اسپانیا

معرفی دو خانه گردشگری اسپانیا

خانه گارائو آگوستی بارسلونا

میرالس طراح و معمار اسپانیایی یک کاتالونیایی (اهل شمال اسپانیا) و وارث سنت معماری نیرومندی بود که شامل خوزه کادر چ- که در خانه اوگالد عادات مرسوم را شکسته بود، خیلی پیش از آنکه کسی چیزی از ژاک دریدا بشنود - با کمی قبل از آن آنتونی گائودی که نیروی تازه ای به سنت گوتیک با آزاد ساختن آن از نظم هندسی بخشید.

خانه گارائو آگوستی دارای شیب طولی به سمت جنوب غربی با مناظر بدیعی از یک دره کم عمق می باشد. دو دیوار زیگزاگی، جای پای خانه را تعریف می کنند که یکی نزدیک مرز شمال وب سایت قرار گرفته و برای حفظ خصوصی بودن فضا در ارتباط با خانه مجاور گشودگی های های کمی در آن وجود دارد؛ دیوار دیگر گشودگی های بیشتری داشته و رو به باغ است. نیاز دو گانه به محرمیت و در عین حال باز بودن فضاها، توجیه احتمالی چین خوردگی های دیوارها می باشد؛ اکثر این تاشدگی ها دارای پنجره ای در یک سمت و دیوار توپری در سمت دیگر می باشند. پنجره های موجود در دیوار رو به باغ، اکثرا رو به جنوب و مناظر آن دارند در حالی که پنجره های دیوار مرزی، غالبأ رو به شمال و دور از دید همسایه هستند. اگرچه استثناهایی نیز برای این قاعده وجود دارد. معماری با قوه تخیل کمتر، ممکن بود این قواعد را به طوری خشک به طرح تحمیل کند و آن را تبدیل به یک پلان اره ای شکل منظم نماید، اما پلان میرالس، آزاد و خود به خودی است و در مقابل هر منطق پیش پا افتاده ای مقاومت می کند.

پاگرد پله ها در طبقه اول به هیچ وجه فضایی منحصرأ ارتباطی نیست. یک دیواره مستقیم از کتاب ها، فضایی باریک شونده را مهار کرده است که به مناظر اطراف باز شده و تا یک بالكن بیرون زده پیش رفته است. به طور مثال یک فضای مطالعه یا محل نشستن رو به شمال در طبقه اول، به طور غیر منتظرهای دارای دید به نشیمن طبقه پایین می باشد؛ و تبدیل به یک محل جاسوسی مخفی می گردد و کارگاه سفال گری کار فرما همراه اتاق خواب کودکان در بالا، بال نیمه منفصلی از ساختمان را اشغال کرده اند که به نظر می رسد چرخیده و به بقیه خانه نگاه می کند؛ مانند حیوانی که برگشته و به بدن خود می نگرد.

خانه کپ مارتینت

خانه ها در اقلیم های سرد متمایل به فرم های نزدیک به مکعب هستند، تا از باد محفوظ بوده و گرمای درون شان را حفظ کنند. در اقلیم های گرم نیز خانه ها مجموعه ای از فرم های آزاد (تراس، ایوان، بالکن و کوشک) هستند تا آفتاب به داخل نتابیده و نسیم خنک کننده وارد شود. در این خانه که در جزیره تفریحی مدیترانه ای ایبیزا واقع شده است، تمایز میان داخل و خارج ساختمان تقریبا از بین رفته است.

قسمت اصلی سازه، سکویی مسطح با یک طرح کلی بی قاعده است که بر روی سایتی شیب دار قرار گرفته تا به دریا دید داشته باشد. برخی از قسمت های این سکو دارای سقف های مسطحی بوده و با ترکیبی از دیوارهای توپر و درهای شیشه ای کشویی محصور شده اند، اما این خانه، بطور ذاتی بیشتر یک فضای تقسیم شده به قسمت های جزیی است تا مجموعه ای از اتاق ها. این تأثیر از تداوم فضایی با دیوارهای زاویه داری به وجود آمده است که فضاها را به طریقی غیر مشخص و سست تعریف می کنند که پویایی خاصی نیز به آن ها می دهند. این دیوارها انحنا نداشته، شیب دار نبوده و به عناصر دیگر تکیه نکرده اند ولی در پلان، آزادانه تا شده و چین خورده اند و تا تراس های باز حتی در پس لبه سکوی کل ساختمان کشیده شده اند.

