معرفی خانه زیبای نوئندورف در اسپانیا

معرفی خانه زیبای نوئندورف در اسپانیا

جان پاسن و کلادیو سیلوسترین عموما به عنوان معمارانی حداقل گرا (مینی مالیست) طبقه بندی می شوند. مینیمالیسم به مسائل گوناگونی در زمینه های مختلف توجه دارد؛ به عنوان مثال مجسمه سازی دونالد جاد و دن فلیوین نقاط اشتراک اندکی با موسیقی فیلیپ گلس و استیو رایش دارد. مینیمالیسم در زمینه معماری تنها به مسائل اقتصادی و نبود تزئینات توجه ندارد بلکه به نوعی تهی بودن بی سروصدا متمایل است حتی در زمانی که این امر در تضاد با نیازهای عادی زندگی روزمره قرار می گیرد؛ بنابراین در واحدهای اقامتی مینی مالیست، تلویزیون ها در گنجه ها نگه داری می شوند و پنجره ها بدون پرده می باشند؛ در حالی که فضاهای داخلی گالری های هنری مینی مالیست خالی از هر احساسی هستند. پاسن و سیلوسترین دارای دید متعادلی میان این دو عقیده هستند.

برخی از مشخصات فضاهای داخلی خانه نوئندورف که یک اقامت گاه تعطیلات برای یک فروشنده آلمانی کارهای هنری است انتظارات را برآورده می کند؛ اما فضاهای بیرونی بیشتر سورئال هستند تا مینی مالیست. این خانه به طور بارزی حضوری نمادین در میان بیشه های زیتون شهر مایورکا دارد، دو بیرون زدگی بلند، مکعب پرداخت شده قرمز رنگی را که بالای زمینی بلند قرار گرفته است به سایت خود محکم کرده اند: یک دیوار ساده بدون پشت بند با سطح فوقانی مسطح، پیش آمده و با پایین رفتن در شیب، خود را بیشتر می نمایاند و نیز یک استخر کشیده و باریک مستطیلی که مانند زبانی از گشودگی دیوار جنوب شرقی که مانند دهان می باشد بیرون زده است. این فرم های خالص هندسی، هیچ نشانی از طریقه ساخت خود را بروز نمی دهند و امتیازی برای خصوصیات محلی زمین های اطراف قائل نیستند، مگر زمین قرمز رنگی که با اندودهای بنا ترکیب شده است و این سوال را مطرح می کند که «آیا این خانه است یا یک دژ؟».

عناصری آشنا مانند اتومبیل ها در فواصل دور نگه داشته می شوند تا اینکه افسون خانه را از بین نبرند. بازدید کنندگان از یک مسیر پله ای در کنار دیواری طولانی وارد می شوند؛ از کنار یک محوطه تنیس تورفته در سمت راست عبور کرده و به شکافی باریک و سرتاسری در دیوار خانه می رسند؛ این شکاف دروازه ای به جهانی دیگر است؛ یک محوطه بدون گل و گیاه و با کف سازی سنگی، قاب مربعی شکلی از آسمان خالص آبی رنگ را تعریف می کند. قسمت محصور خانه در پلان L  شکل بوده، در دو سمت محوطه قرار گرفته و مربع بزرگ تر کل ساختمان را کامل می کند. این یک فرم آشنا در مکتب مدرن است. نمونه های دیگر این امر، شامل خانه تابستان آلوار آلتو در فنلاند و خانه های محوطه ای برن آتزن در فردنزبورگ دانمارک می باشند اما این مدل دو طبقه از این گونه ساختمان ها، محوطه ای سایه دار تر و با حسی شهری بوجود می آورد.

این محوطه تأثیر یک نشیمن را دارد و تنها فضای مشترک دیگر. ناهارخوری و آشپزخانه طبقه همکف، درست در مقابل ورودی محوطه قرار دارند و هیچ پنجره ای به محيط حومه شهری اطراف ندارند؛ تنها دو بازشو بزرگ مربعی شکل به سمت محوطه وجود دارند که با دیافراگم های بیرونی و پانل های کشویی که در دیوار می روند بسته می شوند. یک میز سنگی ثابت در یک انتهای این فضا و هم محور با شومینه و دیوار سنگی کوتاهی که اتاقک بالای آشپزخانه را مخفی می کند در انتهای دیگر قرار گرفته است.

یک پلکان سنگی فشرده تا اتاق خواب اصلی در بالا کشیده شده است که ترکیب بندی ثابتی دارد؛ تختخواب، گنجه، وان، دوش، روشویی و لوازم دیگر بر روی محورهای اصلی و فرعی سامان دهی شده اند. استفاده از نور روز در این اتاق ماهرانه تر است؛ ردیفی از ده پنجره کوچک در دیوار بیرونی، با گروهی از نورگیرهای سقفی روی دیوار محوطه در تعادل قرار گرفته اند. اتاق خواب های دیگر از جایگاهی باز دسترسی دارند که دارای دید به محوطه می باشد.

اگر این فضاهای داخلی مانند اتاق های یک قلعه قدیمی باشند، بنابراین استخر باید پل متحرک این قلعه باشد. نگریستن از میان بازشویی که پنجره این قلعه قدیمی است، تجربه ای هیجان انگیز است: قسمتی از این استخر که بعد از تراس خانه به بیرون کشیده شده است ظاهرا بر روی زمین شناور است.