرگان و سده

اردشیر، نام آن شهر را هرموز نام نهاد. تا به جای بودا، نام خداوند در آن شهر گسترده شود. افسانه مار در تمام افسانه ها بوده است. جنگ بین خوبی و پاکی بر پلیدی و بدی. از فریدون، گرشاسب، رستم، هرکول و... گرفته تا حضرت موسی و پیامبر یهود که با عصایشان مارها را بلعیدند. پس اردشیر برای به پا ساختن دین خداوند و نابودی مارها و اژدها، تنها نبوده است و مارکشی نمادی از پیروزی و قدرت بوده است. پس در منطقه کرمان، کرم نماد مار و اژدها بوده است. البته نام کرمان برگرفته از کلمه کرم نیست. و از طرفی اگر این نام (کرم) نماد پستی و بی دینی بود، صد در صد اردشیر نام شهر را عوض می کرد و یا حتی نوادگان اردشیر به کرمان شاهی بودن خود افتخار نمی کردند. حتی شاه کرمان (اردشیر) در منطقه سردسیر حکومت می کرد و جدا از هفتوادی که در منطقه گرمسیر بود می زیست.

پس متوجه می شویم که:
- کرمان دارای مناطق گرمسیر و سردسیر بود.
- در منطقه گرمسیر آن آیین های بودایی و بت پرستی گسترده بود.
- جنگ اردشیری که در منطقه سردسیر بود، با هفتوادی که در منطقه گرمسیر بود، یک جنگ مذهبی بود.
- افسانه جنگ اردشیر از این سو آغاز شد که در جایی به اسم کرمان زندگی می کرد که مردم آن شهر کرم پرست بودند.

از سنگ نبشته های داریوش هخامنشی اینگونه بر گرفته می شود که، کرمان جایی بود که چوب یاک زیادی داشت و برای ساختن کاخ ها، از آن استفاده می کردند. مردم کرمان تیره ای از پارسیان بوده اند. چنانچه پیدا است نام شهر کرمان را در تاریخ آن بصورت نامعلوم پیدا نکردیم. نام کرمان را در اوستا و سانسکریت تجزیه و تحلیل می کنیم. کِر در واژه ی سانسکریتی، به چند گونه معنا می شود. کِرمن به معنای کار و کوشش، کرمانا به معنای کارکن و کوشا و کرمینه به معنای ماهر و استاد و کرمان بندو به معنای وظیفه شناس است. یک ریشه کِر در اوستا به معنای کشتن و جنگیدن است. باتوجه به تحقیقات گسترده و تلفظ معناهای مختلف آن، اینگونه تعبیر می شود که معنای کرمان، کارکن و کوشا است. کرمان از شهرهای تاریخی کهن باستانی است که در یونانی به کارامانی تلفظ می شود. حمزه اصفهانی بنای شهر را، به اسم اردشیر (به اردشیر) نامیده است. او عقیده دارد که بنیان گذار پایه های شهر کرمان، اردشیر بزرگ بوده است. عرب ها، از آن به عنوان بردسیر و یا بردشیر نام برده اند و ایرانیان آن را گواشیر نامیده اند. یاقوت حموی، از کرمان به نام های جواشیر، جواسیر، و گواشیر یاد می کند. این شهر مرکز حکومت آل بویه، سلجوقیان، خوارزمشاهیان و قراختاییان بوده است. که بر اثر حمله تیمور لنگ و افغان ها و آقا محمد خان بر آن آسیب های جدی وارد شد.