اکثر قسمت های خانه در تراز سکوی اصلی قرار دارند؛ در نگاه اول به پلان، تشخیص فضاهای عملکردی از یکدیگر، یا حتی تشخیص خطوط دیوارهای بیرونی دشوار است. اگرچه با بررسی بیش تری در می یابیم که خانه دارای کلیه اتاق های متداول می باشد. اگرچه بسیاری از آن ها با صفحات متحرک و اختلافات جزیی در ارتفاع سقف ها تعریف شده اند.

ورودی اصلی در بالای سایت قرار دارد، جایی که سقف مسطحی که بر روی دیوارهای مرزی از جنس سنگ لاشه کشیده شده است، درب ورودی بزرگ یا فضای پارکینگ سایه داری را ایجاد کرده است. ورودی به هال بزرگی ختم می شود که از آن پلکانی با نورگیر سقفی به طبقه پایین دسترسی دارد.

در سمت راستمان آشپزخانه، ناهار خوری و نشیمن و در سمت چپمان اتاق خواب اصلی، اتاق مطالعه و اتاق تأسیسات قرار گرفته اند. این مشخصات می توانند مربوط به هر خانه عادی دیگری باشند، اما فضاها چنان هوشمندانه تقسیم بندی و جانمایی شده اند که با عملکردشان در تطابق هستند؛ به طور مثال خصوصی بودن اتاق خواب با پنهان شدن آن در پشت پلکان تأمین شده است در حالی که اتاق مطالعه نسبتا عمومی می تواند باز نگه داشته شود تا از در روبرو دید داشته باشد. ناهارخوری در قلب خانه قرار گرفته است که تنها با پرده های کرکره ای و یک کابینت تو کار بزرگ محصور شده است.

سه اتاق اصلی دیگر خانه باید در توصیف این طبقه لحاظ شود ولو این که مسقف نباشند. تراس اصلی رو به جنوب، بزرگ ترین فضای دست نخورده در خانه است؛ این فضا به نوعی دارای دیوار و پنجره می باشد، اما پنجره ها بدون شیشه هستند و دیوارها تنها به عنوان قاب های دید و برای سایه اندازی در برخی نقاط کاریرد دارند. گشودگی های باریکی در دو سمت، به دو اتاق تراسی دیگر منتهی می شوند؛ یکی در ارتباط با آشپزخانه و دیگری که تا حدی منزوی است شبیه یک اتاق مطالعه خارجی می باشد. اتاق خواب های فرزندان و یک پارکینگ چند ضلعی، فضای زیر سکو را اشغال کرده اند.

دیتیل های خوشایند و ظریف بسیاری مانند دودکش های مثلثی و نرده هایی مینیمالیست وجود دارد. شاید زیرکانه ترین آن ها محوطه های باریک کنار حمام ها باشد که پنجره های مناسبی را بدون قربانی کردن خصوصی بودن فضاها ایجاد کرده است.

خانه ای در سانتاندر اسپانیا

هرونیمو خونکوئرا و استانیسلائو پرز پیتا عضو مدرسه معماری مادرید 011می باشند که رافائل مونيا و آلبرتو كمپل بایزا در آن عضویت داشتند. این معماران مصمم در دهه ۱۹۸۰ مورد تحسین منتقدان خاصی از آمریکا و اروپای شمالی قرار گرفتند، چرا که آن ها گزینه ای دیگر به دور از بیهودگی ها و سبکی های پست مدرنیسم را که آن روزها رایج بود ارائه کرده بودند. تیزبینی و پیچیدگی طراحی های آن ها از تمایلات خوش منظره و مینی مالیست (حداقل گرا) خردگرایی جدید ایتالیایی جذاب تر بود. گفته می شود که معماران مادریدی (خصوصا خونکوئرا و پرز پیتا) بیشتر نوردیک (متعلق به شمال اروپا) بودند تا لاتین و نیز بیش از لوکوربوزیه، تحت تأثیر آلوار آلتو قرار داشتند.

