میدان سینیوریا در فلورانس

میدان سینیوریا در فلورانس

میدان سینیوریا در فلورانس را یکی از زیباترین جاذبه های گردشگری این شهر می دانند. کسانی که ایتالیا را برای سفرهای خود انتخاب می کنند با شهرها و گزینه های بسیار زیادی برای بازدید مواجه هستند. رم، میلان، ونیز و فلورانس از زیباترین شهرهای این کشور به حساب می آیند. میدان سینیوریا در فلورانس، از جمله معروف ترین و زیباترین میدان های ایتالیا به حساب می آید. در این میدان می توانید آثار و مجسمه های بسیار نفیس و گرانبهایی از هنرمندان پرآوازه ی قرون 16 و 17 میلادی در خود جای داده است. در جای جای این میدان می توانید از این مجسمه ها که در نهایت دقت ساخته شده اند بازدید کنید.

از نظر بسیاری از افرادی که از فلورانس بازدید کرده اند دو صحنه از این شهر در خاطر همه ماندگار خواهد شد، یکی از اینها تصاویر گنبد سحرانگیز «برونلسکی» است که یادگاری از هنر پیکرتراشی فلورانس است و دیگری نیز یکی از زیباترین میدان های ایتالیا، یعنی میدان سینیوریتا خواهد بود. در واقع این دو به نماد و خاطره ای از شهر فلورانس تبدیل شده اند. این میدان شکلی L مانند دارد که یک فرم غیرمعمول برای میدان ها به حساب می آید. طرح این میدان را از رویدادهای تاریخی‌ای که در نیمه ی دوم قرن سیزدهم میلادی آغاز شده بود گرفته اند. گفته شده است که در آن زمان ها دو فرقه ی جنگجو به نام های «گوئلف» و «گیبلینس» در تمام فلورانس مشغول جنگ بودند. آنگاه که گوئلف ها زمام جنگ را به دست گرفتند، 36 خانه و برج دشمن را مورد حمله ی خود قرار دادند و آنها را با خاک یکسان کردند. جالب است بدانید که در آن زمان به فلورانس «سرزمین نفرین شده» می گفته اند. بگونه ای که حتی یک خانه هم اجازه ی ساخت در اینجا را نداشت. بعلاوه در سرتاسر شهر نمک ریختند تا حتی گیاه هم در اینجا سبز نشود.

بعدها از همان روزهای اول شکل گیری جامعه ی فعال فلورانس، میدان سینیوریا نیز پابه پای کلیسای جامع رشد کرد و همواره نمادی از زندگی شهری مردم به حساب می آمد. داستان ها و معماری بی نظیری را در این میدان تجربه خواهید کرد، میدانی که زمانی نماد حکومت جمهوری و دوک های بزرگ محسوب می شده است. این میدان صحنه ی وقوع اتفاقات و صحنه های زیادی از مراسم های شادی تا اعدام بوده است. در تاریخ 23 مه 1948 کشیش دومینیک «جیرولامو ساوونارولا» در این میدان به دار آوریخته شد. در وسط این میدان یک قطعه گرانیت وجود دارد که یادآور این حادثه می باشد.

در سالهای 1500 میلادی، جشن ها، مراسم و مسابقات زیادی در این میدان اجرا می شدند و مردم در آنها شرکت می کردند. هرگاه که صدای زنگ به صدا درمی آمده است اهالی فلورانس برای باخبر شدن از خبرهای جدید که یا قانونی جدید بود یا خبری دولتی به میدان سینیوریا می آمدند. در طول قرن ها این میدان توسط لردها و دوک های مختلف مورد توجه قرار گرفت و هرکدام گوشه کنارهایی به این میدان اضافه می کردند و در غنی شدن آن نقش مثبتی ایفا می کردند. تقریبا این میدان را به موزه ای روباز تبدیل کرده اند. در سمت اصلی این میدان می توانید سازه ی بزرگ Palazzo Vecchio را ببینید که برجی مستحکم و زیباست و از آن نیز می توانید دیدن کنید. این برج در پایان قرن سیزدهم بعنوان اداره ی مدیریت شهری ساخته شد و نمونه ای عالی از معماری شهر به حساب می آمد. اهمیتی که قصرهای شهرداری در آن زمان داشت تنها اندکی کمتر از کلیساها بود.

اگر به این بنا نگاه بکنید طراحی مقدرانه و بدون حشوی مشاهده خواهید کرد. ساختمان Palazzo حتی در دوره های بعدی نمادی مهم و قابل توجه بوده است. شما به مجسمه های بی نظیری که توسط  بزرگان این حرفه ساخته شده اند نگاه کنید که در جای جای این میدان نصب شده اند. این اتفاق یک  تجلیل فوق العاده از فضیلت های شهروندی و اخلاقی است که مردم سراسر ایتالیا و دنیا باید از آن درس بگیرند. البته امروزه هر یک از مجسمه ها با نسخه ی غیراصلی خود جایگزین شده اند اما از زیبایی و جذابیت آنها چیزی کاسته نشده است. یک کپی از مجسمه ی داوود که توسط «میکل آنژ» برای دولت جمهوری ساخته شد در این میدان وجود داد. مجسمه ای که یکی از شاهکارهای رنسانس به حساب می آید. مجسمه ی داوود را در سال 1504 در مقابل ورودی ساختمان پلازو قرار دادند تا نمادی بی نقض از فضیلت های دولت جمهوری باشد.

دو مجسمه ی دیگر به نام های «مرزوکو» و «یودیت» اثر « دونالتو» در همان بخش ورودی بنا وجود دارند که مقداری قدیمی تر از مجسمه ی داوود هستند. مورد اول یک شیر قدرتمند است که سپر اشرافی با طرح گل سوسن بر روی آن نقش بسته است و این مجسمه نماد حکومت جمهوری فلورانس بوده است.

مجموعه تندیس های «اولوفرنز و یودیت» که متعلق به خاندان مدیچی بودند در اواخر قرن پانزدهم میلادی، از فلورانس اخراج شدند. مردم بعد از غارت از قصرهای آنها این مجسمه را به میدان آوردند تا یادی باشد از پیروزی آنها بر ظلم و بر روی آن «باشد که این عبرت مردمان شود» را حک کردند. بعدها که خاندان مدیچی دوباره بر روی کار آمدند این مجسمه را در جای خود باقی گذاشتند تا به آنچه باور مردم بود، احترام گذاشته باشند.

از شخصیت های محبوب فلورانس هرکول است که فلورانسی ها او را بنیانگذار شهر خود می دانستند. مجسمه های مرمرین «هرکول و کاکوس» اثر «باچو باندینلی» نیز در این میدان قرار دارد اما به دلیل ساخت ناشیانه ای که داشته است نتوانسته هم ردیف مجسمه ای چون مجسمه ی داوود باشد.

از دیگر مجسمه ای میدان، فواره ی جاویدان «نپتون» است که توسط آمانتی برای جشن عروسی «فرانچسکو اول» و « جوانا» از اتریش ساخته شد. تمثیلی از خداوند که بر روی درشکه ی چهار اسب خود بلند شده و اطراف او را الهه ها و خدایان دیگر دربرگرفته اند.

دیگر اینکه تندیس فوق العاده ی سینوریا را که جامبولونیا برای دوک بزرگ ساخته بود نیز در این میدان وجود دارد. سوارکاری که بر مقبره ی کازیموی اول قرار گرفت.

بهتر است برای دیدن این حجم از زیبایی حتما در بازدیدهای خود، رفتن به میدان سینیوریا را در اولویت قرار دهید.