معماری خونکوئرا و پرز پیتا به جای اینکه تقلیل دهنده و ساده گرا باشد، افزودنی و فراگیر است. روش آن ها پیشنهاد یک سری کانسپت های ایده آل در پاسخ به نیازهای پروژه با سرفصل هایی مانند سازه، فضا، خدمات، اقلیم و فرهنگ می باشد؛ سپس این تفکرات با هم آمیخته شده، تنظیم شده و با یکدیگر تطبیق داده می شوند؛ آن هم در روندی که کیفیت های آرمانی خود را از دست داده اما یک کلیت غنی و رضایت بخش به وجود می آورد. این روش از خانه تعطیلات خونکوئرا و خانواده اش که در زمینی ساحلی نزدیک سانتاندر در شمال اسپانیا ساخته شده بود نشأت گرفته است. این ساختمان از نظر فضایی، خانه ای در دل خانه ای دیگر است. مهم ترین فضای قابل سکونت که یک نشیمن در ارتفاع دو طبقه و دارای دید از جایگاه طبقه اول می باشد با فضاهای درجه دومی که شخصیتی شبیه بیرون دارند، احاطه شده است.

این چیدمان بلافاصله یک شبکه سازهای عادی با ۹ مربع را پیشنهاد می کند. ایده ای فراتر از اینها برای پاسخ گویی به نیازهای اقلیمی و جهت گیری مطرح می شود، در قسمت های جنوبی و غربی، اکثر قسمت های قاب بتنی با دیده شده است که دید به دریا را همراه با ایجاد گلخانه ای به عنوان سرپناه در این سایت پر باد و باران ایجاد می کند. دو دیوار بیرونی با مصالح بنایی، پنجره های نسبتا کوچکی دارند و به عنوان عناصری جدا طرح شده اند که به جای پر کردن داخل قاب بتنی، روی آن را می پوشانند و در نتیجه بر عملکرد سرپناه بودن آن ها تأکید دارند. این دیوارها همچنین دارای قرنیزهایی ابتدایی هستند، چنان که گویا از یک ساختمان کلاسیک قدیمی تر برجای مانده اند. کانسپت فضاهای خدماتی و دسترسی ها نیز واضح است؛ حمام ها در کنارة شرقی پلان، پشت به پشت هم داشته و یکی نیز بر روی دیگری و در طول پله ای با یک بازو قرار گرفته اند.

هنگامی که ایده های اصلی طرح که هر یک از هندسه ساده ای تبعیت می کردند محقق شدند، نیاز به تطبیق با یکدیگر داشتند، ابتدا شبکه ۹ مربعی با افزایش اندازه مربع مرکزی دقیقا تنظیم شد. این امر سلسله مراتبی از فضاهای مربعی و مستطیلی به وجود می آورد که آسان تر می توانستند برای کاربری های مختلف تطبیق داده شوند. این بدان معناست که مثلا عناصر هسته خدماتی و ارتباطی، همگی می توانند در یک دهانه قرار گیرند و دهانه مربع مرکزی می تواند با دهانه مستطیلی مجاور ترکیب شود تا نشیمنی وسیع تر به وجود آورد. در یک پلان ایده آل، جایی برای آشپزخانه وجود ندارد، بنابراین محل پارک اتومبیل که به کناره ساختمان افزوده شده است، کمی جابجا شده و قسمتی از آن به این کاربری اختصاص داده شده است.

ایده خانه ای در دل خانه بزرگ تر، هم اکنون به خوبی حل شده است. ساختمان یک توده آزاد از فضاهایی است که با یک گلخانه L  شکل در ارتفاع دو طبقه پوشیده شده است. این ارتباط با ادامه کف طبقه بالاتر در داخل گلخانه قوی تر شده و بالکن هایی با لبه مارپیچ به وجود آورده است. گشودگی های بزرگ میان خانه و گلخانه می توانند با دیافراگم های استوانه ای در هنگام خالی بودن خانه بسته شوند. هنگامی که کلیه تنظیمات لازم انجام شدند ترکیب بندی کلی، پیچیده و مبهم می گردد، اما نظم نهفته در پس ساختمان همچنان اشکار است که به خانه شخصیتی با اراده داده و آن را نه تنها به یک خانه تعطیلات راحت بلکه به یک اثر معماری جدی تبدیل می کند.

معرفی خانه توریستی دومینگوئز اسپانیا

آلخاندرو دلاسوتا مارتینز در گالیسیا در شمال غربی اسپانیا به دنیا آمد و در رشته ریاضیات در دانشگاه سانتیاگو د کامپوستلا به تحصیل پرداخت. او در دهه ۱۹۳۰ در جنگ داخلی اسپانیا شرکت داشت و حرفه واقعی خود را یافت و در روزهای آموزش معماری در اسکولا سوپریور دی مادرید حاضر شد. او در مدتی طولانی از حرفه بعدی خود به عنوان یک معمار در بخش دولتی در خدمات پستی اسپانیا کار کرد. در ضمن به یک مدرس برجسته معماری نیز تبدیل شد؛ هم اکنون به عنوان یکی از پایه گذاران معماری مدرن اسپانیا شناخته می شود. در خارج از اسپانیا او را با دو اثر عمده اش مربوط به اوایل دهه ۱۹۶۰ می شناسند؛ یعنی ساختمان دولت در تاراگونا و جیمناسيا ماراویلاس در مادرید. در دهه ۱۹۹۰ معماران اروپایی پیشرو خاصی، به بررسی این ساختمان ها پرداخته و در قوت و ابتکار آن ها راهی به بیرون از بن بست پست مدرن و های تک یافتند.

خانه دومنیگوئز در حومه شهر پانته ودرا، زادگاه دلاسوتا این ابتکار و قوت ویژه را به نمایش گذاشته است. این طرح با یک ایده قوی هدایت می شود: تقسیم زندگی روزانه به دو قلمرو، قسمت فعال و قسمت مخصوص تفکر. فضاهای درون گرایی که باید در آنها استراحت کرده و به تفکر پرداخت، از فضاهای برون گرایی که معاشرت در آن ها انجام می شود، جدا شده اند. این نوع تفکر در عمل چیزی بیش از تقسیم بندی ساده، میان قسمت های خواب و بیداری است. اما در اینجا الگوی نرمال این تقسیم بندی معکوس است؛ یعنی فضاهای نشیمن و زندگی روزمره، در طبقه بالا و اتاق خواب ها در طبقه پایین هستند و نیز جداسازی این قسمت ها، سخت گیرانه تر از حالت عادی است. میان این دو زون یک طبقه همکف فرضی (که در حقیقت کمی از تراز خیابان بالاتر است) به هوای تازه راه دارد؛ صرف نظر از یک هال ورودی کوچک که دارای پلکان اصلی به آسانسور می باشد.

مکعبی با سقف مسطح در بالا که حاوی فضاهای نشیمن و زندگی روزمره است با ۹ ستون نگه داشته شده است. اینجا ست که به نظر می آید معماری می گوید، که این خانه ای واقعی است و دارای قسمتی است که میهمان ها می توانند به آن دعوت شوند و بیش تر اتفاقات در آن رخ می دهد. این مکعب بر روی پیلوت، با پنجره های بزرگ و باغچه ای در سقف، شبیه طرح های کوربوزیه مثلا ویلا ساووی می باشد. پلان در داخل خود، پلانی کاملا متداول و روزمره است. قسمت نشیمن و ناهار خوری نیمی از فضا را اشغال کرده و نیمه دیگر را برای آشپزخانه و کتابخانه که در دو سمت هسته خدماتی هستند باقی گذاشته است.

پایین پله ها در دنیایی زیرزمینی، همه چیز درهم فشرده است. در این جا پنج اتاق خواب وجود دارد که یکی از آن ها به صورت خوابگاهی کوچک برای اسکان چهار کودک طراحی شده است. هر اتاق خواب دارای حمام مستقل خود بوده و اتاق خوابگاهی دارای دو حمام می باشد؛ علاوه بر این یک قسمت مخصوص خدمه، در پشت پارکینگ وجود دارد. ما خود را در زیر زمینی فرضی می یابیم ولی این سایت شیب دار به گونه ای شکل داده شده است که اکثر اتاق ها دارای پنجره هستند. این قسمت زیرزمینی خانه از قسمت باز آن پیچیده تر است؛ طبقه اتاق خواب ها دارای شکست نیم طبقه است که یک سرداب بزرگ در زیر قسمت بالاتر آن وجود دارد؛ یک محوطه بازی بزرگ نیز نیم طبقه بالاتر از این سرداب جای گرفته است.

این خانه از نظر کانسپتی بیشتر شبیه یک لنداسکیپ است تا یک ساختمان؛ سقف های مسطح در تراز های مختلف تبدیل به تراس هایی همراه با پله هایی در میان خود شده اند. مصالح اصلی آجر و بتن می باشند که از نظر وزنی و بافت در تضاد با جعبه شیشه ای و فلزی صیقلی شناور در بالا هستند. در دنیای خلق شده در بالا و پایین این خانه در سکویی با قاب ساز های فولادی به یک دیگر می رسند. سکویی که بالا آمده و خود را به سازه فوقانی می رساند و تبدیل به تراس نشیمن می گردد. با این تفاسیر این طرح هنوز یک جعبه است، جعبه ای که برای این سایت خاص طراحی شده است.

جاذبه های گردشگری بارسلونا

 سواحل بارسلونا Barcelona Beaches

شهر بارسلونا دارای سواحل زیبایی می باشد. سواحل  این شهر در تابستان ها به عنوان یکی از شلوغ ترین نواحی شهر محسوب می شود. هم چنین به دلیل تفریحات هیجان انگیر این سواحل، هر سال گردشگران زیادی به این شهر سفر می کنند. اگر به این سواحل سر زدید، از نوشیدنی های خاصی که توسط دستفروش ها در ساحل به فروش می رسد، غافل نشوید.

 موزه باشگاه فوتبال بارسلونا Barcelona FC Museum

یکی از جاذبه های توریستی این شهر، موزه باشگاه فوتبال بارسلونا می باشد. شما در این موزه می توانید انواع کاپ ها، توپ ها، کفش ها و لباس های بازیکن های مختلف این تیم در طول تاریخ مشاهده کنید. هم چنین در این موزه، مجموعه ایی از آثار بازیکن هایی همچون تاپیاس، میرو و...به چشم می خورد.  این موزه یکی از دیدنی های مهم بارسلونا و از جاذبه های گردشگری اسپانیا به شمار می رود.

فواره جادویی Magic Fountain

فواره جادویی در نمایشگاه جهانی در سال 1929 ساخته شد. این فواره، در تابستان ها با نور های رنگی تزیین می شود که تماشای آن بسیار هیجان انگیز می باشد. این فواره دیدنی، جزء جاذبه های گردشگری شهر بارسلونا به شمار می آید.

 دهکده پوبله اسپانیول Poble Espanyol

موزه طبیعی پوبله یکی از پرطرفدارترین مکان های گردشگری بارسلونا، محسوب می شود. این موزه را شبیه یک دهکده ساخته اند. شما در این موزه می توانید در مورد کشور اسپانیا، نژادها، سنت ها، فرهنگ و انواع سبک های زندگی اطلاعاتی بدست بیاورید.

 پارک پورتا ونتورا Port Aventura

این پارک در امتداد کوستا براوا (ساحل خشن) و کوستا دورادا (ساحل طلایی) در جنوب بارسلونا قرار دارد. همچنین شما در این پارک می توانید سوار رولرکاستری بشوید و هیجان واقعی را تجربه کنید.

 آکواریوم بارسلونا Aquarium Barcelona

یکی دیگه از جاذبه های توریستی این شهر، آکواریوم بارسلونا  می باشد. این آکواریوم مشهورترین و بزرگ ترین آکواریوم های جهان به شمار می رود. در این آکواریوم بزرگ حدود 11 هزار نوع و 450 گونه مختلف از ماهی ها و جانوران آبزی زندگی می کند. یکی از بخش های فوق العاده خاص این آکواریوم، Planeta Aqua  نام دارد که نمایشگاهی دائمی از حیواناتی مانند پنگوئن است. هم چنین بخشی از این آکواریوم به نگه داری و نمایش آبزیان عظیم الجثه تعلق دارد. این آکواریوم یکی از بهترین دیدنی های بارسلونا و جاذبه های گردشگری اسپانیا محسوب می شود.

 ساختمان کاسا باتیو Casa Batllo

ساختمان رنگی کاسا باتیو، یکی از شاهکارهای گاودی در بارسلونا می باشد که در قرن 19 بازسازی شده است. در برنامه سفر خود، بازدید از منظره داخلی مدرن و منحصربه فرد این ساختمان را از دست ندهید.

ساختمان کازامیلا Casa Mila

یکی از ساختمان غیر عادی در بارسلونا، کاسا میلا می باشد. این ساختمان آخرین کار گاودی، معمار معروف کاتالونیایی بوده که امروزه یکی از اماکن دیدنی شهر بارسلونا محسوب می شود. این ساختمان در میراث جهانی یونسکو هم به ثبت رسیده است.

ورزشگاه نیو کمپ بارسلونا Camp Nou

ورزشگاه نیو کمپ در شهر بارسلون در کشور اسپانیا قرار گرفته است. این ورزشگاه جزء ورزشگاه های 5 ستاره یوفا محسوب می شود و تاکنون میزبان مسابقات بسیاری در رده های بالای بین المللی و فینال های لیگ قهرمانان اروپا، بوده است. اگر به ورزش علاقه دارید، بازدید از این ورزشگاه را از دست ندهید.

 پارک گوئل Park Guell

یکی از معروف ترین مکان های توریستی بارسلونا، پارک گوئلمی باشد. این پارک، در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده و بر روی تپه های سنگی شمال بارسلونا در منطقه ای به نام گراسیا  واقع شده است. هم چنین این پارک، زیستگاه حیوانات مختلفی از جمله طوطی های غیربومی، عقاب مارخور و شاپرک قوشی مگس مرغ  می باشد. اگر به بارسلونا سفر کردید، حتما از این پارک دیدن نمایید.

 کلیسای جامع بارسلونا Laseu Cathedral

کلیسای جامع بارسلونا در منطقه گوتیک بارسلونا قرار دارد. این کلیسا یکی از جاذبه های مهم گردشگری شهر بارسلونا محسوب می شود. نقش های برجسته ی متعدد و همچنین مجسمه های نفیس، باعث جذب گردشگران زیادی به سمت خودش شده است. برای بازدید از این کلیسا نیازی به پرداخت هزینه نمی باشد و می توانید به صورت رایگان از آن بازدید نمائید.

 قصر موسیقی کاتالان Palace Of Catalan Music Barcelona

در واقع این قصر، یک تالار موسیقی می باشد که به شیوه نوگرایی کاتالان طراحی شده است. قصر موسیقی کاتالان در میراث جهانی یونسکو هم به ثبت رسیده و جزء جاذبه های برتر توریستی شهر بارسلون به شمار می رود.

 کلیسای ساگراد

فامیلیا Sagrada Familia

یکی از مشهورترین دیدنی های شهر بارسلون، کلیسای معروف ساگرادا فامیلیا یا خانوادهٔ مقدسه می باشد. این کلیسا، بزرگ ترین اثر آنتونیو گائودی، معمار معروف اسپانیا محسوب می شود. زیباترین قسمت این بنا، مربوط به مجسمه های است که تولد و زندگی مسیح رو به تصویر کشیده اند.

 مسجد کوردوبا Cordoba Mosque

مسجد کوردوبا یا همون مسجد جامع اندلس، یکی از معماری های تلفیقی اسلام و مسیحیت می باشد که امروزه یک کلیسای جامع  محسوب می شود. این کلیسا در اندلس در ایالت کوردوبا واقع شده است. شما در این کلیسا می توانید از آثار باقی مانده مسجد دیدن نمایید. در واقع یکی از زیبایی های کلیسای جامع، خانه قرآن باقی مانده از مسجد می باشد.